Το μουσικό ημερολόγιο μιας όμορφης ζωής

‘Come on now, try and understand, the way I feel when I `m in your hands’

‘Whenever i'm alone with you you make me feel like i am home again’

Η ζωή δεν είναι μέρες, μήνες χρόνια, που περνάνε και ξαφνικά νιώθεις γέρος. Η ζωή είναι στιγμές που πρώτα σου κόβουν την ανάσα και ύστερα μένουν αναλλοίωτες στη μνήμη σου για μια ολόκληρη ζωή. Η δισκοθήκη αυτή είναι το πρώτο έπιπλο από την IKEA που βρέθηκε στο δωμάτιο

μου, πριν από περίπου δώδεκα χρόνια. Στα χρόνια που ακολούθησαν, γέμισε από εκατοντάδες σιντι, άδειασε όταν μετακόμισα στο δικό μου σπίτι και ξαναγεμισε με βινύλια. Αυτή η δισκοθήκη ήταν και θα είναι για πάντα ένα μικρό φρούριο από μαγικές, επικές ιστορίες που θα ζουν για πάντα.

Τι είναι αυτό που βλέπεις στην παραπάνω εικόνα: Είναι οι Neutral Milk Hotel με το Αεροπλάνο τους, που πετάει πάνω από τη Θάλασσα, είναι οι U2 με τις ραψωδίες τους, γύρω από το δέντρο του Joshua, είναι ο David Bowie με τους βιομηχανικούς εφιάλτες του ‘Low’ και οι Nirvana, ο Springsteen και πολλοί ακόμα ήρωες που με τα τραγούδια τους χρωμάτισαν βράδια ημέρες και νύχτες μαζί με παρέες επικών φίλων, μαζί με κορίτσια που μουρμουρίσαμε παρέα ένα ‘σ`αγαπω’.

Στιγμές που μένουν, αντικείμενα που "κουβαλούν" αναμνήσεις και δεν μπορείς να τα αποχωριστείς όσα χρόνια κι αν περάσουν. Όπως για παράδειγμα η δική μου θήκη για cd που ανέφερα πιο πάνω. Όσα χρόνια κι αν πέρασαν, αυτή είναι πάντα εκεί. Έχει τη θέση της στο σαλόνι μου και δεν θα την άλλαζα με τίποτα.