Εκάβη. Της Μαρίας Στύλου

Εκάβη την λένε "Εκάβη" και η μοίρα της. Η κουρσεμένη σκλάβα. Κυρά την φωνάζω εγώ, μελανούρι με φωνάζει αυτή. Δεν έχουν όνομα οι ψυχές...Ποτέ δεν κάθισα να σκεφτώ τι με τραβάει σ'αυτή τη γιαγιά. Και γιατί να το κάνω άλλωστε; Σε κάποιους ανθρώπους ακουμπάει το βλέμμα και δεν έχει γυρισμό. Μ' αρέσουν τα κρεμαστά της σκουλαρίκια στο άβαφο και ρυτιδιασμένο πρόσωπό της. Μ αρέσει η αλυσίδα στον αστράγαλό της. Ως το ΄55 στην Πόλη και μετά εδώ στα καλντερίμια της πάχνης.

Keywords
Τυχαία Θέματα