Ένα μικρό αντίο στον Δημήτρη Γουσίδη...

Του Χρήστου ΝικολαίδηΕπιτρέψτε μου να αποχαιρετίσω με ένα σημείωμα έναν από τους δασκάλους μου στη ζωή και τη δημοσιογραφία...
Παιδί πίστευα ότι ο Δημοσιογράφος ήταν περίπου ένας υπεράνθρωπος. Δεν ξέρω πώς και γιατί, ωστόσο μεγαλώνοντας ήμουν βέβαιος ότι για να γίνεις δημοσιογράφος θα έπρεπε να είχες αναπτύξει θαυμαστές ιδιότητες, πέρα και πάνω από το μέσο ανθρώπινο όρο. (Πολύ αργότερα κατάλαβα ότι χρειάζεται μόνο ένα καλό μέσο, αλλά αυτό, στο σημερινό σημείωμα δεν πρέπει να αναλυθεί). Θα έπρεπε, σύμφωνα με το παιδικό μου μυαλό να...