#comicsroast THE DEFENDERS #1

To DEFENDERS #1 επανενώνει τους πέντε πιο κακοταιριασμένους ήρωες που ήταν ποτέ σε ομάδα μαζί, σε νέες περιπέτειες. Ταιριαστό λοιπόν να το κάνουμε απόψε #comicsroast εμείς οι πέντε: TONIGHT’S CAST
@manolis – Δόκτωρ Παράξενος- gkoultouroblog
@georgethebeast – Μαύρος Χούλκ - βαρεμένα ημερολόγια
@dimitrisdx – Ασημένιος Σανίδας - the original DimitrisDX
@Hell_b0y – Υποβρύχιος Βανίλιας - Hell is a Land Without Comic Books
@amatyultar - Χρυσός Σιδερογροθιάς - amatynews
ΠΑΜΕ!

@dimitrisdx: Τα κατάλοιπα του Fear Itself εξακολουθούν να κυκλοφορούν στο σύμπαν της marvel, ή αλλιώς πες με “ας αρμέξουμε αυτό το event όσο περισσότερο μπορούμε, κύριοι”. Ο breaker of worlds, o Nul, το μαύρο τύπου φάντασμα που είχε γίνει ένα με τον Hulk, τώρα κυκλοφορεί ελεύθερος και αυτό δημιουργεί τύψεις στον πράσινο μουσκουλιάρη που μαζεύει τους συνήθης ύποπτους πρώην Defenders (Namor, Strange, Silver Surfer και τους καινούριους Red She-Hulk και Iron Fist) για να τους κάνεις ξανά νυν.

Αυτό γίνεται με τον πιο βαρετό τρόπο που μπορείς να φανταστείς, ίσως και με ακόμα χειρότερο, γεμάτο κουραστικό exposition και ανελέητο μπλα μπλα που σε κάνει να ουρλιάζεις “ΣΚΑΣΕ!” στη σελίδα. Δεν είμαι και στα καλύτερά μου, είναι και λίγο σμπαραλιασμένα τα νεύρα μου, δεν βοηθάς αγαπητέ μου Fraction με όλο αυτό το κατασκεύασμα. Οκ, το σώζεις λίγο όταν υπονοείς ότι όλα τα βολικά συμβάντα γίνονται επίτηδες αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι επί 20 σελίδες δεν μου λες πρακτικά ΤΙΠΟΤΑ (σχωρνάτε μου το caps lock).

Ακόμα και η συμπαθής συνήθως σχεδίαση των Dodson’s εδώ μου φάνηκε πρόχειρη και αισθητά βιαστική. Μιλήστε και οι άλλοι, καλέ, με πιάσαν οι παραξενιές μου ή όντως το τεύχος είναι φτιαγμένο στο γόνατο; 4/10

@manolis: έλα ρε, ΟΧΙ! ΤΟΣΑ σου είπε. Πήρε βασικά ένα τσούρμο ψιλοξοφλημένους δημιουργικά την περασμένη δεκαετία χαρακτήρες και τους έκανε ΟΛΟΥΣ κουλ και ενδιαφέροντες μέσα σε 20 σελίδες. Τι να πρωτοθυμηθώ, την Red She-Hulk (που οκ, δεν είχε ποτέ προσωπικότητα για να την χάσει πριν από αυτό εδώ) να ΚΥΝΗΓΑΕΙ ένα τσούρμο έντρομους ταύρους στην ισπανία (red, ταύροι, get it?), τον Iron Fist να πολεμάει νίντζα σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας (zero G Kung Fu μαλάκα μου), τον ξαφνικά ανθρώπινο και ενδιαφέρον Dr Strange ή τον πλέον πιο zen πεθαίνεις (ή γίνεσαι χιόνι) Silver Surfer;

Όσο για τον εχθρό του θέματος, τον Nul τον μαύρο Hulk, με είχανε ήδη όταν είπαν “What If Hulk had a Hulk”. Δηλαδή, ΣΚΕΨΟΥ! Γιατί δεν τα έκανε όλα αυτά τα κουλ στα 7 ανελέητα βαρετά τεύχη του μεγάλου του event φέτος; Τα ιντερλούδια με τις συμπτώσεις ήταν εξαιρετικά spooky και η αφήγηση φρέσκια και άμεση. Αγάπησα και τα cute “nod to the 70s” διαφημιστικά blurbs στο κάτω μέρος κάθε σελίδας. Ωραία #nostalgia αλλά με φρέσκια προσέγγιση. Ο Matt Fraction είχε να γράψει τόσο καλά από το Casanova της Image και τα τεύχη του στον Immortal Iron Fist. Όσο για την δουλειά των Dodsons, είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια που αναγνωρίζω πάλι αυτό το κάτι που μου είχε τραβήξει την πρ