H τέχνη του ονειρεύεσθαι. Του Α. Δ. Γιώτα

Καιρό έχουμε να τα πούμε, ξεσυνήθισα θα έλεγα. Είναι όμως πάλι και αυτό που ονομάζεται ανάγκη εξωτερίκευσης της σκέψης, ωραίο πράγμα ..με εξιτάρει. To διασκεδάζω σαν παιδί που ξέρει έχει διαπράξει αταξία και χαμογελά αναμένοντας την τιμωρία του, διόλου όμως μετανιωμένο.
Περισσότερο δε θα έλεγα με εξιτάρει η επίγνωση της αμφισβήτησης του τρόπου σκέψης, η μετέπειτα διαφωνία, η ανάλυση του λόγου, η προϋπόθεση κυρίως σκέψης.
_Αν μη τι άλλο ένας κόσμος που συμφωνεί μαζί σου σε όλα, εκτός από βαρετός θα ήτο και κουτός. Λογικά, όλο και κάποιος θα έχει βρεθεί ανά τους αιώνες να πει και αυτό ως απόφθεγμα, αν πάλι δεν έχει βρεθεί να καταγραφεί παρακαλώ εις τα πρακτικά.