Αντίο στο δάσκαλο Δημήτρη Σέρβο

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΠΗΤ, μαζί με όλη την ελληνική δημοσιογραφική οικογένεια, εκφράζει την βαθιά του θλίψη για την απώλεια του μεγάλου δάσκαλου της δημοσιογραφίας, συγγραφέα, αγωνιστή, συνδικαλιστή Δημήτρη Σέρβου.

Ο Δημήτρης Σέρβος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά το 1927. Φοιτώντας ακόμα στο νυχτερινό Γυμνάσιο, και έχοντας ήδη αναπτύξει ουσιαστική αγωνιστική αντιστασιακή

δράση, ο αξέχαστος δάσκαλος ξεκινά την μεγάλη του πορεία στην δημοσιογραφία στην εφημερίδα «Φωνή του Πειραιά». Εργάστηκε σε ημερήσιες και εβδομαδιαίες πολιτικές και οικονομικές εφημερίδες σε ναυτιλιακά –ναυτεργατικά περιοδικά και στην Κρατική Ραδιοφωνία, ενώ υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσής μας με έντονη αγωνιστική παρουσία και δράση. Παράλληλα με το έργο του στη δημοσιογραφία αφιερώθηκε στην έρευνα, τη μελέτη και τη συγγραφή βιβλίων για την εργατιά και τη ναυτοσύνη (Που λές στον Πειραιά), τους αγώνες για την ελευθερία και την αντιστασιακή δημοσιογραφία (Το παιδομάζωμα, Παράνομες Χειρόγραφες εφημερίδες).

Οι δημοσιογράφοι του Περιοδικού Τύπου θεωρούμε υποχρέωσή μας να τονίσουμε το πνευματικό ανάστημα, το ανυποχώρητο ήθος και το άσβεστο αγωνιστικό φρόνημα του Δημήτρη Σέρβου, που φώτισε με την παρουσία του τον χώρο μας. Στον συνετό και γόνιμο λόγο των δημοσιευμάτων και των βιβλίων του αποτυπώθηκε ανεξίτηλα το ελεύθερο, αντιστασιακό πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής δύσκολης και ανελεύθερης και οι οραματισμοί του λαού μας για ένα πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο μέλλον.

Δεν θα ξεχάσουμε τον απλό και συμπονετικό άνθρωπο, τον αδέκαστο δημοσιογράφο, τον καλό, εργατικό συγγραφέα, τον σεμνό φίλο Δημήτρη Σέρβο που βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή μαζί μας και μας ενέπνεε με την παρουσία του, τις συμβουλές, την αγωνιστικότητά του.

Η παρακαταθήκη που μας αφήνει ο Δημήτρης Σέρβος, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη και επώδυνη για την δημοσιογραφία και την ελληνική κοινωνία περίοδο, είναι για μια δημοσιογραφία οχυρό της Αλήθειας, της Δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης.

Το Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ, μαζί με όλους τους Έλληνες δημοσιογράφους, εκφράζει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στην οικογένειά του και αποχαιρετά, αποδίδοντας τον μέγιστο φόρο τιμής, τον μεγάλο δάσκαλο, τον άξιο συνάδελφο που απέδειξε με τις πράξεις και τη ζωή του ολόκληρη ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο δικαίωμα αλλά πρώτιστα ευθύνη.