Ελένη Ράντου: «Στενοχωριέμαι που ο πατέρας μου δεν πρόλαβε να δει τις μετέπειτα δουλειές μου»

Η σχέση της Ελένης Ράντου με τον πατέρα της ήταν από αυτές που μια ζωή θα κουβαλάει. Και δεν έχει σημασία που εκείνος έφυγε νωρίς, καθώς ζει μέσα της.

«Ήμουν παιδί του μπαμπά. Ήταν και πιο αντρική η δική μου συμπεριφορά. Μαζί αναλύαμε ποίηση, κάναμε φοβερά ξενύχτια, αφού με ξυπνούσε στις 2.00 τα ξημερώματα λέγοντάς μου "έλα να διαβάσουμε κάτι που έγραψα". Ήταν μυαλό ελεύθερο, σαν κάτι τσεχοφικά ανθρωπάκια που ζουν σε τέσσερις τοίχους, αλλά το μυαλό τους θέλει να ταξιδέψει έξω από αυτούς. Και στον πατέρα μου υπήρχε αυτή η λοξή ματιά. Παρότι πρότυπο αρρενωπότητας και πολύ ωραίος άντρας,

μαγείρευε και του άρεσε να κεντάει ή να πλέκει, χωρίς να ντρέπεται. Θυμάμαι πως του έλεγα "βρε, μπαμπά, κλείσε την κουρτίνα να μη σε βλέπουν που κεντάς". Δεν τον ένοιαζε. Δεν είχε θέματα με τη θηλυκή του πλευρά, σύμπτωμα αυτό των ανθρώπων που είναι πολύ άντρες. Σε μια εργατική συνοικία, ξέρεις, μπορείς να βρεις περισσότερη ελευθερία, παρά σε αστικές οικογένειες που τηρούν τους τύπους. Αφού διάβασε τα πάντα, στο τέλος διάβαζε και την εγκυκλοπαίδεια. Τον ρωτούσα και μου απαντούσε από μνήμης. Η τελευταία φορά που με είδε ήταν σε μια επιθεώρηση και δεν ήμουν καλή. Στενοχωριέμαι που δεν πρόλαβε να δει τις μετέπειτα δουλειές μου και κυρίως που δεν πρόλαβε να δει τη Νικολέτα να μεγαλώνει. Αλλά τους ανθρώπους τους κουβαλάς μέσα σου θες δεν θες» λέει στο People. Πάντως, το χατίρι να πάρει κι ένα πτυχίο από το πανεπιστήμιο του το έκανε, τελειώνοντας τη Γαλλική Φιλολογία. Η μητέρα της είναι πιο συντηρητικός άνθρωπος και ισορροπίστρια. «Από εκείνη πήρα τις φοβίες της και καμιά φορά την πονηριά της».