Βικτώρια Χαλκίτη: Η απόρριψη και η κατάθλιψη που βίωσε!

Για την αποχή της από την μουσική σκηνή και το διάστημα όπου βίωσε κατάθλιψη, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη της η Βικτώρια Χαλκίτη.

Από τα μέσα της δεκαετίας του '90, που τα τραγούδια σου γνώριζαν την απήχηση και την αγάπη του κοινού, μέχρι τη συνεργασία σου με τον Φοίβο το 2007, μεσολάβησε ένα διάστημα σιωπής. Τι συνέβη; «Ήταν μια δύσκολη περίοδος για εμένα Είχα φύγει από τη δισκογραφική εταιρεία που ανήκα, ένιωθα μεγάλη απόρριψη, πέρασα αρκετά δύσκολα, μέχρις ότου δούλεψα με την Άννα

Βίσση σε μια σειρά συναυλιών που έκανε στην Αυστραλία. Εκεί αναθεώρησα πολλά πράγματα μέσα μου. Ουσιαστικά ξεκίνησα από το μηδέν, όχι ως ένα «μικρό όνομα» που ανοίγει το πρόγραμμα και λέει τα τραγούδια του, αλλά κάνοντας φωνητικά. Αυτό στην αρχή ήταν ψυχολογικά δύσκολο, αλλά όταν πέρασε, αντιλήφθηκα ότι το καθετί είναι στο μυαλό μας. Σημασία έχει να κάνεις ό,τι αγαπάς»

Πέρασες κατάθλιψη εκείνο το διάστημα; «Ναι. Βίωσα κατάθλιψη επί δύο χρόνια. Δεν ήθελα να δουλέψω το βράδυ, είχα κουραστεί, είχα βαρεθεί να παλεύω και να νιώθω μόνη μου. Είναι ένας πολύ δύσκολος χώρος. Για αρκετό διάστημα δεν ήμουν καλά μέχρι που ξεκίνησα ξανά από το μηδέν με την Άννα. Εκείνη την περίοδο δεν επιθυμούσα ούτε να βγαίνω. Θυμάμαι η μητέρα μου με έστειλε στη Σουηδία και εκεί όμως πάλι με τη μουσική ασχολήθηκα. Γνώρισα διάφορους καλλιτέχνες και μάλιστα μπήκαμε στο στούντιο και κάναμε demo.
Δεν σκέφτηκες εκείνη την περίοδο να δοκιμάσεις την ψυχανάλυση;
«Όχι. Κατά κάποιον τρόπο όμως, έκανα μόνη μου, χωρίς τη βοήθεια ψυχαναλυτή»
Τι αναθεώρησες μέσα σου; «Τη συνολική θεώρηση που είχα για τα πράγματα, τι αξία έχουν τα φώτα, η δημοσιότητα και πόσο ρόλο εντέλει έπαιζαν στη δική μου ζωή. Ανέλυσα πτυχές του χαρακτήρα μου και έψαξα να βρω τι αναζητώ ουσιαστικά ως άνθρωπος», λέει στο περιοδικό Εγώ.