11η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-Δύο διαφορετικοί κόσμοι, μια κληρονομιά

Τη στιγμή που πριν οκτώ χρόνια, ο πλανήτης παρακολουθούσε άφωνος από την τηλεόραση τα όσα διαδραματίζονταν στην καρδιά της Νέας Υόρκης, στο Αφγανιστάν σιγά-σιγά βράδιαζε. Το ρεύμα τότε ήταν ελάχιστο και ο περισσότερος κόσμος που είχε ηλεκτρικό, προερχόταν αποκλειστικά από γεννήτριες. Οι δρόμοι στην Καμπούλ ήταν άδειοι, όπως κάθε απόγευμα, κι ας ήταν τα μαγαζιά ανοιχτά. Για γυναίκες στους δρόμους, ούτε λόγος. Κι αν υπάρχει κάτι από την εποχή των Ταλιμπάν που δεν θα ξεχάσουν ποτέ οι Αφγανοί, είναι η απέραντη σιωπή που επικρατούσε κάθε ώρα της μέρας και της νύχτας.Έτσι κι εκείνο το βράδυ, όπως χρόνια, όλοι ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους, χωρίς τηλεόραση (αφού τις είχαν απαγορεύσει οι Ταλιμπάν), χωρίς τηλέφωνα, χωρίς σχεδόν καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Όταν εκείνο το βράδυ της 11ης Σεπτεμβρίου άκουσαν από το ραδιόφωνο (που δούλευε με μπαταρίες και απαγορευόταν να παίζει μουσική) για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, οι περισσότεροι Αφγανοί δεν ήξεραν καν ότι υπήρχε ένα τέτοιο μ