Η χρονομηχανή Οδυσσεβάχ @θέατρο Πόρτα

Μας γυρίζει εκεί κάπου στο 1981, τότε που ξεκίνησε τα ταξίδια του, τότε που τίποτα δεν έμοιαζε ακατόρθωτο και το ταξίδι ήταν τόσο μακρινό όσο του θαρραλέου ήρωα της Ξένιας Καλογεροπούλου.

Ρωτήστε όποιον με γνωρίζει προσωπικά και θα σπεύσει να σας εγγυηθεί πως εγώ και το κλάμα σε δημόσιο χώρο σπανίως έχουμε κρατηθεί α λα μπρατσέτα, σχεδόν δε γνωριζόμαστε. Κι όμως μόλις ο πρώτος ηθοποιός άρχισε να περπατάει, απλώς, στη σκηνή ένιωσα εκείνο το ίδιο δέος που είχα νιώσει όταν είδα την παράσταση στις αρχές της δεκαετίας του 80, με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό (που, φυσικά, δεν θα τον θυμόμουν αν δεν

έβλεπα ξανά τις φωτογραφίες) τρανό Οδυσσεβάχ. Και μαζί με το δέος ένιωσα αυτή τη συγκίνηση που μόνον οι ωραίες οι μνήμες της παιδικής ηλικίας μπορούν να σου προκαλέσουν, νοσταλγία, θαλπωρή, ζεστασιά, την  πίστη πώς όλα είναι εφικτά. Όλα αυτά τα συναισθήματα που χάνονται καθώς φιλτράρονται μέσα από την ωριμότητα. Και όλα αυτά χωρίς χρονομηχανή. Μόνο με μια παράσταση. Αλλά όχι όποια κι όποια παράσταση. Την παράσταση που έδωσε αξία στο παιδικό θέατρο και, έκτοτε, ανέβασε τον πήχη ψηλά: τον Οδυσσεβάχ. Και οι κρουνοί των δακρύων, άνοιξαν…

Για να γιορτάσει τα 40 της χρόνια, λοιπόν, η Μικρή Πόρτα, το αγαπημένο παιδικό θέατρο μικρών και μεγάλων, προσκάλεσε καλλιτέχνες πολύ νεότερης γενιάς για να επιχειρήσουν το δικό του ανέβασμα του έργου ορόσημο του ελληνικού παιδικού θεάτρου. Ένα έργο που πια λογίζεται ως κλασικό και έχει παιχτεί σε αμέτρητες εκδοχές από από αρκετούς ξένους θιάσους αλλά και από 10 ΔΗΠΕΘΕ και αμέτρητους παιδικούς θιάσους τα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1981 έως σήμερα, έχει μεταφραστεί σε 8 γλώσσες και έχει γοητεύσει θεατές κάθε ηλικίας.

Το έργο που έγραψε η ψυχή της Μικρής Πόρτας, η Ξένια Καλογεροπούλου, αντλεί στοιχεία από την ιστορία του Οδυσσέα, του Σεβάχ του Θαλασσινού αλλά και από πολλά ακόμα γνωστά και άγνωστα παραμύθια. Οι ευρηματικοί διάλογοί του είναι αδύνατο να αφήσουν ασυγκίνητους τους θεατές κάθε ηλικίας ενώ η δημιουργική σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά, με απόλυτο highlight τα ηχητικά εφέ που παριστάνονται live επί σκηνής υπό την διδασκαλία και καθοδήγηση της Νικολέτας Χατζοπούλου που είναι υπεύθυνη γι αυτό το μικρό θαύμα αλλά και τα γεμάτα ζωντάνια, χιούμορ και χρώματα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη (που υπογράφει και τα σκηνικά) μαζί με την κινησιολογία της Ζωής Χατζηαντωνίου δίνουν σε αυτή τη νέα του εκδοχή μια πνολή φρεσκάδας που φέρνει το έργο ξανά στο σήμερα.

Και εμάς σε εκείνο το μακρινό, νοσταλγικό χθες. Νοσταλγικό σαν το νόστο του Οδυσσεβάχ για την πατρίδα. Και μας ξαναστέλνει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Πως μπορείς με θέληση και επιμονή να κατακτήσεις τους στόχους σου, πως όλα είναι δυνατά αρκεί να έχεις θέληση και επιμονή, να ξεπερνάς τις δυσκολίες, να αψηφάς τους κινδύνους και να αγνοείς τους πειρασμούς. Κι όλα αυτά, αν το καλοσκεφτείτε, ισχύουν ανεξαρτήτως ηλικίας. Μόνο που το ξεχνάμε.

Αλλά αυτοί οι εφτά ηθοποιοί φροντίζουν να μας το υπενθυμίζουν αλλάζοντας ρόλους διαρκώς για να μας εξιστορήσουν τα π