Το κίτρινο της Βιγιαρεάλ δεν ήταν επιλογή, αλλά σύμπτωση και ανάγκη μαζί

Η ανακοίνωση της πρόσληψης του Ουνάι Έμερι, αντί του Χαβιέρ Καγέχα που όσο κατείχε τα ηνία δεν εμφάνισε ποσοστό νικών μεγαλύτερο του 50% παρά την πέμπτη θέση στο φινάλε της σεζόν, ήταν η πιο πρόσφατη είδηση που αφορούσε τη Βιγιαρεάλ. "Είναι ήδη κίτρινος", ανέγραφε με μικρά γράμματα η φωτογραφία που συνέθεσε το δημιουργικό τμήμα της ισπανικής ομάδας για να προβάλει την είδηση της συμφωνίας με τον 48χρονο προπονητή, επαναπατρίζοντάς τον μετά τις θητείες του σε Παρί Σεν

Η φράση τριών λέξεων επιλέχθηκε να είναι γραμμένη με το έντονο κίτρινο χρώμα, το οποίο χαρακτηρίζει το κλαμπ από την επαρχία της Βαλένθια. Ένα χρώμα πάντως που δεν αντιπροσώπευε τη Βιγιαρεάλ από την ίδρυσή της, αλλά ενσωματώθηκε στην παράδοσή της σχεδόν 25 χρόνια από την Πρωτοχρονιά του 1923, ημερομηνία ιδρύσεώς της.

Η ιστορία άλλαξε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Βιγιαρεάλ, ταυτισμένη με την περιοχή που εδρεύει, χρησιμοποιούσε το λευκό και το μαύρο ως βασικά χρώματα. Τόσο στο έμβλημα όσο και στην εμφάνισή της. Από το 1946 ένα τυχαίο περιστατικό ήταν η αφορμή για να μπει χρώμα στον ρουχισμό της Βιγιαρεάλ. Ο άνθρωπος που είχε αναλάβει για την προμήθεια του υλικού δεν βρήκε λευκές εμφανίσεις στο κατάστημα, καθώς τα αποθέματα στις αποθήκες είχαν τελειώσει και για να μην γυρίσει άπραγος επέλεξε το κίτρινο ως πιο 'συγγενικό' στο λευκό. Αγόρασε μάλιστα ολόκληρη παρτίδα, άνευ έγκρισης, συνδυάζοντας την κίτρινη μπλούζα με μαύρα σορτς.

Η διαφοροποίηση από τη Βαλένθια και κυρίως την πάντα μισήτη Καστεγιόν άρεσε κι έγινε δεκτή με επιδοκιμασίες από ποδοσφαιριστές/παράγοντες/κοινό και το κίτρινο καθιερώθηκε ως μόνιμο κομμάτι της κουλτούρας του κλαμπ. Αρχικά ενσωματώθηκε στο σήμα του συλλόγου που από το 1947 άλλαξε, ενώ σταδιακά, και μέσα στις επόμενες 10ετίες, το μαύρο σορτς έδωσε τη θέση του στο μπλε - αντίστοιχα συνέβη με τις κάλτσες. Το μπλε αυτό άντεξε περισσότερο, δεν ξεθώριασε, ούτε 'ξέβαψε'. Τουλάχιστον όχι ως το 2005. Αφότου δηλαδή 1998-99 η Βιγιαρεάλ συμμετείχε για πρώτη φορά στην Primera Division.

Η έμπνευση της μετατροπής του πάνω-κάτω σε total yellow ανήκε στον Φερνάντο Ρόιγ, τον πάμπλουτο επιχειρηματία που είχε αγοράσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών στα τέλη των 90s. Ήθελε η ομάδα του να διαφοροποιηθεί πλήρως από την Κάντιθ (που την κατηγορούσε εξ αρχής για λογοκλοπή του ψευδώνυμου 'κίτρινο υποβρύχιο') ή τη Λας Πάλμας και η πλήρης επιβολή του κίτρινου στη στολή ήταν η πιο εφικτή επιλογή.