Θρύλε θεέ μου! Του Θανάση Χειμωνά

Μικρός ήμουν Παναθηναϊκός.

Όταν πήγα στην πρώτη δημοτικού τα άλλα παιδάκια με ρωτούσαν «τι ομάδα είσαι;».Αδυνατώντας να δώσω κάποια απάντηση στράφηκα στη μάνα μου,ζητώντας τη συμβουλή της.

Λίγο λόγω του –προσφάτου τότε- Γουέμπλεϊ,λίγο λόγω της βαζελογειτονιάς Κυψέλης αυτή μου είχε πει αποφασιστικά: «Είσαι Παναθηναϊκός».

Ωστόσο,στα μέσα περίπου της δευτέρας δημοτικού θέλησα να συμμετάσχω δυναμικά σε ένα καυγά Ολυμπιακών και ΑΕΚτζήδων κι έτσι έγινα και είμαι έκτοτε οπαδός του

Ξεκίνησα να παρακολουθώ συστηματικά τον Ολυμπιακό το 1982.Αρχικά στην T.V. και από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, στο γήπεδο.Έδινα το παρόν σε όλα τα εντός έδρας ματς –είτε στο (παλιό) Καραϊσκάκη είτε στο ΟΑΚΑ- αλλά και στα εκτός,στην Αθήνα.

Είχα πάει και δυο-τρεις εκδρομές στην Επαρχία.Μάλιστα,το 1989 στη Λιβαδειά παρ’ολίγο να φάω ξύλο όταν, λόγω του δαλτονισμού μου, μπέρδεψα τα κόκκινα με τα πράσινα κασκόλ και βρέθηκα στην εξέδρα των φανατικών