Ο θάνατος του ναργιλέ

Από τον Γιάννη Π.Παρόλο που ο καπνός δεν είναι απλά ένα ακόμη τσιγάρο για αυτούς, και με μια παράδοση που κρατάει αιώνες, εν έτει 2009 έφτασε η ώρα να το περιορίσουνε κι αυτοί. Ο λόγος για τους Τούρκους οι οποίοι φαίνεται να καταλαβαίνουνε τις βλαβερές συνέπειες του καπνού και αποδέχονται-εν αντιθέσει με εμάς- τα αντικαπνιστικά μέτρα δίχως έντονες διαμαρτυρίες. Για περισσότερα διαβάστε το άρθρο παρακάτω.Είκοσι πέντε μέρες συμπληρώθηκαν από την απαγόρευση του καπνίσματος, μεταξύ άλλων στους εργασιακούς χώρους κι ακόμη, κάθε φορά που ξεκινάω να γράφω ένα καινούργιο κείμενο, αναζητάω απελπισμένα τα τσιγάρα μου. Τουλάχιστον είναι καλοκαίρι κι όταν βγαίνω το βράδυ από την εφημερίδα όπου και να πάω μπορώ να καπνίσω - αν και μέσα μου ελπίζω η απαγόρευση να μου βγει τελικά σε καλό και να το κόψω το ρημάδι.Αντίθετα, ο φίλος μου ο Κ., εδώ και τρία χρόνια ανταποκριτής στην Κωνσταντινούπολη- και ουσιαστικά άκαπνος- τα έχει βάψει μαύρα. Ανακάλυψε πρόπερσι τη γοητεία του ναργιλέ στο καφενείο