Ο θετικός Νόβακ Τζόκοβιτς έχασε τη στήριξη που με κόπο είχε κερδίσει

Το κοινό μεταξύ του Νόβακ Τζόκοβιτς, του Μπόρνα Τσόριτς, του Βίκτορ Τροΐτσκι και του Γκριγκόρ Ντιμιτρόφ είναι ότι είναι Βαλκάνιοι. Μόνο ο τελευταίος είναι Βούλγαρος. Οι άλλοι τρεις είναι από την πρώην Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Εξ αυτών, ο δεύτερος είναι Κροάτης. Το δεύτερο και σημαντικότερο, αυτήν τη στιγμή, κοινό, είναι ότι οι τέσσερίς τους βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό. Μαζί τους κι η άλλοτε Γελένα Ρίστιτς, εδώ και σχεδόν 6 χρόνια Γελένα Τζόκοβιτς, αλλά κι η εγκυμονούσα Αλεξάντρα Τροΐτσκι.

Το "έλα παππού μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου" ισχύει, για το

γνωστικό πεδίο μας, σε ό,τι αφορά το συμπέρασμα πως σε αυτήν τη χερσόνησο, οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν τη μορφή ειδώλων. Όλον αυτόν τον καιρό, της καραντίνας, είχε γίνει φαεινό ότι ο 'Νόλε' δεν είχε οποιαδήποτε ροπή στην πεποίθηση ότι ο κορονοϊός υπάρχει. Σε ορισμένες τοποθετήσεις, μάλιστα, ένιωθες λες και μία από τις πιο εικονικές στιγμές αυτής της οικογένειας ήταν ο Τζον κι η Γιόκο στο κρεβάτι. Η ειρήνη μέσα από το ζεν. Ο Τζόκοβιτς δεν ήθελε να πει ευθέως στον κόσμο ότι θεωρεί πως ο Covid-19 ήταν μία μεγάλη παραμύθα, ή, έστω, ότι περισσότερο του έμοιαζε για κάτι που 'σημάδευε' συμφέροντα τα οποία δεν αφορούν στους αθλητές, διότι, ασφαλώς, φοβόταν την κατακραυγή. Όμως, είπε ότι δεν ήθελε να κάνει εμβόλια για τον ιό, όταν ερχόταν η ώρα που θα εμφανίζονταν. Είπε ότι δεν ήταν υποχρεωμένος και άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα πήγαινε σε τουρνουά που θα επιβαλλόταν κάτι τέτοιο.

Ασφαλώς, αυτό έγινε κατευθείαν θέμα, με πολλούς ανθρώπους του τένις να διατείνονται ότι χωρίς εμβόλια, δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή. Ο Τζόκοβιτς απάντησε διοργανώνοντας τουρνουά τένις σε Κροατία και Σερβία. Ο Γκόραν Ιβανίτσεβιτς, προπονητής του, ήταν ο υπεύθυνος για την αρτιότητα στο τουρνουά του Ζαντάρ. Ο Ντιμιτρόφ έφυγε από το Λος Άντζελες, πήγε στη Σερβία, ταξίδεψε στη Βουλγαρία και από εκεί έφυγε από την Κροατία. Παράτησε το τουρνουά του Ζαντάρ πριν από το δεύτερο παιχνίδι του, αλλά μόνο γιατί είχε πρόβλημα στον αγκώνα.

Στην ανακοίνωσή του, κατά την οποία απολογήθηκε στους παίκτες που βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό, ο Τζόκοβιτς, ο οποίος σε αυτές τις διοργανώσεις που εν τω συνόλω τους ονομάστηκαν Adria Tour έπαιξε τον ρόλο εκείνου που έπειθε τους παίκτες να δηλώσουν 'παρών', δήλωσε πως "ό,τι κάναμε τον προηγούμενο μήνα, το κάναμε με αγνή καρδιά και ειλικρινείς προθέσεις (...) θέλαμε να περάσουμε στην περιοχή το μήνυμα της αλληλεγγύης και της συμπόνιας". Ο Ιβανίτσεβιτς υπερασπίστηκε τον αθλητή του για τον ρόλο που έπαιξε στα τουρνουά που έγιναν στη Σερβία και την Κροατία, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι "όλα έγιναν με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές των κυβερνήσεών μας". Δηλαδή, του αληθινού Προέδρου της Σερβίας, Νόβακ Τζόκοβιτς. Γι' αυτό τώρα, άλλωστε, στην Κροατία, ζητούν την κεφαλή της Νικολίνα Μπάμπιτς, προέδρου της Ομοσπονδίας τένις, επί πίνακι.

Είναι στη διακριτική ευχέρεια του θεατή και του αναγνώστη αυτό που θα υιοθετήσει ως γνώμη, συνυπολογίζοντας τη βαλκανική τάση για συνωμοσιολαγνεία. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο Τζόκοβιτς δεν έκατσε στα 'αυγά' του. Σε οποιαδήποτε τοποθέτησή του μπορούσες να αλιεύσεις ότι αμφέβαλλε κατά πολύ με την ιδέα της πανδημίας. Το πρόβλημα δεν ήταν αυτό, όσο ότι το έδειχνε πριν ακόμα φτάσει το Adria Tour. Το βίντεο στο instagram της Ρίστιτς, που δείχνει έναν γιατρό, τον Τόμας Κουάν, να εξισώνει την Covid-19 με την τεχνολογία 5G, μοιάζει με επίσημη δήλωση. Ο Τζόκοβιτς μπορεί να μίλησε για καλή θέληση, αλλά οι κερκίδες σε Βελιγράδι και Ζαντάρ είχαν κόσμο, οι μάσκες ήταν δυσδιάκριτες κι η στάση σώματος των παικτών δεν παρέπεμπε στην τρέχουσα κατάσταση, κατά την οποία ο κόσμος ακόμη προστατεύεται. Οι αγκαλιές κι οι επαφές των χεριών συνέβαιναν σε κάθε παιχνίδι και η ζημιά θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη αν τη Δευτέρα ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ, ο Αντρέι Ρούμπλεφ και ο Ντόμινικ Τιμ, που ειρήσθω εν παρόδω ήταν εκείνος που νίκησε στο Βελιγράδι, έβγαιναν θετικοί στον ιό. Το αληθινό πρόβλημα ήταν οι επαφές κι οι φωτογραφίες από μία νυχτερινή εξόρμηση των τενιστών σε ένα κλαμπ στο Βελιγράδι, στην οποία πρωτοστάτησε ο 'Νόλε', ο οποίος επίσης προσφάτως εξέφρασε την πεποίθησή του ότι τα Major πρέπει να γίνουν με γεμάτες κερκίδες.

"Προφανώς, υπάρχει πανδημία", έγραψε στο twitter του, με το γνωστό αιχμηρό χιούμορ του, ο Άντι Ρόντικ.

Δεν χάνει θέση, χάνει στήριξη

Από το US Open του 2007, ο Τζόκοβιτς έχει στ' αλήθεια μαράζι ότι δεν είναι συμπαθής στο κοινό του τένις, όπως είναι ο Ρότζερ Φέντερερ και ο Ράφα Ναδάλ. Στην αρχή είχε καλύψει τον 'πάγο' που τον χώριζε με τις μιμήσεις του, τις οποίες απεκδύθηκε από ένα σημείο και μετά, διότι "δεν θέλω να με θυμούνται γι' αυτό". Η καριέρα του αποδείχθηκε εξωφρενική και ουδείς μπορεί να ξέρει το τέλος της, αλλά δεν θα έχει σημασία για τις μελλοντικές γενεές, όπως δεν έχουν τώρα ότι ο Τζον ΜάκΕνρο είχε ξεσπάσματα και έβριζε ακόμα και στο Γουίμπλεντον, το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του Τζίμι Κόνορς ή ότι ο Πιτ Σάμπρας ήταν κάποιος που αν κατάφερνε να βάλει 5 λέξεις σε μία πρόταση έμοιαζε με ντοκουμέντο.

Ο Τζόκοβιτς των 17 Major είναι, στ' αλήθεια, μία ιδιοφυΐα των κορτ. Αν υπάρχει μόνο ένα στατιστικό που να το αποδεικνύει, είναι πως στα 3 τάι μπρέικ με τον Φέντερερ στον τελικό του περυσινού Γουίμπλεντον έκανε μηδέν αβίαστα λάθη. Ο Ελβετός έκανε 11 και συνολικά οι δύο παίκτες είχαν 62-52, κάτι που σημαίνει ότι σε όλο το υπόλοιπο ματς, ο Σέρβος έκανε ένα παραπάνω. Σε αυτό το ματς, το νούμερο ένα της παγκόσμιας κατάταξης υστέρησε σε όλες τις κατηγορίες. Αυτό, σε 20 χρόνια από τώρα, θα εκτιμάται πολύ περισσότερο από την επιδερμική, σχεδόν ανώριμη, αντιμετώπισή του στο θέμα της πανδημίας. Ο 'Νόλε' πρόκειται να κατακτήσει κι άλλα Major, είναι ο καλύτερος τενίστας του κόσμου την τελευταία δεκαετία και ένας από τους 3 καλύτερους όλων των εποχών.

Αυτό που χάνει ο Τζόκοβιτς είναι ακριβώς η στήριξη που επιθυμεί να έχει, όλο το διάστημα που επέλεξε να βγει στο ανάχωμα και να ακροβατήσει στα όρια της προσωπικής γνώμης και της επίγνωσης ότι ως role model μπορούσε να επηρεάσει χιλιάδες ανθρώπους ώστε να εντυπωθεί μέσα τους μία ακραία, ανεξαρτήτως αν είναι σωστή ή λανθασμένη, άποψη για κάτι πρωτοφανές στα ανθρώπινα χρονικά (και αυτή η... πρωτοφάνεια δεν έχει να κάνει με την ίδια την ασθένεια όσο με τους αμυντικούς μηχανισμούς της εποχής).

Η τοποθέτηση του Ρόντικ για τις ελάχιστες αντιδράσεις του στον τελικό του Γουίμπλεντον του 2019 έχει λογική. Ο Αμερικανός είπε στο Tennis TV ότι ο Τζόκοβιτς δεν ήθελε, με έναν παρορμητικό πανηγυρισμό, να θέσει τον κόσμο απέναντί του, αφού ήξερε ότι κάτι τέτοιο θα αρκούσε ώστε να τεθεί το κοινό αναφανδόν υπέρ του Φέντερερ.

Είναι αδύνατον να μαντέψει κάποιος κατά πόσο ο Τζόκοβιτς πόνταρε, στο ότι ο κόσμος είναι 'σκασμένος' από την κατάσταση εν γένει, τοποθετούμενος με τρόπο που ουσιαστικά δεν άφηνε αμφιβολίες γι' αυτό που ήθελε να πει, δηλαδή να απευθυνθεί δημοσίως αγγίζοντας την ψυχή του ανθρώπου που νιώθει ξανά ότι είναι η Ιφιγένεια των τεράστιων συμφερόντων. Όπως και να 'χει, όμως, ειδικά με τις πλατφόρμες που χρησιμοποιεί ως όχημα, ο Σέρβος έχασε στήριξη ακόμα και από εκείνους που τον υποστήριζαν. Διότι πώς να δικαιολογήσει ο θαυμαστής, που έχει φάει ολόκληρο το παγωτό της τρίμηνης και πλέον καραντίνας, ότι ο κορυφαίος τενίστας του κόσμου γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις παρακλήσεις και τις νουθεσίες και βγαίνει να διασκεδάσει με συναδέλφους του, οι οποίοι έχουν την ίδια γνώμη, που ενδεχομένως τους τη μεταλαμπάδευσε;

Ιστορικά, ο αθλητής δεν κρίνεται για τη γνώμη του (αν και για τις γνώμες των θρύλων κάθε αθλήματος σε κρίσιμες καταστάσεις υπάρχει μια θολούρα ως επί το πλείστον) και βέβαια ο Τζόκοβιτς δεν έχει να φοβάται ότι η θέση του στους θρύλους του τένις είναι επισφαλής. Απλώς, για ακόμα μία φορά, μέσα από αυτήν την αλληλουχία γεγονότων, απέδειξε πόσο θιγμένος είναι ο εγωισμός του, που στο παρόν δεν μπορεί να είναι τόσο συμπαθής όσο οι υπόλοιποι θρύλοι.

Έκανε τα πάντα γι' αυτό: χειροκρότησε πόντους, έκανε fair play, έδωσε δημοσίως συγχαρητήρια έπειτα από ήττες, εκφράστηκε με τον πιο αβρό τρόπο για τους συναδέλφους του, έγινε πρόεδρος του οργάνου των τενιστών, καταφέρθηκε εναντίον των ομοσπονδιών για τα δικαιώματα των χαμηλόμισθων. Μοιάζει, εδώ και πάνω από 10 χρόνια, να έχει απλώς την ανάγκη μιας επιβεβαίωσης, η οποία ακόμη δεν έχει έρθει και πιθανώς αργεί. Τίθεται απέναντι στον Φέντερερ και τον Ναδάλ, έστω και κομψευόμενα, κατηγορώντας τους για απάθεια σε ό,τι αφορά σημαντικά ζητήματα για το τένις. Και τώρα βρίσκει το παλκοσένικο για να γίνει, στην πραγματικότητα, αντιρρησίας συνείδησης, βρίσκεται θετικός στον ιό και ξέρει, με το που μαθαίνει το αποτέλεσμα (το οποίο ευτυχώς ήταν αρνητικό για τα παιδιά του), ότι τινάζει όλη την προσπάθειά του στον 'αέρα' και ότι πρέπει να προσπαθήσει από την αρχή.

Ντα σβιντάνια.