GO Talks: "Τι περιμένω από τη Microsoft στην επόμενη γενιά"

Life is short, Play More.

Την Πέμπτη 23 Ιουλίου, περίπου στις 19:00 ώρα Ελλάδος, η Microsoft θα προβεί σε μια ακόμα παρουσίαση σχετικά με το μέλλον του gaming τομέα της. Αυτή η παρουσίαση, όπως πολλάκις έχει αναφερθεί από τα στελέχη της εταιρείας του Redmond, θα είναι εστιασμένη αποκλειστικά και μόνο στα παιχνίδια, και ακόμα ειδικότερα στα παιχνίδια που η ίδια η εταιρεία και τα 15 studios

Με βάση αυτό το event συντάξαμε το GO Talks αυτής της εβδομάδας, με ένα γενικό θέμα του “τι περιμένουμε από την εταιρεία στην επόμενη γενιά”. Όχι μόνο παιχνίδια και συγκεκριμένα IPs (ή νέα), αλλά γενικά, τι προσδοκάμε από την εταιρεία, που όταν έκανε το πρώτο της βήμα στο gaming, πίσω στις αρχές του 2000, πολλοί το θεώρησαν αστείο. Το γέλιο βέβαια κόπηκε όταν κυκλοφόρησε το Xbox 360, αλλά τα τεράστια λάθη που έγιναν με το Xbox One είναι ακόμα νωπά στη μνήμη.

Τώρα, τι περιμένω εγώ από τη Microsoft με το Series X, το GamePass και, γενικότερα, το gaming. Μιας και αναφέρθηκα στο Xbox 360 πιο πάνω, θα πω ότι περιμένω να δω μια Microsoft εν Ελλάδι ακριβώς όπως ήταν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000. Μια Microsoft που, παρά την κυριαρχία του PlayStation στην Ελλάδα, πάλευε. Μια ομάδα αφιερωμένη στο Xbox, αποτελούμενη από ικανά στελέχη, που γνωρίζουν την αγορά και το gaming, όπως τότε, όπως ήταν η σπουδαία ομάδα μεταξύ 2005 και 2010, που έφερε το Live στην Ελλάδα, που κυνηγούσε την τοποθέτηση της κονσόλας στην αγορά, που έκανε αγώνα με πενιχρό budget στο marketing, αλλά είχε αποτέλεσμα.

Περιμένω η Microsoft Hellas να “ξυπνήσει”, να συνειδητοποιήσει ότι έχει περιθώρια για να τοποθετηθεί στην αγορά με αξιώσεις, και να δημιουργήσει ένα εγχώριο τμήμα που θα στηρίξει το όποιο εγχείρημα έχει στο μυαλό του ο Spencer και η ομάδα του. Και όχι μια Microsoft που παίρνει εντολές από την Ιταλία, διοργανώνει μια φορά το χρόνο ένα event, φέρνει και 2-3 celebrities, και μετά ξεχνάει το gaming για τις επόμενες... 360 ημέρες, μέχρι να γίνει το επόμενο event. Θέλω μια ισχυρή παρουσία από τη Microsoft στην Ελλάδα. Μια παρουσία που θα βελτιώσει τον ανταγωνισμό, κάτι που ως συνέπεια θα έχει έναν μεγάλο κερδισμένο: τον gamer.

Όπως πάντα, γράψτε μας στα σχόλια τις δικές σας προσδοκίες και "θέλω" από τη Microsoft για την επόμενη γενιά hardware.

Γιώργος Καλλίφας

Τι περιμένω από τη Microsoft στη νέα γενιά, λέει ο τίτλος του σημερινού GO Talks. Οξύμωρο σχήμα μιας και ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα Phil Spencer, η ηγετική φιγούρα του Xbox, έχει κάνει ξεκάθαρες τις διαθέσεις της εταιρίας του σχετικά με το πώς οραματίζεται και πού οδηγεί με τις ενέργειές του το μέλλον του gaming. Η ομογενοποίηση κονσόλας και PC, τα διάφορα "Series" και η ενεργή υποστήριξη του One X, το Game Pass ως συνδρομητική υπηρεσία, είναι μερικές αντιπροσωπευτικές κινήσεις που σπάνε τις παραδοσιακές συμβάσεις στη μετάβαση γενιάς για τη Microsoft.

«Το Netflix του gaming», το gaming της Microsoft με το Game Pass, παρουσιάζει το δέλεαρ του συνδρομητικού gaming, όπου με μία τιμή υπάρχει πρόσβαση σε μια βιβλιοθήκη διαθέσιμων τίτλων. Αυτό, από μόνο του, είναι ικανό να θέσει έναν gamer σαν κι εμένα, που ουδεμία σχέση είχε με το brand του Xbox, να αφουγκραστεί με μεγαλύτερο ενδιαφέρον την πρόταση της Microsoft μιας και, στο φινάλε, η τσέπη του καταναλωτή καλείται να λάβει ορθές αποφάσεις, ιδίως όταν οι δυνατότητές της είναι πεπερασμένες.

Ειδικά δε που, από τη στιγμή που ο εν λόγω gamer δεν διαθέτει σύγχρονο PC, ικανό να τρέξει ικανοποιητικά τους νέους τίτλους, το «σαλονάτο» Series X αποτελεί ιδανική επιλογή. Από εκεί και ύστερα, εκείνο που λαμβάνει τη δέουσα σημασία είναι το πόσο δυνατή μπορεί να γίνει μια τέτοια υπηρεσία, αναφορικά πάντα με την ποιότητα περιεχομένου που μπορεί να υποστηρίξει. Εάν, υποθετικά, την ημέρα κυκλοφορίας ενός πολυαναμενόμενου τίτλου όπως το Elden Ring, ο τίτλος γίνει διαθέσιμος στο Game Pass, τότε σαφέστατα μιλάμε για ένα πρώτης τάξεως δείγμα που καθιστά κάτι περισσότερο από δελεαστική την αγορά ενός Series X. Παράλληλα, στα πρότυπα του «πρωτότυπου περιεχόμενου του Netflix» , θεωρητικά τα στούντιο που αγοράστηκαν τα τελευταία χρόνια προορίζονται να στηρίξουν την υπηρεσία με αποκλειστικό περιεχόμενο. Εάν, για παράδειγμα, το επόμενο μεγάλο "triple-A" RPG της Obsidian βγει day-1 στο Game Pass, τότε φαντάζομαι ότι αυτό που περιμένω από τη Microsoft στη νέα κούρσα θα αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα.

Οδυσσέας Γιαννιώτης

Όταν μια αλλαγή γενιάς κονσολών είναι προ των πυλών, μου θυμίζει το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Οι εταιρείες φοράνε τα «καλά» τους για να υποδεχτούν τη νέα γενιά, και υπόσχονται να μας φέρουν εμπειρίες διαφορετικές και καλύτερες από την προηγούμενη. Στις παρουσιάσεις και τις δηλώσεις τους όλα φαίνονται άψογα και υπέροχα. Tο πρόβλημα για μένα είναι ότι υπάρχουν φορές που προωθούν υπερβολικά κάποια features ή specs, τα οποία μπορεί να μην έχουν και τόση σημασία όση νομίζουν ή μπορεί να μην τα ζήτησε και το κοινό στην τελική. Αφήνοντας στην άκρη την όποια μακρόσυρτη κριτική θα μπορούσα να κάνω για το πώς προσεγγίζουν μέχρι στιγμής και οι δύο εταιρείες από πλευράς marketing το launch των κονσολών τους, θα επικεντρωθώ στην Microsoft και στο σημερινό μας θέμα.

Αυτό που θα ήθελα να δω από τη Microsoft σε αυτή τη γενιά λοιπόν, θα ήταν λιγότερες δηλώσεις και περισσότερες πράξεις. Θέλω να δω περισσότερα καινούργια IPs, τα οποία θα κυκλοφορήσουν και δεν θα ακυρωθούν σε κάποια φάση της ανάπτυξης τους, όπως έγινε στην τωρινή γενιά. Ο Phil Spencer, από ό,τι φαίνεται, έχει κάνει σωστές κινήσεις όσον αφορά στη μελλοντική ενδυνάμωση του portfolio του Xbox, και δείχνει να κατανοεί ότι τα καλά αποκλειστικά παιχνίδια είναι αυτά που κερδίζουν τη μάχη στο τέλος της ημέρας. Και θα κλείσω με την ευχή η εταιρεία να αποφασίσει να ξαναδημιουργήσει ένα Xbox τμήμα στην Ελλάδα για την εγχώρια προώθηση του Xbox, γιατί θεωρώ ότι με την πρόταση που διαμορφώνει η Microsoft σε αυτή την γενιά, υπάρχει η δυνατότητα να καταλάβει μερίδιο της αγοράς, αρκεί να το προσπαθήσει.

Χρήστος Ντίνος

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Για την ακρίβεια, από το 1998. Τότε ήταν που ο πατέρας μου έφερε στο σπίτι τον πρώτο υπολογιστή, που έτρεχε τα Windows 98. Αυτή ήταν η πρωτοτυπία; Όχι. Η πρωτοτυπία ήταν ότι, ανάμεσα στα δισκάκια, που δεν είχα ιδέα τι ακριβώς ήταν, ανακάλυψα και κάποια demos από γνωστά παιχνίδια της εποχής. Microsoft Golf 1998, Age of Empires και κάποια άλλα, τα οποία με βοήθησαν να ανακαλύψω πως η Microsoft δεν σχετιζόταν μόνο με τη δημιουργία λειτουργικών συστημάτων, αλλά και παιχνιδιών.

Τα χρόνια πέρασαν, η εταιρεία μεγάλωσε, εξελίχθηκε, άλλαξε. Κάποια πράγματα συνέχισε να τα κάνει εξίσου καλά, κάποια άλλα τα σταμάτησε. Για πολλά χρόνια, κάποια από τα αγαπημένα μου franchises χάθηκαν από προσώπου γης, καθώς η Microsoft έμοιαζε απρόθυμη να συνεχίσει την ανάπτυξή τους. Τρανό παράδειγμα η σειρά Age of Empires – μετά το τελευταίο expansion του Age of Empires III, η σειρά μπήκε στον πάγο. Κάπου εκεί έχασα και το ενδιαφέρον μου για παιχνίδια της εταιρείας. Με την ανακάλυψη του Fable, όταν αυτό κυκλοφόρησε σε υπολογιστές, το ενδιαφέρον μου αναθερμάνθηκε. Αν και δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα από το γεγονός ότι το Fable 2 δεν ήρθε ποτέ σε υπολογιστές, το Fable 3 μου χάρισε ξανά μια όμορφη περιπέτεια στην Albion, με τα καλά και τα άσχημά της. Και μετά, το Fable μπήκε και αυτό στον πάγο, αφήνοντάς με με ένα μεγάλο ερωτηματικό ως προς τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία χειρίζεται τα franchise της. Ένας κολοσσός μπορεί να έχει άλλα κριτήρια για το πως αποφασίζει να χειριστεί μια σειρά, αλλά η εγκατάλειψη και πάλι μου φαινόταν άδικη.

Όμως, τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν. Η Microsoft δυναμώνει, αναφορικά στον τομέα του gaming, επενδύει σε στούντιο, κλείνει νέες συμφωνίες, μετασχηματίζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το gaming. Το Age of Empires 4, μετά από σχεδόν 15 χρόνια, θα επιστρέψει ξανά στους υπολογιστές. Κάπου εκεί θα ήθελα να ξαναδώ το Fable. Δεν με απασχολεί αν θα είναι reboot, αν θα υπάρξουν αλλαγές στο lore, αν θα μιλάμε για μια εντελώς νέα γενιά χαρακτήρων και πρωταγωνιστών. Θέλω μια επιστροφή. Να είναι στην Albion – χωρίς αμφισβήτηση και διαπραγμάτευση. Οι Άγγλοι είναι μια περίεργη φάρα, και ο Molyneux απέδωσε το ηχόχρωμα της φυλής τους εξαιρετικά στα Fable. Και το gameplay, φυσικά, να είναι το ίδιο. Η πορεία και οι επιλογές ανάμεσα στο καλό και το κακό είχαν, έχουν και θα έχουν πάντα τη γοητεία τους…

Η Microsoft που θέλω να αγαπήσω ξανά έχει ήδη ξεκινήσει τα βήματα στη σωστή κατεύθυνση. Μένει να δούμε αν θα τα ολοκληρώσει.

Κώστας Παπαμήτρου

Από τη στιγμή που έχω δυνατό PC και όλα τα παιχνίδια της MS θα κυκλοφορήσουν και εκεί, θα περίμενε κανείς να μη με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το νέο Xbox. Και όμως, από όλες τις κονσόλες της αγοράς, αυτή που θα ήθελα να βελτιωθεί και ισχυροποιηθεί περισσότερο από όλες θα ήταν το Xbox. Η έλλειψη ανταγωνισμού οδηγεί σε στασιμότητα και έπαρση, και αυτό μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσει εν τέλει στον καταναλωτή. Για αυτόν τον λόγο, χαίρομαι και για τη διαφορετική πορεία που παίρνει η MS με λογική PC gaming, τη συνεχή υποστήριξη, το Gamepass αλλά και για την πολύ πιο προσγειωμένη επικοινωνία. Χαίρομαι για το νέο UI, για το backwards compatibility, ακόμα και για το σχέδιο της κονσόλας, την ισχύ που υπόσχεται ότι θα έχει και θα την κάνει πιθανά να ξανατραβήξει πάνω της τα 3rd party big games.

Οπότε, τι μένει; Αυτό που έχει μείνει να κάνει η MS τα τελευταία 10 χρόνια, να σοβαρευτεί με την παραγωγή ΑΑΑ τίτλων και να διευρύνει το ρόστερ της. Το δεύτερο το έχω σιγουράκι, με τόσες αγορές studio αλλά και τη λογική Netflix του Gamepass -ήδη έχουν δείξει πολλά δείγματα παραγωγής πολλών διαφορετικών ειδών σε παιχνίδια και αυτό μόνο θετικά μπορώ να το δω. Όμως, έχω ένα φόβο ότι θα ακολουθήσει πιο πολύ λογική low/mid budget τίτλων και τα μεγάλα της όπλα θα είναι «μαζεμένα». Πώς να βγάλει επένδυση 100-200 εκατομμυρίων πίσω όταν το παιχνίδι θα το παίζει ο άλλος δωρεάν με πενταροδεκάρες στο Gamepass; Οπότε, αν θέλω σίγουρα κάτι από την MS στην επόμενη γενιά, είναι να μη θυσιάσει την ποιότητα για την ποσότητα, και να κρατήσει 1-2 τιτάνες για κάθε χρόνο, αυτά είναι που πάνε μπροστά την τεχνολογία και το gaming, και μετά από μία ιδιαίτερα safe "remastergen", χρειαζόμαστε επιτέλους έναν νέο τίτλο που θα αλλάξει τα δεδομένα όπως τα άλλαξε κάποτε το Halo και το Gears of War. Μακάρι αυτό να είναι ένα ΑΑΑ 3rd person RPG από την Obsidian!!!

Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος

Το πώς αντιλαμβάνεται κάποιος μια κονσόλα ή ένα gaming brand γενικά, είναι αρκετά σχετικό και υποκειμενικό. Μπορεί να υπάρχει μια γενική κατεύθυνση από την ίδια την εταιρεία για το πώς θέλει να το προωθήσει, όπως επίσης υπάρχει και μια συλλογική αντίληψη για το πώς το εκλαμβάνει το κοινό στο σύνολό του. Όλες οι παράμετροι που δίνουν, λοιπόν, σε μία κονσόλα τον χαρακτήρα που θα την συντροφεύει στη μνήμη του κάθε gamer είναι πολλές, και ποικίλουν μεταξύ τους, καθώς και από άτομο σε άτομο. Μπορεί να είναι κάτι προσωπικό για τον καθένα, όπως η περίοδος που διανύει παίζοντας την, κάποιο από τα παιχνίδια που έπαιξε εκεί, και σίγουρα το marketing πλάνο της εκάστοτε εταιρίας. Ένας άλλος μεγάλος παράγοντας λοιπόν, είναι και η εθνική ταυτότητα. Οι κοινές συνήθειες των ανθρώπων που ζουν στην ίδια χώρα και επηρεάζουν ο ένας τις επιλογές του άλλου με διάφορους τρόπους. Και θέλω να το πάω εκεί, γιατί αυτό είναι και το σημείο-κλειδί που αποδίδει στη Microsoft τον χαρακτήρα που βλέπω στις κονσόλες και τα παιχνίδια της, και αυτός που θα ήθελα να ξαναδώ.

Γνωρίζοντας λοιπόν ότι η Ελλάδα ήταν και είναι Playstation-ομάνα, το Xbox είχε πάντα την ταυτότητα του εναλλακτικού στα μάτια μου. Του “κάτι διαφορετικού”, κάτι αντίθετου στο mainstream. Και αυτό της έδινε πάντα γοητεία για εμένα. Αυτό που θα ήθελα επομένως, είναι η τόλμη και η φρεσκάδα που έβγαζε σε πολλά βήματά της. Πότε κουβαλώντας τα ορφανά του Dreamcast και πότε κυκλοφορώντας ό,τι μπορούσε να βρει διαθέσιμο για να εδραιώσει μια θέση στην αγορά. Μέσα σε όλο αυτό το προφίλ που σταδιακά έχτισε, θέλω να δω τολμηρές και φρέσκιες κυκλοφορίες.

Οι καιροί βέβαια έχουν αλλάξει. Κάποτε μπορούσε μια εταιρία να είναι ικανοποιημένη για το μπάσιμο της στην αγορά με τίτλους όπως τα Pcychonauts και Voodoo Vince, και στη συνέχεια να έχει την ευχέρεια να “σπρώξει” και μη mainstream τίτλους όπως τους Mass Effect και Allan Wake. Στην προηγούμενη γενιά, όμως, είδαμε να χάνονται με συνοπτικές διαδικασίες τρομερά παιχνίδια όπως τα Sunset Overdrive και Quantum Break, καθώς και πολύ αξιόλογες προσπάθειες όπως το ReCore, εξαιτίας λαθών σε άλλα τμήματα. Επομένως, δεν θρέφω ψευδαισθήσεις, ξέρω καλά τι πρέπει να γίνει: η Microsoft, αυτό που θα πρέπει να κάνει αρχικά, είναι να στήσει ένα mainstream βιώσιμο εμπορικά περιβάλλον για να μαζέψει τα λάθη του One. Αν και όταν το καταφέρει αυτό, αυτό που θέλω προσωπικά, είναι να μην ξεχάσει και εμάς που την αγαπήσαμε για το weirdness της και όχι για το mainstream.

Λάμπρος Δημακόπουλος

Αν μη τι άλλο, η Microsoft θα πρέπει να κάνει υπερπροσπάθεια για να μην καταφέρει να ξεπεράσει την πορεία του Xbox One. Και η αλήθεια είναι ότι ο Phil Spencer μπόρεσε, με μπόλικη προσπάθεια, να αντιστρέψει την παντελώς άχαρη εικόνα που είχε σχηματιστεί με το Xbox One ώστε να βγάλει τη -σχεδόν ανεξίτηλη- ρετσινιά που είχε δημιουργήσει ο Don Mattrick. Ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτής της αλλαγής στην πορεία αφορά στο Game Pass, μία πραγματικά ελκυστική υπηρεσία που είναι σε θέση να δώσει χαρακτήρα στην οικογένεια των Xbox. Τα λέγαμε και στο τελευταίο webcast, είναι εμφανές ότι προσπαθεί να μεταφέρει μία Netflix λογική στο σκηνικό των βιντεοπαιχνιδιών, η οποία -ειδικά με το xCloud- θα είναι προσβάσιμη σε πλήθος συσκευών, πέραν των Xbox.

Με άλλα λόγια μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά από έναν μεγάλο console holder, όπου η υπηρεσία θα βρίσκεται στο επίκεντρο ίσως με περισσότερη βαρύτητα σε σχέση με την ίδια την κονσόλα. Αυτήν τη νέα υπηρεσία την έχω τιμήσει δεόντως μέσω του υπολογιστή, αποκομίζοντας ιδιαίτερα θετικές εντυπώσεις, ιδίως λόγο της εξαιρετικής αναλογίας αντιτίμου και ποσότητας/ ποιότητας τίτλων. Αυτό λοιπόν που ελπίζω να δω στη μελλοντική πορεία της Microsoft είναι ο εμπλουτισμός του Game Pass από δικά της δημιουργήματα.

Όχι βέβαια γιατί έχω καμία ανάγκη να δω ένα σήμα Only On Xbox επάνω (αν μπορούσαν ας έβγαιναν multiplatform, τόσο το καλύτερο) αλλά γιατί πολύ συχνά οι πλάτες γιγάντων της βιομηχανίας (Sony, Microsoft, Nintendo, κάποτε η Sega) παρέχουν την ευχέρεια στους δημιουργούς να αναπτύξουν κορυφαίες εμπειρίες, έχοντας τους πόρους και την τεχνογνωσία ώστε να φέρουν στα άκρα την εκάστοτε ιπποδύναμη αλλά και τη δυνατότητα να πειραματιστούν σε νέα IPs ή να κάνουν άλματα στα ήδη υπάρχοντα. Ευελπιστώ, λοιπόν, ότι οι παρομοιώσεις που κάνουν για “το Netflix του gaming”, να γίνονται κυρίως για να δηλώσουν τον στόχο τους σχετικά με την ευρεία διάδοση της υπηρεσίας αλλά όσον αφορά στα ποιοτικά στάνταρ να στοχεύουν στην πραγματικότητα στο “HBO του gaming”.

Νικόλας Μαρκόγλου

Δεν θα πω ψέματα, Xbox Series X δύσκολα θα αγοράσω -και όχι, δεν είμαι ούτε fanboy της Sony, ούτε έχω προηγούμενα με τη Microsoft. Η ίδια η εταιρία επέλεξε να κυνηγάει χρήστες και να βάλει σε δεύτερη μοίρα τις πωλήσεις hardware, και εγώ, έχοντας υπολογιστή, είμαι σε θέση να το εκμεταλλευτώ. Έτσι, φτάσαμε σε ένα σημείο που περιμένω με ανυπομονησία το event της Microsoft, παρόλο που δεν ανήκω στο αγοραστικό κοινό του Xbox.

Προσώπικα, θα ήθελα η εταιρία να καταφέρει να ξεφύγει από το τρίπτυχο Halo-Gears-Forza, όσον αφορά τις ΑΑΑ κυκλοφορίες της. Θέλω να δω κάτι νέο και ταυτόχρονα μεγάλο, που να μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στα αποκλειστικά του “αντιπάλου”. Δεν ξέρω αν κάποιο από τα στούντιο είναι σε θέση (και έχει τον χρόνο και τους αντίστοιχους πόρους) να δημιουργήσει παιχνίδι ίδιου βεληνικούς με το The Last of Us Part 2 ή το God of War, αλλά θα ήθελα να δω κυκλοφορίες που θα δείχνουν ότι σε λίγα χρόνια θα μπορεί να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις από κάποια από τα στούντιο της MS.

Πίσω στο Xbox οικοσύστημα, θα ήθελα η εταιρία να εγγυηθεί πως θα συμμαζέψει την κατάσταση που επικρατεί στους υπολογιστές. Ένα πιο συμαζεμμένο, ίσως gaming only, ψηφιακό κατάστημα ή έστω section, που δεν θυμίζει Google Play Store και είναι απαλλαγμένο από παιδικές ασθένειες που αφορούν την ενσωμάτωση του Game Pass for PC. Last but not least, Forza Horizon 5 στην Ιαπωνία, για drift σε στενούς ορεινούς δρόμους και νυχτερινούς αγώνες σε αυτοκινητοδρόμους.

Χρήστος Χιωτέλλης

Τις πολιτικές μιας εταιρείας σαν της Microsoft ούτε μπορούμε να τις προβλέψουμε εύκολα ούτε και να τις σχηματίσουμε. Μπορούμε βέβαια, όπως περίτρανα έδειξε το πείραμα του Xbox One, να τις επηρεάσουμε ακόμα και αν αυτό σημαίνει μία (περίπου) «χαμένη» γενιά για τον αμερικάνικο κολοσσό. Χαμένη σαφώς και δεν ήταν αλλά ας την αποκαλέσουμε έτσι για να συνεννοούμαστε.

Τι περιμένουμε λοιπόν. Σίγουρα ΔΕΝ περιμένουμε να ξαναπλασαριστεί κονσόλα με άχρηστα και πανάκριβα παρελκόμενα που κανείς δε ζήτησε και κανείς δε θέλει. Και αν μη τι άλλο, σε αυτόν τον τομέα είμαστε αισιόδοξοι. ΔΕΝ περιμένουμε πολλοί αποκλειστικοί τίτλοι να χάνονται στην ανυποληψία και στη λήθη της gaming μνήμης επειδή ήταν κι αυτοί πειραματόζωα σε κάποιο μεγαλύτερο Project. Quantum Break με το Xbox TV, Crackdown με το cloud computing και κολοκύθια με τη ρίγανη. ΔΕΝ περιμένουμε να χαθεί η γενιά για σειρές και IPs που έχουν ειδικό βάρος, αλλά κινδυνεύουν να το χάσουν επειδή πέρασαν τα χρόνια και ξεχειλώθηκαν σε ανόητα και άχρηστα spin-offs (free to play βλακείες, Kinect πομφόλυγες, και co-op φούσκες που κάποτε και για μικρό χρονικό διάστημα ήταν στη μόδα). Βγάλε ρε παιδί μου ένα κανονικό Fable να το χαρούμε. Βγάλτε μια φορά παιχνίδι χωρίς να λέτε «θα κάνει αυτό κι εκείνο».

Περιμένουμε νέα IPs. Ελπίζω η επιτυχία του Sea of Thieves, που εν τέλει με επιμονή και υπομονή επετεύχθη (αλλά καθόλου δε με αφορά), να μη γλυκάνει τους ιθύνοντες και να σπρώξουν κι άλλα τέτοια. ΔΕΝ θέλω. Δεν με νοιάζει αν θέλουν οι άλλοι. Εγώ δεν θέλω. Δεν γίνεται με Halo, Gears, Forza και ένα δύο ακόμα. Απλά δε γίνεται. Περιμένουμε αξιοποίηση μίας παρακαταθήκης με τίτλους από Rare, Lionhead κτλ. Μπήκαμε στο χορό των remakes-remasters. Ε, δεκάδες είναι τα παιχνίδια που θα μπορούσαν να παιχτούν με εκτυφλωτικά αποτελέσματα, τόσα φράγκα έχετε, βγάλτε ένα Conker σε 4Κ, HDR να γουστάρουμε. Περιμένουμε πολλά ακόμη, αλλά κυρίως, περιμένουμε να ασχοληθούμε ΜΟΝΟ με παιχνίδια ακόμα κι αν είναι μέσα από τον Δούρειο Ίππο του Game Pass, για το οποίο υπάρχει και μία μικρή πιθανότητα να σκυλομετανιώσουμε. Μικρή, αλλά υπάρχει.

Σάββας Καζαντζίδης