The Legend of Hyrule (Μέρος Τέταρτο)

Τα γεγονότα μετά την αναχώρησή του Ήρωα του Χρόνου από τον κόσμο του μέλλοντος.

Τα τρία παιδιά είχαν παγώσει στις θέσεις τους και κοιτούσαν τον γέρο τρομαγμένα, εντελώς ανίκανα να αντιδράσουν. Το μεγάλο, κόκκινο σύννεφο που σκέπαζε τον ουρανό δεν έδειχνε να φεύγει. Αντιθέτως, χαμήλωνε και μεγάλωνε περισσότερο, με αποτέλεσμα όλο το χωριό να έχει βυθιστεί σε μια απαίσια απόχρωση του κόκκινου, κάνοντάς το να μοιάζει σαν να είχε τυλιχτεί σε πορφυρές φλόγες. Ωστόσο, φλόγες δεν υπήρχαν και όλα εξακολουθούσαν να είναι ήσυχα. Μόνο τα παιδιά ήταν καθισμένα στο έδαφος. Το μικρότερο κλαψούριζε τρομαγμένο,

ενώ τόσο ο μεσαίος αλλά και ο μεγάλος αδελφός προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν. Ανάμεσα στα αναφιλητά του μικρού, ακούγονταν και οι έντονες ανάσες του γέρου, ο οποίος τους είχες γυρίσει την πλάτη και κοιτούσε ψηλά στον ουρανό. Φαινόταν σαν να είχε τρέξει έναν μεγάλο αγώνα δρόμου και τώρα ανάσαινε για να πάρει δυνάμεις και να συνεχίσει.

Οι ανάσες του άρχισαν να λιγοστεύουν σιγά-σιγά μέχρι που σταμάτησαν τελείως. Τότε ο γέρος γύρισε και κοίταξε τα παιδιά. Στο πρόσωπό του είχες ζωγραφιστεί μια απαίσια έκφραση, που θύμιζε περισσότερο τέρας παρά άνθρωπο. Το βλέμμα του ήταν μοχθηρό και το θριαμβευτικό χαμόγελο που είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του ήταν περισσότερο βλέμμα μοχθηρίας παρά χαράς και ικανοποίησης.

«Τι θα μας κάνεις;» ψέλλισε τρομαγμένα ο μεσαίος, αποσπώντας ένα σιγανό γέλιο από τον γέρο.
«Απολύτως τίποτα…όχι ακόμα, τουλάχιστον!» απάντησε εκείνος, με το χαμόγελο ζωγραφισμένο πάνω του.
«Μα…ποιος είσαι;» ρώτησε ο μεγάλος. «Τι θες από εμάς;»
«Δεν ήρθε ακόμα η ώρα να μάθετε ποιος είμαι! Κάντε υπομονή ακόμα! Για την ώρα, το μόνο που μπορώ να σας κάνω είναι να σας αφηγηθώ το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας. Πρέπει να μάθετε τα πάντα! Όλα όσα έχουν συμβεί! Πρέπει, επίσης, να καταλάβετε γιατί γίνονται όσα γίνονται! Και μόνο εγώ μπορώ να σας τα πω! Εγώ…που τα έχω δει όλα!».

Τα τελευταία του λόγια τα πρόφερε με φωνή στριγγή και με τόση κακία που τα παιδιά αγκαλιάστηκαν ακόμα περισσότερο, σε μια ύστατη προσπάθεια να δώσουν κουράγιο το ένα στο άλλο. Ο γέρος, όμως, τα αγνόησε. Καθάρισε τον λαιμό του και άρχισε πάλι την αφήγηση. «Μέχρι τώρα μάθατε μόνο τι συνέβη με στο μονοπάτι που ακολούθησε την ήττα και εκείνο που ακολούθησε την επιστροφή του Ήρωα του Χρόνου στο παρελθόν, μετά τη νίκη του ενάντια στον Ganon. Υπάρχει, όμως, και ένα τρίτο μονοπάτι. Τι συνέβη στον κόσμο του μέλλοντος, αφού εκείνος εγκαταλείφθηκε οριστικά από τον Ήρωα, με την προτροπή της Zelda. Εφόσον ο Link γύρισε στο παρελθόν, ο κόσμος εκείνος έμεινε χωρίς κάποιον ήρωα να τον προστατεύει. Δεν το σκεφτήκατε αυτό το ενδεχόμενο, έτσι δεν είναι; Μάλλον όχι! Όμως εγώ…εγώ θα σας πω τα πάντα!».

Η Μεγάλη Πλημμύρα

«Ο Ήρωας του Χρόνου νίκησε τον Ganon. Καταφέρνοντάς του το τελειωτικό χτύπημα, τον επανέφερε στην αρχική του μορφή ως Ganondorf και τον αποδυνάμωσε. Τότε, η πριγκίπισσα Zelda κάλεσε τους υπόλοιπους Σοφούς να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να φυλακίσουν τον Ganondorf στο Σκοτεινό Βασίλειο. Καθώς ο Ganondorf μεταφερόταν, χωρίς τη θέλησή του, ορκίστηκε πως μια μέρα θα επέστρεφε στον κόσμο για να πάρει εκδίκηση από τους απόγονους των Σοφών. Η πύλη έκλεισε και η είσοδος σφραγίστηκε, φυλακίζοντας τον Ganondorf μια για πάντα. Ο Ήρωας επέστρεψε στο παρελθόν, στην εποχή που ανήκε, και ο κόσμος του μέλλοντος έγινε αυτόματα ο κόσμος χωρίς κάποιον ήρωα. Ως αποτέλεσμα, το ίδιο το Κομμάτι του Θάρρους έσπασε σε 8 κομμάτια και σκορπίστηκε σε όλο το βασίλειο. Παρ ’όλα αυτά επικράτησε ειρήνη στο βασίλειο της Hyrule για πολλά χρόνια.

Η δύναμη που κρατούσε κλειστή την πύλη όμως άρχισε να εξασθενεί και μετά από εκατοντάδες χρόνια ο Ganondorf κατάφερε να την ανοίξει και να επιστρέψει ξανά στον κόσμο. Άρχισε να προκαλεί κακό και καταστροφές, πραγματοποιώντας την υπόσχεση μίσους που είχε δώσει, ενώ ο λαός περίμενε την επιστροφή του θρυλικού ήρωα που τον είχε σταματήσει παλιά, χωρίς όμως εκείνος να εμφανίζεται. Απελπισμένοι, οι άνθρωποι παρακάλεσαν τις τρεις θεές για βοήθεια. Οι θεές εισάκουσαν την παράκλησή τους και συμβούλεψαν τους εκλεκτούς να καταφύγουν στα βουνά και γενικότερα στα υψηλότερα σημεία του βασιλείου, αν ήθελαν να σωθούν. Ο βασιλιάς της Hyrule, ο Daphnes Nohansen Hyrule, έχοντας αποτύχει ήδη να σταματήσει τον Ganondorf και το στρατό του με τη δύναμή του, συμβούλευσε την κόρη του, την πριγκίπισσα Zelda, να καταφύγει και αυτή στα βουνά. Έσπασε το Κομμάτι της Σοφίας στα δύο. Το ένα το κράτησε εκείνος και το άλλο το έδωσε σε εκείνη, στέλνοντάς την μακριά και ζητώντας της να μην το χάσει ποτέ. Η κόρη του έφυγε, ενώ εκείνος αποφάσισε να μείνει πίσω, σε ένα βασίλειο που ήταν καταδικασμένο να εξαφανιστεί.

Τη στιγμή που ο στρατός του Ganondorf εισέβαλε στο παλάτι, οι τρεις θεές ελευθέρωσαν μια τρομερή καταιγίδα απίστευτης ορμής και έντασης, η οποία άρχισε αμέσως να σκεπάζει τη γη. Κύκλωσαν μέρη του βασιλείου με έναν θόλο, ο οποίος εμπόδιζε το νερό να εισχωρήσει, ενώ με ένα πανίσχυρο ξόρκι πάγωσαν το Master Sword, το Ιερό του Χρόνου και ολόκληρη τη γη, συμπεριλαμβανομένων και του Ganondorf με το στρατό του, παγιδεύοντας τους όλους μια και καλή σε έναν κόσμο που καλύφθηκε από τα νερά και βυθίστηκε. Όσοι είχαν καταφύγει στα βουνά, ίδρυσαν έναν νέο πολιτισμό πάνω στα νερά των ωκεανών, και ξεκίνησαν μια νέα ζωή Έτσι, τα χρόνια περνούσαν ειρηνικά και ό,τι υπήρχε παλιά πέρασε από τα γεγονότα στο θρύλο, από το θρύλο στο μύθο και, τελικά, στη λήθη.

Όμως ο Ganondorf κατάφερε να σπάσει το ξόρκι των θεών μετά από πολλά χρόνια. Αμέσως αναζήτησε και σκότωσε δύο από τους Σοφούς που προσεύχονταν για τη διατήρηση της δύναμης του Master Sword, εκείνης που περιόριζε δραστικά το κακό. Κατάφερε, έτσι, να δραπετεύσει από την βυθισμένη Hyrule και να χτίσει ένα φρούριο πάνω στη γη, το Ξεχασμένο Φρούριο, το οποίο και γέμισε με τα σκοτεινά και ανίερα πλάσματά του. Αμέσως μετά άρχισε να απαγάγει τα κορίτσια που είχαν μυτερά αυτιά, κατάλοιπο της αρχαίας φυλής των Hylian, σε μια προσπάθεια να εντοπίσει την πιθανή απόγονο της πριγκίπισσας Zelda και να κλέψει τη δύναμή της. Έτσι, σιγά-σιγά άρχισε να εξαπλώνεται στα νησιά η φήμη για έναν Σκοτεινό Άρχοντα, ο οποίος έκλεβε κορίτσια από τα νησιά. Την ίδια περίοδο, όμως, κατάφερε να ξυπνήσει και ο παλιός βασιλιάς της Hyrule, o Daphnes, το πνεύμα του οποίου ενσαρκώθηκε σε ένα πλεούμενο και άρχισε να περιπλανιέται στις θάλασσες, σε μια προσπάθεια να βρει έναν τρόπο για να σταματήσει τον Ganondorf.

The Wind Waker

Στο μεγάλο ωκεανό υπήρχε ένα νησί, το Outset, στο οποίο επικρατούσε ένα παράξενο έθιμο. Την ημέρα των γενεθλίων τους, τα οποία και σηματοδοτούσαν την ενηλικίωσή τους, όλα τα αγόρια του νησιού έπρεπε να φορέσουν την πράσινη στολή του ήρωα - ένα έθιμο που είχε περάσει στη συνείδηση του κόσμου όλα αυτά τα χρόνια και ερχόταν από μια μακρινή εποχή. Την ημέρα που ο νεαρός Link φόρεσε τη στολή, ήταν τα πιο σημαδιακά γενέθλια της ζωής του. Ένα τεράστιο πτηνό φάνηκε στον ορίζοντα, το οποίο είχε αιχμαλωτίσει την Tetra, την αρχηγό μιας πειρατικής ομάδας. Κραδαίνοντας το ξίφος του, ο Link κατάφερε να σώσει την Tetra, μόνο για να διαπιστώσει αργότερα πως το φτερωτό θηρίο επέστρεψε και απήγαγε την αδερφή του, την Aryll. O Quill, ένας ταχυδρόμος από τη φυλή των Rito, τους ενημέρωσε για τους θρύλους που ακούγονται στις θάλασσες για τον Ganondorf, άφησε να υπονοηθεί πως η Aryll μπορεί να κρύβεται στο Ξεχασμένο Φρούριο και ανάγκασε την Tetra να οδηγήσει εκεί τον Link, για να του ξεπληρώσει το καλό που της έκανε.

Έτσι, ο Link έφτασε στο φρούριο και άρχισε να ψάχνει την αδελφή του. Όμως, πριν προλάβει να τη σώσει, το φτερωτό πλάσμα τον άρπαξε και με εντολή μιας σκιερής μορφής, τον πέταξε στη θάλασσα. Εκεί, ο Link σώθηκε από μια βάρκα που μπορούσε να μιλήσει, τον Βασιλιά των Ερυθρών Λεόντων. Ο Βασιλιάς τον μετέφερε με ασφάλεια σε ένα νησί και του αφηγήθηκε τα γεγονότα του παρελθόντος. Παρέα με τον Βασιλιά και ένα μαγικό μουσικό αντικείμενο, το Wind Waker, ο Link ταξίδεψε στα νησιά, συλλέγοντας τα Μαργαριτάρια των Θεών, έτσι ώστε να μπορέσει να ανοίξει το δρόμο για την καταποντισμένη Hyrule. Όταν το κατάφερε, ανύψωσε τον βυθισμένο Πύργο των Θεών στην επιφάνεια και αντιμετώπισε με επιτυχία τις δοκιμασίες του για να αποδείξει τις ικανότητές του ως ήρωας. Το επόμενο στάδιο απαιτούσε το ταξίδι του στη βυθισμένη Hyrule μέχρι να καταφέρει, στο τέλος, να αποκτήσει το Master Sword.

Το ξίφος, όμως, δεν ήταν αρκετά ισχυρό για να αντιμετωπίσει τον Ganondorf, κάτι που ο ίδιος ο ήρωας συνειδητοποίησε όταν επέστρεψε για να πολεμήσει τον Σκοτεινό Άρχοντα. Αν και η επίσκεψή του στο Ξεχασμένο Φρούριο δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, καθώς κατάφερεε να εξοντώσει το φτερωτό πλάσμα και να σώσει την αδελφή του και τις άλλες αιχμάλωτες, εν τούτοις δεν κατάφερε να σκοτώσει τον Ganondorf. Ο Ganondorf είχε σκοτώσει δύο από τους Σοφούς που ήταν υπεύθυνοι για τη διατήρηση της δύναμης του όπλου. Ο Link, ο Βασιλιάς και η Tetra, η οποία αποφάσισε να τον βοηθήσει, ταξίδεψαν ξανά στη Hyrule. Τότε, όμως, άρχισαν να λάμπουν τα δύο τμήματα του Κομματιού της Σοφίας. Το ένα βρισκόταν με τον Βασιλιά και το άλλο με την Tetra. Έτσι, ο Βασιλιάς αποκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα, ως ο τελευταίος βασιλιάς της Hyrule και συμπέρανε πως η Tetra ήταν απόγονος της κόρης του, της Πριγκίπισσας Zelda, κάτι που από μόνο του –ακολουθώντας πάντα την παράδοση αιώνων – την έκανε και την ίδια μια κανονική πριγκίπισσα Zelda.

Ο Ganondorf, όμως, το αντιλήφθηκε αμέσως και προσπάθησε να την απαγάγει. Οι ήρωες σώθηκαν χάρη στη φυλή των Rito και η πριγκίπισσα Zelda κατέφυγε στο βυθισμένο Κάστρο της Hyrule. Μετά από αυτήν την εξέλιξη, ο Link κατάφερε να επαναφέρει τη δύναμη του Master Sword, αντικαθιστώντας τους χαμένους Σοφούς του Ανέμου και της Γης και ως γνήσιος ήρωας κατάφερε να εντοπίσει τα οκτώ τμήματα του Κομματιού της Δύναμης, το οποίο είχε τεμαχιστεί όταν ο Ήρωας του Χρόνου αποχώρησε από τον κόσμο τους, πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Έτσι, στον Πύργο των Θεών, ο Link αφυπνίστηκε ως ο νέος Ήρωας του Χρόνου και ανακηρύχθηκε από τον Βασιλιά ως ο Ήρωας των Ανέμων, μιας που, χάρη στο Wind Waker, μπορούσε να τους ελέγχει. Ταξιδεύοντας πάλι στη Hyrule, o Link ανακάλυψε πως ο Ganondorf κατάφερε να απαγάγει την πριγκίπισσα και να την μεταφέρει στον Πύργο του Ganon, ένα εξίσου τρομερό μέρος στη βυθισμένη χώρα.

Ο Link, στην προσπάθειά του να σώσει την πριγκίπισσα, πέφτει στην παγίδα του Ganondorf, ο οποίος κατάφερε να ελευθερώσει το Κομμάτι του Θάρρους, της Σοφίας και της Δύναμης και να τα ενώσει. Η στιγμή που περίμενε χιλιάδες χρόνια, είχε πια φτάσει. Επιτέλους θα πραγματοποιούσε την ευχή του και να γίνει ο πιο τρανός άρχοντας του κόσμου σε μια νέα Hyrule, που θια σηκωνόταν από τα βάθη της θάλασσας και θα αντίκριζε ξανά το φως του ήλιου! Τα σχέδια του όμως χάλασαν από τον Βασιλιά, ο οποίος άγγιξε πρώτος το Triforce και ευχήθηκε η βυθισμένη Hyrule να εξαφανιστεί μια για πάντα από τον κόσμο, όπω και τη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού από τους απογόνους του. Ο Ganondorf, μανιασμένος από την αποτυχία του, επιτέθηκε στον Link. Εκείνος όμως, με τη δύναμη του Master Sword στο μέγιστο επίπεδο, κατάφερε να δώσει στον Ganondorf το τελειωτικό χτύπημα, μεταμορφώνοντάς τον σε πέτρινο άγαλμα. Η Hyrule και ο Βασιλιάς της εξαφανίστηκαν οριστικά, ενώ ο Link επιβιβάστηκε στο πλοίο της Tetra, έτοιμοι για νέες περιπέτειες.

The Phantom Hourglass

Το ταξίδι στις θάλασσες συνεχίστηκε για τον Link, την Tetra και τους πειρατές της, μέχρι που έφτασαν στα νερά που ανήκαν στην εξουσία του Βασιλιά του Ωκεανού. Οι φήμες για την ύπαρξη του Πλοίου-Φαντάσματος, το οποίο τρομοκρατεί αυτά τα μέρη δεν πτόησαν στο ελάχιστο την Tetra. Οι φήμες, όμως, αποδείχθηκαν αληθινές, όταν μια ομίχλη κύκλωσε το πλοίο τους και είδαν με τα μάτια τους το Πλοίο-Φάντασμα να πλησιάζει. Η Tetra, χωρίς να φοβάται, πήδηξε στο πλοίο για να το εξερευνήσει. Όταν, όμως, εκείνη δεν έδωσε σημεία ζωής, ο Link αποφάσισε να επιβιβαστεί και αυτός στο πλοίο. Όμως δεν στάθηκε τυχερός. Έπεσε στη θάλασσα και χάθηκε εντελώς από τα μάτια των συντρόφων του.

Πολύ αργότερα, ο Link ξύπνησε στο νησί Mercay, από τη φωνή μιας νεράιδας, της Ciela. Η Ciela ήταν μία νεράιδα που έχασε τη μνήμη της και ζούσε μαζί με τον παππού Oshus. Ο Oshus τον συμβούλεψε να βρει έναν γνωστό καπετάνιο σε αυτά τα μέρη, τον Linebeck, o οποίος θα μπορούσε να τον βάλει στο πλοίο του και να βρουν το Πλοίο-Φάντασμα. Ο Linebeck αποφάσισε να τον βοηθήσει, με την σκέψη ότι θα κρατήσει τους θησαυρούς του πλοίου ως αμοιβή για τις υπηρεσίες του ως καπετάνιος. Όμως, η πρώτη αυτή απόπειρα ήταν αποτυχημένη. Αν και εντόπισαν την ομίχλη που συνοδεύει το Πλοίο-Φάντασμα, δεν κατάφεραν να εντοπίσουν το ίδιο το πλοίο. Έτσι, αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο νησί Mercay, όπου και έμαθαν πως, για να μάθουν την ακριβή θέση του πλοίου, έπρεπε να έχουν μαζί τους τα Πνεύματα του Θάρρους, της Σοφίας και της Δύναμης. Τα πνεύματα αυτά, όμως, ήταν παγιδευμένα στο Ναό του Βασιλιά του Ωκεανού – ένα μέρος που μπορούσε να κοστίσει τις ζωές των απερίσκεπτων ταξιδιωτών, καθώς απορροφούσε τη ζωτική τους ενέργεια.

Όμως ο Link, με τη βοήθεια του Phantom Hourglass, μιας μαγικής κλεψύδρας που ακύρωνε προσωρινά την αρνητική δύναμη του Ναού, κατάφερε να εντοπίσει και τα τρία Πνεύματα. Το Πνεύμα της Σοφίας, όμως, ήταν αμίλητο και έμοιαζε αρκετά με την Ciela. Τότε, ο γέρος Oshus αποκάλυψε πως ήταν ο Βασιλιάς του Ωκεανού και πως η Ciela ήταν αρχικά το Πνεύμα της Σοφίας, που αναγκάστηκε να αποκοπεί από τις αναμνήσεις της όταν δέχτηκαν επίθεση από τον Bellum, ένα φριχτό πλάσμα που τρέφεται από την ίδια τη ζωή των θυμάτων του, είναι υπαίτιο για το Πλοίο-Φάντασμα και που τώρα κατοικεί στο υπόγειο του Ναού. Έχοντας μάθει την αλήθεια και ξέροντας ακριβώς τι πρέπει να κάνει, ο Link κατευθύνεται προς το Πλοίο-Φάντασμα, το οποίο και εντοπίζει με τη δύναμη των πνευμάτων. Πάνω στο πλοίο, όμως, τον περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη: αντί για την Tetra, εντοπίζει μόνο ένα πέτρινο ομοίωμά της. Τότε ο Oshus εμφανίστηκε στο πλοίο και τους ενημέρωσε πως ο Bellum έχει ήδη τραφεί με τη ζωτική της ενέργεια και ότι το άγαλμα της Tetra είναι αυτό που απέμεινε από εκείνη.

Ο Link τώρα έχει μια νέα αποστολή: να εξοντώσει οριστικά τον Bellum. Όμως, ο άπληστος Linebeck αρνήθηκε να τον βοηθήσει και υποχώρησε μόνο μετά την υπόσχεση του Oshus, πως θα αμειφθεί με έναν τεράστιο θησαυρό. Έτσι, το ταξίδι στα νησιά ξεκινάει για ακόμα μια φορά, με σκοπό την εξεύρεση τριών πολύτιμων μετάλλων. Τα Αγνά Μέταλλα, όπως αποκαλούνταν, ήταν αρκετά για τη δημιουργία ενός τόσο ισχυρού όπλου, το οποίο θα μπορούσε να δώσει τέλος στον Bellum. Το ταξίδι στέφθηκε με επιτυχία και ο Link σφυρηλάτησε το όπλο που θα χρησιμοποιούσε ενάντια στον Bellum – το Phantom Sword. Έτσι, ο Link έφτασε στο υπόγειο του Ναού και βρήκε τον Bellum και τον αντιμετώπισε σε μάχη. Ο Bellum ηττήθηκε και ο Link χρησιμοποίησε τη δύναμη του σπαθιού για να επαναφέρει την Tetra. Ο Bellum, όμως, δεν εξοντώθηκε. Πριν καλά-καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, απήγαγε την Tetra και πήρε τον έλεγχο του Πλοίου-Φάντασμα.

Στη ναυμαχία που ακολούθησε, το πλοίο του Linebeck καταστράφηκε, παρασέρνοντας μαζί του και τον ίδιο τον Oshus, ενώ ο Bellum πήρε υπό τον έλεγχό του τον ίδιο τον Linebeck, για να αναμετρηθεί για ακόμα μια φορά με τον Link. Ο Link, όμως, κατάφερε να εξουδετερώσει μια και καλή τον Bellum, χωρίς ο Linebeck να πάθει κακό. Ο Oshus επέστρεψε στην κανονική του μορφή, ευχαριστώντας τον Link για την προσφορά του και πραγματοποιώντας την ευχή του Linebeck…μόνο που ο καπετάνιος δεν ζήτησε κάποιο θησαυρό, αλλά το πλοίο του που καταστράφηκε. Έτσι, ο Link και η Tetra επέστρεψαν στο πλοίο τους χάρη στη δύναμη του Βασιλιά του Ωκεανού, έτοιμοι για νέα ταξίδια. Για το πλήρωμα, όμως, δεν είχαν λείψει ούτε 10 λεπτά από το πλοίο, κάτι που παραξένεψε τους ήρωες. Ο Link αναρωτήθηκε μήπως όλα αυτά ήταν κάποιο όνειρο…αν και διαψεύστηκε σύντομα, καθώς στο βάθος είδε το πλοίο του Linebeck να συνεχίζει αμέριμνο το ταξίδι του…

Spirit Tracks

Η Tetra και οι πειρατές της ανακάλυψαν μια νέα ήπειρο, η οποία εκτεινόταν προς όλα τα σημεία του ορίζοντα και ήταν κατάλληλη για τη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού. Στη μέση της ηπείρου δέσποζε ο Πύργος των Πνευμάτων, ο οποίος επικοινωνούσε με τις υπόλοιπες περιοχές της ηπείρου μέσω των Πνευματικών Ραγών (Spirit Tracks). Η Tetra ίδρυσε μια νέα αποικία και εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί, μετατρέποντας την αποικία σε βασίλειο. Κανείς δεν έμαθε τι απέγινε ο Link, ο Ήρωας των Ανέμων. Ωστόσο, η βασίλισσα έδωσε τη διαταγή όλοι οι φρουροί του παλατιού να φορούν πράσινη στολή, ως ένδειξη σεβασμού προς τον ήρωα. Για περίπου εκατό χρόνια όλα κυλούσαν ομαλά. Ξαφνικά, όμως, οι Ράγες άρχισαν να εξαφανίζονται σιγά-σιγά, χωρίς να γνωρίζει κανείς το γιατί. Η πριγκίπισσα Zelda, απόγονος της Tetra, ανέθεσε στον Link, έναν νεαρό οδηγό αμαξοστοιχίας που μόλις είχε πάρει την άδειά του, να ερευνήσει μαζί της το πρόβλημα, πηγαίνοντας στο Ναό των Πνευμάτων.

Στη διαδρομή, όμως, μαθαίνει με το χειρότερο τρόπο τι συμβαίνει. Η Ράγα στην οποία ταξιδεύουν εξαφανίζεται και αποκαλύπτεται ότι ο Καγκελάριος Cole, ένα έμπιστο μέλος της Αυλής, είναι ένας δαίμονας που προσπαθεί να αναστήσει τον Malladus, ένα αρχαίο κακό που είναι φυλακισμένο στον Πύργο των Πνευμάτων. Εξαφανίζοντας τις Ράγες, εξασθενεί και η φυλακή του Malladus. Και, επειδή ο Malladus θα χρειαστεί ένα σώμα που κατέχει μαγικές δυνάμεις όταν ξυπνήσει, ο Cole και ο υπηρέτης του, ο Staven, κλέβουν το σώμα της πριγκίπισσας Zelda, αφήνοντας πίσω μόνο το πνεύμα της. Όμως η ελπίδα δεν χάθηκε. Ο Link, παρέα με το πνεύμα της Zelda, ξεκίνησαν ένα ταξίδι στις τέσσερις περιοχές της ηπείρου, με σκοπό να σπάσουν την κατάρα του Malladus και να επαναφέρουν τις Ράγες στην αρχική τους κατάσταση. Σε αυτό το ταξίδι είχαν τη βοήθεια της Anjean, της φύλακα του Πύργου των Πνευμάτων, η οποία ανήκε στη φυλή των Locomo – της φυλής που είχε πολεμήσει τον Malladus στο παρελθόν και που ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει.

Έχοντας καταφέρει με επιτυχία να σπάσει την κατάρα στους τέσσερις Ναούς των Locomo, ο Link και η Zelda σκαρφαλώνουν στο Ναό των Πνευμάτων, αν και κάπως καθυστερημένα. Ο Malladus επανήλθε στον κόσμο ελέγχοντας το σώμα της Zelda και επιβιβάζεται μαζί με τον Cole στο Δαιμονικό Τρένο με προορισμό το Σκοτεινό Βασίλειο, φεύγοντας μακριά από τους ήρωες. Ωστόσο, με τις οδηγίες του Staven, ο οποίος αποφάσισε να πάρει το μέρος του Link, οι ήρωες εντόπισαν δύο ισχυρά αντικείμενα – το Τόξο του Φωτός και την Πυξίδα του Φωτός. Με τη βοήθεια των αντικειμένων αυτών, καθώς και με το Ξίφος των Locomo, ένα δώρο από την Anjean, ο Link και η Zelda μπήκαν στο Σκοτεινό Βασίλειο, πολέμησαν τον Malladus και τον Cole και έδωσαν οριστικά τέλος στην κακία τους, ενώ η πριγκίπισσα Zelda κατάφερε να πάρει τον έλεγχο του σώματός της. Με τη νίκη τους, οι εναπομείναντες Locomo αποφάσισαν πως δεν είχαν λόγο πια να παραμείνουν στον κόσμο των ανθρώπων και αναχώρησαν στους ουρανούς, στο πραγματικό βασίλειο των Locomo, αφήνοντας το βασίλειο σε άξια και ικανά χέρια…

Επίλογος

Τα παιδιά άκουγαν την αφήγηση χωρίς να μιλάνε. Ήταν, μεν, ενθουσιασμένα με τις περιπέτειες του μεγάλου ήρωα Link, όμως ο τρόμος από την παρουσία του γέρου δεν τους έδινε πολλά περιθώρια να αντιδράσουν. Ο γέρος, από την άλλη, είχε καρφώσει τα μάτια στο κόκκινο σύννεφο, το οποίο είχε χαμηλώσει και μεγαλώσει τόσο πολύ που είχε καλύψει όλο το χωριό. Είχε γυρίσει την πλάτη του στα παιδιά και εκείνα τον άκουγαν να μονολογεί:
«Δεν έμεινε πολύ…Η ώρα πλησιάζει! Σύντομα…»
Ο μεγάλος δεν κρατήθηκε:
«Τι θα γίνει σύντομα; Πες μας, τι θέλεις από μας; Ποιος είσαι;»
Ο γέρος γύρισε και τα κοίταξε. Τα μάτια του έλαμπαν από μια ανεξήγητη μανία.
«Κανένα κακό δεν είναι ικανό να αντέξει. Ούτε ο Vaati, ούτε ο Bellum, ούτε ο Malladus. Μόνο εγώ…το μεγαλύτερο, το αρχαιότερο κακό…η πιο καταστροφική δύναμη! Δεν έχετε καταλάβει ακόμα ποιος είμαι; Είμαι εγώ…η μεγαλύτερη πληγή…ο Δαιμονικός Άρχοντας…Η οργή του Demise! Ο Ganondorf!".

Ο γέρος άρχισε να γελάει μοχθηρά, καθώς το κόκκινο σύννεφο άρχισε να χαμηλώνει και να στροβιλίζεται πάνω από το κεφάλι του, μέχρι που συμπυκνώθηκε τόσο πολύ που, με τη μορφή μιας δίνης, μπήκε μέσα στο σώμα του γέρου, κατευθείαν μέσα από τα ρουθούνια. Με ένα ουρλιαχτό πόνου, ο γέρος λύγισε τα γόνατά του. Τα παιδιά έντρομα τον είδαν να μεταμορφώνεται. Τα χέρια του και τα πόδια του να δυναμώνουν, το σώμα του να μεγαλώνει και τα μαλλιά του να μακραίνουν, αλλάζοντας ταυτόχρονα σε κόκκινο χρώμα, από το αρχικό τους γκρίζο. Η μεταμόρφωση κράτησε λίγα λεπτά. Σε λίγο ο Ganondorf σηκώθηκε και κοίταξε τα παιδιά χαμογελώντας.

«Ποτέ δεν πίστευα ότι ήταν τόσο εύκολο. Με ένα απλό ξόρκι κατάφερα να ρίξω όλους όσους ήταν στο χωριό σε λήθαργο, κλέβοντας τη δύναμή τους. Ταξίδεψα πολύ και υπέφερα για να βρω έναν τρόπο να ανακτήσω την παλιά μου δύναμη, χωρίς να με καταλάβει κανένας. Και τα κατάφερα. Η δύναμη ενός χωριού με επανέφερε! Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να με σταματήσει. Ακόμα και η φυλή των Sheikha, με την τεχνολογία που ισχυρίζονται πως κατέχουν, δεν κατάλαβαν πως εγώ κατάφερα να επιστρέψω για ακόμα μια φορά στον κόσμο. Αυτή είναι η μοίρα μου! Να γυρνάω πάντα πίσω! Και για πρώτη φορά τα κατάφερα με επιτυχία! Τώρα, δεν μπορείς να σας σώσει τίποτα! Ούτε η πριγκίπισσα Zelda, ούτε κανένας..ήρωας!»

Ο Ganondorf άρχισε να γελάει με ένα δυνατό, μοχθηρό γέλιο, που έκανε τα παιδιά να ανατριχιάσουν. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον μεγάλο να ρωτήσει ξανά:
«Γιατί μας είπες αυτήν την ιστορία; Και γιατί μας κράτησες ζωντανούς μέχρι τώρα;»
«Είσαι πολύ γενναίος για να κάνεις αυτές τις ερωτήσεις. Θα σου πω, όμως. Πρώτα-πρώτα, για να σας ευχαριστήσω που μου προσφέρατε νερό. Αν δεν με είχατε βοηθήσει, δεν θα μπορούσα να είχα κάνει τίποτα. Φυσικά, όλο και κάποιος από αυτό το χωριό θα είχε λυπηθεί έναν κακόμοιρο γέρο, που περιπλανιέται από εδώ και από εκεί! Ακόμα ένας λόγος είναι το ότι ήθελα να θυμηθώ ξανά και ξανά τι μου συνέβαινε στα διάφορα μονοπάτια της ιστορίας…για να μισήσω ακόμα περισσότερο τον Link και τη Zelda! Ως ανταμοιβή για την καλή σας πράξη μείνατε ζωντανοί μέχρι τώρα, αλλά αυτό θα αλλάξει! Χρειάζομαι και τη δική σας δύναμη για να ολοκληρωθεί η μεταμόρφωσή μου και να εξουσιάσω τη Hyrule!».

«Δεν νομίζω πως θα το καταφέρεις!» ακούστηκε μια τσιριχτή φωνή από πίσω.

Ο Ganondorf γύρισε να κοιτάξει. Πίσω του ήταν ένα δέντρο, με μια μεγάλη κουκουβάγια να κάθεται πάνω σε ένα κλαδί και να τους κοιτάζει. Τα μάτια του στένεψαν και μίσος καθρεφτίστηκε μέσα τους.

«Δεν σταματάς ποτέ να με κυνηγάς και να με κατατρέχεις, έτσι δεν είναι Kaepora Gaebora; Ή, μήπως, να σε αποκαλώ Rauru; Σοφέ του Φωτός; Δεν βαρέθηκες;»
«Ποτέ!» ακούστηκε η φωνή της κουκουβάγιας. «Όσο υπάρχει το κακό σου και εμφανίζεται σε αυτόν τον κόσμο, πάντα θα σε παρακολουθώ…πάντα θα είμαι από πίσω σου…και με όποιον τρόπο μπορώ, κάθε φορά, ο Ήρωας θα μαθαίνει για την ύπαρξή σου και θα έρχεται να σε στέλνει εκεί απ’ όπου ήρθες!»
«Απέτυχες όμως!» ούρλιαξε ο Ganondorf. «Ετοιμάσου να δεις τα παιδιά αυτά να εξαφανίζονται και εγώ να ολοκληρώνω την μεταμόρφωση και την επιστροφή μου! Η Zelda με το Κομμάτι της Σοφίας είναι μακριά και δεν μπορεί να με σταματήσει! Και δεν υπάρχει κανένας Ήρωας με το Κομμάτι του Θάρρους να με σταματήσει! Όλα τέλειωσαν!»
«Για κοίτα προσεκτικά τι σε περιμένει! Γύρνα πίσω σου!» αποκρίθηκε ήρεμα η κουκουβάγια.

Ο Ganondorf κοίταξε προς την κατεύθυνση που του υπέδειξε. Το βλέμμα του πάγωσε. Εκεί, κατά την είσοδο του χωριού, στεκόταν μια ψηλίολιγνη φιγούρα ντυμένη στα πράσινα. Φορούσε μια κουκούλα στο πρόσωπο και δεν μπορούσε να δει τα χαρακτηριστικά του. Όμως ήταν εξοπλισμένος με σπαθί και με τόξο. Ένα παράξενο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του Ganondorf.
«Φαίνεται πως είναι γραφτό μας να ανταμώνουμε ξανά και ξανά και ξανά! Έτσι δεν είναι Link; Ήρθες αργά, πάντως. Τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει τώρα!»
O Link προχώρησε αργά μπροστά, χωρίς να μιλήσει. Κράτησε στα χέρια του το τόξο και τράβηξε ένα βέλος από τη φαρέτρα που κρεμόταν στην πλάτη του. Ένα κίτρινο βέλος, που έλαμπε στο φως της μέρας. Ο Ganondorf πάγωσε.
«Το αναγνώρισες, έτσι δεν είναι, παντοδύναμε Σκοτεινέ Άρχοντα;» ακούστηκε η κοροϊδευτική φωνή της κουκουβάγιας. «Φυσικά και ναι. Το βέλος του Φωτός – ένα από τα λίγα πράγματα που μπορούν να σε εξοντώσουν! Ένα βέλος ευλογημένο με τη δύναμη που κατέχει η πριγκίπισσα Zelda και που είναι ικανό να σε εξαφανίσει από αυτόν τον κόσμο! Αντίο, Ganondorf!»

Ο Ganondorf έκανε μια προσπάθεια να τρέξει μακριά, όμως ο Link ήταν πιο γρήγορος. Το βέλος του Φωτός βρήκε τον στόχο του – το κεφάλι του Ganondorf. Το ουρλιαχτό πόνου και απόγνωσης ακούστηκε παντού, αλλά ήταν αργά. Ο Ganondorf έπεσε κάτω, ενώ αφροί και αίμα έβγαιναν από το στόμα του. Το σώμα του άρχισε να συσπάται και στη συνέχεια να αποσυντίθεται και να γίνεται σκόνη. Το τέλος ήταν κοντά.
«Τα κατάφερες…μα δεν τελείωσα! Ποτέ δεν θα με νικήσεις! Link! Πάντα θα επιστρέφω…και πάντα θα σε πολεμάω…μην το ξεχνάς…»
Δεν πρόλαβε να αποσώσει. Η δύναμη του βέλους είχε τερματίσει το κακό που πήγε να ξεκινήσει τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα και ο Ganondorf δεν ήταν παρά ίχνη σκόνης που σκόρπισε στον ουρανό. Τα παιδιά σηκώθηκαν πάνω ξαφνιασμένα και αδύναμα να μιλήσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Όμως, δεν ήταν πια μόνα. Τα άλλα παιδιά του χωριού άρχισαν να κάνουν την επανεμφάνισή τους, μαζί με τους πιο ηλικιωμένους. Όλοι φαινόταν να ήξεραν τι είχε συμβεί, αλλά και πάλι κοιτούσαν την κουκουβάγια για επιβεβαίωση. Εκείνη κοίταξε τον Link, ο οποίος είχε ήδη αρχίσει να απομακρύνεται από το χωριό αθόρυβα, όσο αθόρυβα εμφανίσ. Η αποστολή του είχε ολοκληρωθεί. Το φτέρωμά της φούσκωσε, σαν να ένιωθε χαρά και υπερηφάνεια.

Γυρνώντας το κεφάλι της στους χωρικούς τους είπε:
«Αυτό που είπε ο Ganondorf είναι αλήθεια. Πάντα το κακό θα βρίσκει τρόπο να γυρνάει στον κόσμο…ή στους κόσμους. Όμως, πάντα θα υπάρχει μια σοφή πριγκίπισσα με τη δύναμη της θεάς Hylia μέσα της και ένας γενναίος νεαρός που θα ρισκάρει τα πάντα για την σωτηρία του κόσμου. Όσο δουλεύουν μαζί, θα είναι προορισμένοι να νικούν και να μην επιτρέπουν ποτέ στο κακό να κυριαρχεί! Επομένως, χαρείτε τώρα με την καρδιά σας και μην αφήσετε το φόβο να σας κυριεύει!».

Με αυτά τα λόγια η κουκουβάγια άνοιξε τα φτερά της και πέταξε προς το ηλιοβασίλεμα. Στο βάθος του ορίζοντα οι χωρικοί που δούλευαν έξω, στα χωράφια, άρχισαν να επιστρέφουν σπίτια τους. Η ειρήνη είχε επιστρέψει για ακόμα μια φορά στον κόσμο. Όλα ήταν καλά.

The Legend of Hyrule Μέρος Πρώτο

The Legend of Hyrule Μέρος Δεύτερο

The Legend of Hyrule Μέρος Τρίτο

specials