Μίδας ο Γλυκούλης

Βράδυ Παρασκευής θα ανέβει και πάλι στο ποδήλατο του Ζήκου, του  Μπακαλόγατου για  τρίτη χρονιά και  θα διασχίσει το κατάμεστο  «Μουσούρη» -ξέρεις τι σημαίνει τρεις χρονιές sold out σε μια εποχή που οι περισσότεροι…χτυπάνε μύγες στα ταμεία;

Θα παίξει -με τον μοναδικό τρόπο που έχει- θα τραγουδήσει, θα σκαρφαλώσει στο σκηνικό, θα σαρώσει το σανίδι, θα μαγέψει-συνεπάρει το κοινό, θα του προσφέρει γέλιο μέχρι δακρύων… Ναι,θα είμαι και πάλι εκεί. Τρίτη χρονιά. Να τον παρακολουθώ να ποιεί ήθος επί σκηνής, να «απογειώνει»τον

ρόλο,να κρατά στοιχεία από τον Χατζηχρήστο όπως κρατάμε με σεβασμό ένα κειμήλιο οικογενειακό, να προχωρά μπροστά με αξιοζήλευτη δεινότητα και υποκριτικό οίστρο…

Την πρώτη φορά που πήγα να τον δω, είχα ένα κράτημα -όπως πολλοί που είχε καταγραφεί μέσα τους ο Χατζηχρήστος ιδανικός ερμηνευτής του ρόλου. Φεύγοντας απ’το θέατρο,ένιωσα πως δεν πρέπει να’χεις …κολλήματα.

Γιατί η τέχνη είναι ζωντανή και η…σκυτάλη δίνεται απ’ τους εκλεκτούς στου