Ο Τσέστερ Γουίλιαμς ήταν ένας 'Invictus' με κεφαλαία γράμματα

Από τα σκηνοθετικά εγχειρήματα του Κλιντ Ίστγουντ, το 'Invictus' του 2009, με τον Ματ Ντέιμον σε πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν εντάσσεται στα πιο ξεχωριστά ή δημοφιλέστερα. Δεν παύει, παρόλα αυτά, ν' αποδίδει με -σχεδόν ωμή- κινηματογραφική πιστότητα την εικόνα μιας Νότιας Αφρικής που μόλις είχε βγει από τη βίαιη πραγματικότητα του 'απαρτχάιντ'. Μιας κοινωνικοπολιτικής φυλάκισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλωβισμού της ελευθερίας των μαύρων που τυράννησε τη χώρα για περισσότερα από 40 χρόνια. Το 'Invictus' είναι η ιστορία της εθνικής

ομάδας ράγκμπι της Νότιας Αφρικής, των λεγόμενων Springboks, η αναπάντεχη επιτυχία της οποίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1995 λειτούργησε ως σύμβολο ενοποίησης του λαού με συνδετικό κρίκο τον εμπνευστή Νέλσον Μαντέλα (που ενσάρκωσε ο πολύς Μόργκαν Φρίμαν).

Μία από της εμβληματικές και πρακτικά ηρωικές μορφές της ομάδας εκείνης ήταν ο Τσέστερ Γουίλιαμς. Ο οποίος πριν συμπληρωθεί ένας μήνας απ' όταν γιόρτασε τα 49α γενέθλιά του, γεννηθείς στις 8 Αυγούστου του 1970 στο Παρλ, έφυγε από τη ζωή στο Κέιπ Τάουν. Από ανακοπής καρδιάς μετέφεραν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Ένιωσε πόνο στο στήθος, επιστρέφοντας από το γυμναστήριο, κλήθηκε ασθενοφόρο, αλλά κατά τη διαδρομή στο νοσοκομείο εξέπνευσε.

Ένας γίγαντας είχε λυγίσει. Δεν διέθετε το κορμί για να κάνει καριέρα, ήταν με το ζόρι 1μ70 και μόλις 80 κιλά. Από καρδιά όμως είχε περίσσια. Ειδάλλως δεν θα γινόταν ποτέ ο πρώτος μαύρος παίκτης που μετά το 1990 κλήθηκε στην εθνική ομάδα. Είχε παλέψει γι' αυτό και όταν ανατράπηκε το βασανιστικό καθεστώς κέρδισε τη θέση που άξιζε. Τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του δεν είχε το δικαίωμα ν' αλλάζει στ' αποδυτήρια, έπρεπε να παίρνει άλλο λεωφορείο και να μην μοιράζεται τα προνόμια των λευκών συμπαικτών του. Άντεξε. Είχε μάθει στα εμπόδια από πιτσιρικάς. Είχε ομολογήσει πως τον είχαν συλλάβει γιατί έκανε παρέα με λευκά παιδιά και τον άφησαν ελεύθερο γιατί ο πατέρας του, επίσης παίκτης ράγκμπι, είχε πολλούς γνωστούς.

Δεν τον ένοιαζε που ξυπνούσε στις 4 το πρωί για να καλύψει μια μεγάλη απόσταση και να προπονηθεί. Δούλεψε περισσότερο από άλλους, έγινε ταχύτερος και έμαθε να διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι με στόχο να γίνει ένας από τους καλύτερους του είδους. Από τα 8 του είχε αγκαλιά την ιδιόμορφη μπάλα. Πέτυχε στο μέγιστο βαθμό και το 1993 κέρδισε το δικαίωμα που τόσο λαχταρούσε. Αγωνίστηκε εναντίον της Αργεντινής στο Μπουένος Άιρες στις 13 Νοεμβρίου. Έκλαψε εκείνη την ημέρα. Συνολικά μέτρησε 27 συμμετοχές. Στο Παγκόσμιο του 1995 ήταν να μην συμμετάσχει λόγω τραυματισμού. Δεν θα έλειπε με τίποτα. Επανήλθε και δοκίμασε τις δυνάμεις του. Στον νικηφόρο προημιτελικό με τη Δυτική Σαμόα (42-14) ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Προτού στο 'Ελις Παρκ' πανηγυρίσει με τον αρχηγό Φρανσουά Πίεναρ και τους υπόλοιπους τον τίτλο στον τελικό με τη Νέα Ζηλανδία (15-12 στην παράταση).

Στην ταινία του Ίστγουντ το χαρακτήρα του Τσέστερ Γουίλιαμς ενσάρκωσε ο ΜακΝιλ Χέντρικς, επίσης παίκτης του ράγκμπι. Η ίδια η φιγούρα του Γουίλιαμς εμφανίστηκε σε αρκετά πλάνα της ταινίας.