Η γιούχα στον Νεϊμάρ έσωσε την ψυχή του

Ύστερα απ' το 3-0 επί της Λειψίας στη Λισαβόνα, ο Νεϊμάρ είναι έτοιμος να παίξει με τη φανέλα της Παρί Σεν Ζερμέν τον δεύτερο τελικό Champions League της καριέρας του, έπειτα από το Μπαρτσελόνα-Γιουβέντους 3-1 το 2015. Αυτό το ματς θα είναι η επιβράβευση για την αλλαγή της νοοτροπίας του.

Προκύπτει από την πορεία της Παρί προς τον τελικό του Champions League

που πρόκειται να γίνει την Κυριακή 23 Αυγούστου: η έναρξη της σεζόν ήταν η πιο σημαντική για να στοιχειοθετηθεί η πορεία και, κυρίως, για να είναι ο φύσει και θέσει ηγέτης της, Νεϊμάρ, αυτό που είναι στο γήπεδο. Ήταν εκείνη, άλλωστε, που στις προβλέψεις αυτού του έτους, ο υπογράφων την 'έδωσε' για να κατακτήσει τη διοργάνωση.

Όλοι θυμούνται τη σαπουνόπερα στο Παρίσι: ο Νεϊμάρ επέστρεψε ως άσωτος υιός, με τον κόσμο της Παρί να του γυρίζει την πλάτη. Για εκείνον, έμοιαζε το καλοκαίρι ότι η επιστροφή στην Μπαρτσελόνα ήταν το άπαν. Τα ρεπορτάζ 'κόχλαζαν' για την επιθυμία του Λιονέλ Μέσι να επιστρέψει ο Βραζιλιάνος φίλος του, ο οποίος είχε πάει στην Παρί των Αράβων, ως η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία, ακριβώς επειδή, με αντίπαλο εκείνη, έκανε το σχεδόν πιο σημαντικό παιχνίδι του και δεν πήρε κάτι πίσω: το 6-1, στη ρεβάνς του 4-0 της φάσης των 16, που έφερε την Μπαρτσελόνα αναπάντεχα στους προημιτελικούς του 2016-2017. Ήταν στα επινίκια εκείνης της απίθανης ανατροπής όταν ο 'Νέι' αισθάνθηκε, έστω για λίγο αλλά και πάλι, ότι η Μπαρτσελόνα δεν θα γίνει ποτέ η δική του ομάδα. Περισσότερο από αυτό, ένιωσε την επιθυμία να πάει να βρει τη δική του ομάδα.

Έμελλε, λοιπόν, τόσο η επιστροφή στην Παρί με τις αντιδράσεις, όσο και αυτό που προέκυψε στη σεζόν, να λειτουργήσει ευεργετικά για τον ίδιο. Ήταν ιστορία Άριεν Ρόμπεν, με το άγριο κράξιμο στο φιλικό της Μπάγερν με τον Άγιαξ στο Μόναχο το 2012, όταν μέσα στη Βαυαρία ο Ολλανδός άκουγε τα σχολιανά του κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα. Το μίσος, ειδικά για ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, κάποτε τελειώνει, η σεζόν εκτυλίχθηκε και κατέληξε στο περίφημο "βας;" που είπε ο αναμφισβήτητα εριστικός Ολλανδός, ύστερα απ' το γκολ που σημείωσε στα χασομέρια του τελικού με την Ντόρτμουντ, για να χαρίσει στην Μπάγερν το 5ο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της. Οι τοποθετήσεις εκείνου του καιρού έκριναν σχεδόν αδύνατον να μπορέσει να αξιοποιήσει ο Ρόμπεν οποιαδήποτε ευκαιρία αφορούσε σε σημαντικό ματς. Δεν είχαν εξατμιστεί, ας φανταστεί ο αναγνώστης, οι υδρατμοί από το τετ α τετ του με τον Ίκερ Κασίγιας 3 χρόνια πριν, στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Αλλά αυτή η στιγμή έχει μια τέτοια δυναμική ως συγκυρία, που κυνηγά εκείνον που δεν την κατορθώνει ως το τέλος της ζωής του.

Ό,τι ο Νεϊμάρ δεν βρήκε στις ποδοσφαιρικές ικανότητές του, το ανακάλυψε στην απαξίωση. Μία απαξίωση που ως wonder boy και τελευταίος πρεσβευτής (όσο κυριολεκτικά μπορεί να αποδίδεται αυτό) του jogo bonito δεν είχε βιώσει. Ο κανόνας λέει ότι ασχολείσαι με το περιττό όταν έχεις λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματά σου, ότι δεν ερωτεύεσαι αν δεν έχεις να φας και ο Βραζιλιάνος είχε πάντα χρόνο να ασχολείται με το περιττό. Στην μπάλα, άλλωστε, στο επουσιώδες, του φαίνονταν όλα τόσο εύκολα, που περισσότερο από βαρεμάρα και λιγότερο από την επιθυμία ή το καθήκον να ευεργετήσει τους αμφιβληστροειδείς του κόσμου προέβαινε στις κινήσεις με τις οποίες σάρκαζε και υποτιμούσε τους αντίπαλους αμυντικούς και βρισκόταν φαρδύπλατος στο πάτωμα. Υιοθέτησε μεθόδους όπως το να πέφτει συνειρμικά, δι' ασήμαντον αφορμή, προκειμένου να εκμαιεύσει ένα σφύριγμα, και το έκανε σε βαθμό που υπήρξε σκανδαλώδης για τα ήθη, διότι ορισμένες στιγμές γινόταν ολοφάνερος.

Με αυτά και με αυτά, όμως, η αλισίβα της ματαιοδοξίας του δεν τον άφηνε να δει το πραγματικό καθήκον του, που ήταν να παίξει ποδόσφαιρο υψηλών προδιαγραφών και ταυτοχρόνως να νικάει. Ενώ αυτά φαινόταν ότι συνέβαιναν, η συγκέντρωσή του δεν ήταν 'κλειδωμένη' για την πραγμάτωση των λελογισμένων και δεδηλωμένων συνεπειών του. Η κατάκτηση του Copa America το 2019 από τη Βραζιλία, χωρίς αυτόν, δεν φαίνεται ότι βοήθησε την ψυχοσύνθεσή του. Όμως, η αλήθεια είναι διαφορετική. Το συμπέρασμα ότι ο κόσμος κινείται δίχως να τον χρειάζεται ήταν ένα αντίδοτο προς τις 'παιδικές ασθένειες' του μυαλού του.

Η επιστροφή στο Παρίσι το φθινόπωρο, μετά τις αρχικές χαμένες προπονήσεις, μαζί με την αντιμετώπιση της Παρί προς το πρόσωπό του και τη δήλωση ότι δεν πρόκειται να έχει περισσότερο προνομιακή αντιμετώπιση από τους συμπαίκτες του, τον έκαναν να θέλει να ξανακερδίσει τον κόσμο και τη διοίκηση της ομάδας, να αναδείξει τη σημασία του ως του πολυτιμότερου περιουσιακού στοιχείου της. Τα μαντάτα από τη Βαρκελώνη, ταυτοχρόνως, δεν ήταν καλά και προφανώς από κάποια στιγμή και μετά ξεκίνησε να σκέφτεται μήπως αυτή η διαφωνία των διαπραγματεύσεων, που τον εξέθεσαν, του έκανε καλό. Σαν να ήταν καψούρης με μία κατάσταση η οποία ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί.

Η γιούχα κι η αντιμετώπιση του πιο δύσκολου ευρωπαϊκού αθλητικού κοινού (των πολιτών μίας πνευματικής πρωτεύουσας που αποδέχονται μόνο την πνευματική ανωτερότητα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη και απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την επίδειξη του ατομικισμού) λειτούργησε όπως η είσοδος των εγχόρδων στο δεύτερο κονσέρτο για βιολί του Σεργκέι Πρακόφιεφ: τον ξύπνησε και τον έκανε να κοιτάξει το κορίτσι που υπήρχε δίπλα του και που, στην πραγματικότητα, τον κοίταζε στα μάτια. Κατάλαβε πως υπήρχαν πιο σημαντικά πράγματα στην καριέρα του από το αν θα χτυπούσε το πέναλτι εκείνος ή ο Έντινσον Καβάνι: η εικόνα του στον ημιτελικό με τη Λειψία ήταν εκείνου που ευχαριστιέται την παραγωγή έργου στον χώρο εργασίας του, μακριά από τοξικότητα. Και το μαγευτικό, αριστουργηματικό τακουνάκι στο 2ο γκολ, του Άνχελ ντι Μαρία, ήταν η εκτίμηση για το ότι απομακρύνθηκε από ένα δηλητηριώδες περιβάλλον, όπου το 'εγώ' δεν συμβολίζεται με τα νοήματα της άυλης ανωτερότητας, αλλά ως μετρήσιμη αξία.

Ταυτοχρόνως, οι καταστάσεις που ακολούθησαν τον ευνόησαν: ο Κιλιάν Εμπαπέ αρνήθηκε, όταν ήρθε η ώρα να λογοδοτήσουν για το ποιος είναι ο πραγματικός alpha male της Παρί, να αποδεχθεί αυτόν τον ρόλο, σεβόμενος τον συμπαίκτη του. Η δεύτερη ήταν η Covid-19. Πρακτικά, ο Νεϊμάρ έχει έναν τραυματισμό στο 'τσεπάκι', ο οποίος κιόλας έρχεται πριν από τα κρίσιμα ματς. Έχασε τον ημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου με τη Γερμανία (για τον οποίο παραλόγως και επί συναπτά έτη εφευρίσκονταν ευθύνες που δεν του αντιστοιχούσαν), το δεύτερο ματς με τη Ρεάλ για τους '16' του Champions League το 2018, τα περυσινά παιχνίδια με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, μία σημαντική διοργάνωση για την εθνική Βραζιλίας, αφού γίνονταν στο Ρίο δύο χρόνια μετά το... λουτρό αίματος στο Μπέλο Οριζόντε, αλλά όχι και τόσο σπουδαία για την ποδοσφαιρική μυθολογία, κατάφερε να ανταποκριθεί δίχως επιπλοκές. Το επίφοβο διάστημα προσπεράστηκε μέσω της καραντίνας, η Ligue 1 ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που έριξε αυλαία, το ρίσκο εκμηδενίστηκε, εκείνος παρέμεινε φρέσκος και ήρθε το παιχνίδι με την Αταλάντα κι οι 16 ντρίμπλες, ιστορικό ρεκόρ για ένα ματς. Με τη Λειψία, απλώς έρεε στο γήπεδο.

Ο Νεϊμάρ είναι 28, μπαίνει στα καλύτερα χρόνια της καριέρας του και αυτήν την είσοδο σφραγίζει με έναν τελικό Champions League. Ήταν, είναι και παραμένει ένας από τους πιο ικανούς ποδοσφαιριστές του κόσμου, το μοναδικό ταλέντο της γενιάς του και οδήγησε την Παρί στον πρώτο τελικό Champions League στην ιστορία της. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος του ματς της Κυριακής στη Λισαβόνα, όλα δείχνουν ότι αυτή η σεζόν θα δώσει στο νέο ποδοσφαιρικό φως έναν ποδοσφαιριστή άλλης νοοτροπίας.

ΥΓ. Εκτός, βεβαίως, κι αν δεν δώσει. Η (απαγορευμένη από τους νέους κανονισμούς την εποχή του κορονοϊού) κίνησή του να αλλάξει φανέλα με τον Μαρσέλ Χάλστενμπεργκ (ψηλός, ανοιχτόχρωμος, με μουσάκι) μετά τη λήξη του ματς με τη Λειψία πρώτον μοιάζει με κλασική... γερμανική νοθεία και δεύτερον εμφανίστηκε το σενάριο να χάσει τον τελικό της διοργάνωσης. Αν συμβεί αυτό, τότε θα μπορούσε κάποιος να τον δει να κάθεται στο σαλόνι του υπογείου μίας ξεδοντιάρας υπερήλικης στο Σάο Πάουλο, ψάχνοντας τον τρόπο να λύσει την απουσία του από τα μεγάλα ματς, στην οποία θα έχει δώσει δαιμονική διάσταση.

ΥΓ.1. Κι έχει, βεβαίως, όλο αυτό το θέμα, το οποίο ανέδειξαν οι 'Sun' και 'Daily Mail', αλλά πρότερα εξαιρετικά σχολαστικοί χρήστες του Twitter, που σχολαστικά ψάχνουν για βορά στις ορέξεις τους, συνεχίζει μια παράδοση η οποία, αν μετουσιωθεί σε τιμωρία, θα είναι πια ακαταμάχητη. Αν η UEFA τον τιμωρήσει, δεν θα το κάνει επειδή παραβίασε το πρωτόκολλο, αλλά για τις διαστάσεις που πήρε το θέμα.