Δήμος ζητά πληρωμή κλήσης... 22 χρόνια μετά!

Είναι ήδη γνωστό εδώ και μήνες πως οι Δήμοι της χώρας μας εν μέσω πανδημίας ξεθάβουν κλήσεις (κατά κύριο λόγο για παράνομη στάθμευση) και ζητούν την πληρωμή τους, αφού πρώτα τις επιβαρύνουν με προσαυξήσεις. Πρόσφατα, ένας από αυτούς, ενημέρωσε πολίτη για τρεις κλήσεις ύψους 450 ευρώ μαζί με τις προσαυξήσεις, εκ των οποίων οι δύο κόπηκαν το 1999 και η τρίτη το 2002. Κατά πάσα πιθανότητα, αυτό είναι ρεκόρ μακροβιότητας. Όπως είναι λογικό, κανένας δεν μπορεί να θυμάται 22 χρόνια μετά πού είχε σταθμεύσει το αυτοκίνητό του τότε, αν το οδηγούσε αυτός και όχι κάποιο μέλος της οικογένειάς του, πολλές φορές ούτε καν ποιό ήταν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον αν κάποιος δεν είναι επιρρεπής στις κλήσεις και κοιμάται για χρόνια ήσυχος ότι δεν χρωστάει σε κανέναν τίποτε! Από εκεί και πέρα, δημιουργούνται αμφιβολίες για το αν αυτό είναι χρηστή ή ανάλγητη διοίκηση από πλευράς Δήμων. Είναι γεγονός ότι αντιμετωπίζουν πολλά οικονομικά προβλήματα (άγνωστο γιατί), τα οποία όμως δεν θα έπρεπε να επιχειρείται να επιλύονται με αλχημείες και αμφιλεγόμενα τρικ.

Γενικότερα, οι κλήσεις δεν διαγράφονται και δεν παραγράφονται, εάν δεν παρέλθει τουλάχιστον εικοσαετία (η θέση μας είναι να πληρώνονται). Αυτό ισχύει υπό προϋποθέσεις (να μην έχουν παρθεί μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, να μην έχει εντοπιστεί ο οφειλέτης στη δηλωθείσα διεύθυνση, να έχει αποβιώσει, να μην υπάρχουν κληρονόμοι κτλ). Μετά από ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, η τελευταία επιλογή είναι να μεταφέρονται στις ΔΟΥ, ειδικά όταν οι κλήσεις αφορούν χρέη άνω των 300 ευρώ. Όταν οι κλήσεις ξεπεράσουν τα 15-20 περίπου χρόνια στο συρτάρι των Δήμων, γίνεται μια «επικαιροποίηση» και με σχετική απόφαση μετατίθενται σε νεότερη χρονολογία. Έτσι, όταν εντοπιστεί ο οφειλέτης, του λένε πως οι κλήσεις είναι του 2005 ή το 2007 (όπως στην περίπτωση που σας αναφέρουμε) ενώ στην πραγματικότητα είναι του 1999 και του 2002.

Οι Δήμοι δεν επιλέγουν αυτή την τακτική μεταφοράς των κλήσεων στις ΔΟΥ, προσπαθώντας να εισπράξουν οι ίδιοι τα χρήματα, ως άμεσα έσοδα (αν οι κλήσεις σταλούν στις ΔΟΥ, τα συγκεκριμένα έσοδα εισπράτονται από το κράτος και οι Δήμοι δεν λαμβάνουν τίποτα). Το αποτέλεσμα είναι πολλές κλήσεις προηγούμενων ετών να στοιβάζονται στα συρτάρια των ταμειακών υπηρεσιών και να βγαίνουν στην επιφάνεια όταν το επιβάλλει κάποια έκτακτη κατάσταση. Επίσημη δικαιολογία γι αυτή την χρονοκαθυστέρηση είναι ο μη εντοπισμός του οφειλέτη, αλλά αυτό είναι ψευδές. Δεν ψάχνουν ποτέ τους οφειλέτες, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ εύκολο να τους βρουν από το ονοματεπώνυμό τους μέσω συνεργασίας με άλλες δημόσιες υπηρεσίες, αφήνοντας επίτηδες τα χρόνια να περνάνε για να τους πάρουν κάποτε περισσότερα. Οι οφειλέτες μένουν σκόπιμα ανενημέρωτοι, για να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο εκτεθειμένοι. Στο μεταξύ, εμφανίζουν το σύνολο των ανείσπρακτων κλήσεων ως έσοδα. Όμως, ό,τι είναι νομιμοφανές δεν είναι απαραίτητα και ηθικό...

]]>