Γκουντενμόργκεν…!

Τη θυμάμαι κάθε πρωί που ξυπνούσε όλη τη γειτονιά μ ’ αυτή τη διαπεραστική φωνή που έγινε η αιτία όλοι να την φωνάζουν "καραμούζα".

-Καλημέρααααααααααααααα…….

Κι έτσι καταλάβαινες ότι ξημέρωσε, ήταν πάντα χαρούμενη και γελούσε ηχηρά διασκέδαζε το κάθε λεπτό ακόμα κι αν η δουλειά της ήταν δύσκολη αφού φρόντιζε αρρώστους. Αυτή είχε το δικό της κόσμο και τους δικούς της κανόνες όλα γι αυτήν ήταν ένα παιχνίδι ανεμελιάς.