Να πώς τα πολλά αιολικά στη Σκωτία καταλήγουν να υπονομεύουν και την ηλεκτροδότηση και την ανεξαρτησία.

Η τοπική κυβέρνηση της Σκωτίας, αυτή που θέλει ανεξαρτησία απ' τη Μεγάλη Βρετανία, έχει θέσει ως στόχο να κάνει μέχρι το 2020 την ηλεκτροδότηση να προέρχεται 100% από ΑΠΕ. Για να το πετύχει αυτό έχει γεμίσει τη Σκωτία με χερσαία κυρίως αιολικά. Αλλά όπως έχουμε δει πολλές φορές σ' αυτό το ιστολόγιο απ' την πρώτη στιγμή, κι όπως είχε πει κι ο Πρόεδρος της ΔΕΗ κατά την ακρόασή του στην Επιτροπή της Βουλής πέρυσι, η διείσδυση των αιολικών σ' ένα ηλεκτρικό σύστημα δεν μπορεί να ξεπεράσει ένα μικρό ποσοστό, οι έντονες μεταπτώσεις στην παραγωγή δημιουργούν προβλήματα ευστάθειας στα δίκτυα.
Στην πάνω εικόνα βλέπουμε πώς ήταν το ηλεκτρικό σύστημα της Σκωτίας στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας (με τα κόκκινα γράμματα είναι οι μεγάλες πόλεις): τρία πυρηνικά εργοστάσια, δυο λιθανθρακικά κι ένα φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου, μαζί με πολυάριθμα, μικρά κυρίως, υδροηλεκτρικά εξασφάλιζαν μια αξιόπιστη παραγωγή, πλεονασματική για τη Σκωτία κι "εξαγωγική" προς την Αγγλία (2 γραμμές 400KV) και τη Βόρεια Ιρλανδία (γραμμή 250ΚV).
Στην πιο κάτω εικόνα βλέπουμε την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί στο σύστημα παραγωγής σ' ένα χρόνο από σήμερα, όταν θα έχουν ...κλείσει τα δυο λιθανθρακικά και το ένα πυρηνικό, με τη Σκωτία να έχει γεμίσει αιολικά, τα οποία έχουν αναπτυχθεί κυρίως κατά μήκος του δικτύου μεταφοράς.

Αν θα προσέξετε στο μέσον, έχει προστεθεί μια γραμμή 400KV νότια του Ινβερνές (Ι), προς Γλασκώβη (G)-Εδιμβούργο (Ε) (έργο Beauly-to-Denny, αναβάθμιση υφιστάμενης επίγειας γραμμής 132KV σε 400KV),. Και, κάτω αριστερά, έχει προστεθεί μια ακόμα καλωδιακή διασύνδεση, το υποβρύχιο καλώδιο The Western Link, που θα μεταφέρει 2.200MW από τη Σκωτία στη Βόρεια Ουαλία, λίγο πιο κάτω απ' το Λίβερπουλ. 1 δισεκατομμύριο λίρες (1,25 δισεκ. ευρώ) θα κοστίσει στους Βρετανούς το Western Link, αλλά μια διασύνδεση και 1 δισ. λίρες "δεν φτάνουν ούτε για ζήτω". Το καλοκαίρι 2014 η Ofgem, η Βρετανική ΡΑΕ, ενέκρινε ένα νέο υποθαλάσσιο καλώδιο μεταφοράς 1.200MW, για ζεύξη του κόλπου Moray Firth, στη ΒΑ Σκωτία. Άλλο 1,2 δισ. λίρες (1,5 δισεκ. ευρώ) υπέρ των αιολικών και στην καμπούρα των Βρετανών καταναλωτών. Αυτά τα έργα δικτύων έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενα, που έγιναν πρόσφατα ή βρίσκονται σε εξέλιξη για την "ανάπτυξη" των αιολικών. Πρόκειται για τα Sloy(2x220KV 40Km υποθαλάσσια καλώδια), South West Scotland (14,3Km επίγειας γραμμής 400KV και 46Km 132KV), και Anglo Scottish Interconnector (μετατόπιση και αντικατάσταση 5 πυλώνων 400KV).
Άλλα δυο έργα έχουν ανακοινωθεί για διασύνδεση Σκωτίας-Νορβηγίας, το καλώδιο ΝSN (με συνεργασία του Βρετανικού National Grid και του Νορβηγικού Statnett) και το καλώδιο NorthConnect (με συνεργασία των εταιρειών Agder Energi, E-CO, Lyse and Vattenfall). Επειδή αιολικά δεν υπάρχουν μόνο στη Σκωτία, αλλά και στην Αγγλία και στη γειτονική Ιρλανδία, σύντομα θα δούμε έργα διασύνδεσης της Βρετανίας με τη Γαλλία (3 καλώδια: ElecLink, FAB Link και IFA2), το Βέλγιο (Nemo), τη Δανία (Viking Link), και την Ιρλανδία (Greenlink), προκειμένου να διαχέεται το αιολικό πρόβλημα στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Το "κερασάκι στην τούρτα" των διασυνδέσεων, προκειμένου να διαχέεται το αιολικό πρόβλημα και να διασφαλίζεται πρόσβαση σε αξιόπιστη ηλεκτρική ενέργεια, αποτελεί ασφαλώς ο αγωγός Ice Link, η διασύνδεση της Σκωτίας με την Ισλανδία, της γεωθερμίας και των υδροηλεκτρικών. Ένα καλώδιο που το σκέφτηκαν πριν 60 χρόνια, αλλά οι τεχνικές δυσκολίες είναι πολλές και τα οικονομικά δεν βγαίνουν. Τώρα που χάρη στις ΑΠΕ τα τιμολόγια του ηλεκτρισμού ακριβαίνουν παντού, αρχίζει να γίνεται συμφέρουσα λύση και, όπως είχαμε δει το Νοέμβριο, ο Κάμερον έκανε την ανάγκη φιλοτιμία κι έγινε ο πρώτος Βρετανός Πρωθυπουργός που επισκέφθηκε την Ισλανδία για να τους στείλει το άχρηστο αιολικό ρεύμα και να πάρει ρεύμα από αξιόπιστες ΑΠΕ.