Κόκκινο φεγγάρι. Της Χρύσας Φωτοπούλου

Δεν πήρα τα μάτια μου από πάνω του. Για το φεγγάρι μιλάω που είπε "Όχι" σε κάθε περικοπή και εμφανίσθηκε με γενναιότητα ολόκληρο. Και από χρώμα άλλο τίποτα. Όχι ένα και κλασικό. Αλλά πολλά ανάλογα με τα μάτια και την ψυχή του καθένα. Μαζευτήκαμε όλη στην πιο όμορφη παραλία.

Αριστερά και δεξιά προστατευτικοί βράχοι και στο βάθος η απεραντοσύνη της ομορφιάς και της απληστίας. Αν έπεφτε, θα το πιάναμε. Δε θα τα’ αφήναμε να χαθεί έτσι απλά σαν τάλιρο ασημένιο στη θάλασσα. Άδικο τέλος. Και αν θέλαμε να πάμε μια βόλτα υπήρχαν χιλιάδες αόρατες σκάλες για να φτάσουμε ως εκεί.

Πράσινο, χλωμό, κίτρινο, ασημένιο, μια τεράστια πυγολαμπίδα ικανή να μας κάνει να σηκώσουμε το κεφάλι και να ανοίξουμε τα μάτια. Καταφέραμε να μην τα ανοιγοκλείνουμε κιόλας. Αμέ!

Keywords
Τυχαία Θέματα