Γκρέκο μασκαρά, τώρα θα δεις τι έχεις να πάθεις!

Κι εκεί όπως καθόμουν στην ωραία ύπαιθρο, και χάζευα τα προβατάκια και τις βουνοκορφούλες, φωνές άγριες εξ Εσπερίας ακούστηκαν αίφνης και με ξεκούφαναν, την ψυχή μου μαύρισαν, και τύψεις μύριες μ’ έστρωσαν στο κυνήγι δίκην Ερινυών, σε σημείο που σκέπτομαι σοβαρά να πάρω το φραγγέλιο, ν’ ανέβω Αθήνα και να πιάσω να αυτομαστιγώνομαι καταμεσής της Πλατείας Συντάγματος, για να μάθω άλλη φορά να φέρομαι: «Γκρέκο μασκαρά, τώρα θα δεις τι έχεις να πάθεις! Θα σε πτωχεύσουμε, θα σε αποπέμψουμε (από την Ευρωζώνη), θα σε λιανίσουμε, θα σε εξαερώσουμε». Να ισχυριστώ ότι, ως Έλλην, έτρεφα την ψευδαίσθηση πως τα έκανα όλα τέλεια, ψέματα θα είναι.