The Voyage Limpid Sound – “Nightly Sing Songs”

Βρίσκεσαι στην αφετηρία ακροάσεων ενός μουσικού άλμπουμ και γνωρίζεις πως θα πρέπει να προτάξεις υπομονή ώστε να σου αποκαλυφθούν οι αρετές αυτού. Μιλώντας, μολαταύτα, για το νέο δίσκο των Voyage Limpid Sound, τα προτερήματα ξεμυτίζουν άμεσα, από τους ανακουφιστικά χρωματισμένους ήχους για τη δική μας τωρινή πραγματικότητα, η οποία φανερώνει όλο και συχνότερα σημάδια ασφυξίας.

Από τις πρώτες του «καλλιτεχνικές» ημέρες, ο Σέργιος Βούδρης που θεμελίωσε το παρόν των Voyage Limpid

Sound, μοιάζει να κυνηγά εμμονοληπτικά την τρανταχτή και γάργαρη μελωδικότητα. Εκ του αποτελέσματος, είτε κατά την περίοδο που οραματιζόταν μονάχος, είτε στις ύστερες απόπειρές του με πολυπρόσωπο μουσικό σύνολο, πράττει ορθά μιας και σε κάθε περίπτωση φροντίζει να διατρανώνει τα άγρυπνα αντανακλαστικά του προς την επίτευξη του σκοπού του. Κατορθώνει, δε, να ακούγεται πειστικός τόσο σε καθεστώς ενορχηστρωτικού αναβρασμού, όσο και εν μέσω λιτά δομημένων συνθέσεων.

Έχοντας, πλέον, εντρυφήσει στη λογική της ομαδικότητας έπειτα από τον έξοχο προ τριετίας δίσκο The Voyage Limpid Sound Are Happy, το συγκρότημα παρουσιάζει μια συνοχή που βρίθει φυσικότητας και αμεσότητας στο Nightly Sing Songs. Ένα άλμπουμ που συνιστά ένα αληθινό έργο, το οποίο «ενσαρκώθηκε» πλήρως σε απευθείας συναντήσεις με κοινό, κατά το τελευταίο δεκαήμερο του περασμένου Γενάρη. Αυτή η νοοτροπία ρέει σε κάθε στιγμή του ηχογραφήματος, από τις κουδουνιστές πιανιστικές και κιθαριστικές βινιέτες με απαρχή το “The Shores”, που συνοδεύονται από ευφάνταστες φωνητικές (uh-uh ανδρόγυνες και λοιπές) αρμονίες, έως και τις διάστικτες από λυρισμό εξομολογητικές περατζάδες, σαν το “Believer”.

Οι συμμετέχοντες σε τούτο το εγχείρημα, αντλούν με βιωματικό τρόπο από ένα ποπ και ροκ παρελθόν -με τον Βούδρη να προεξέχει ξανά, επιφορτιζόμενος με τη συγγραφή μουσικής, στίχων και μελίρρυτα φωνητικά- ακόμα κι αν δεν το “έζησαν” ολοκληρωτικά σε πραγματικό χρόνο. Αιμοδοτώντας με προσωπικό στίγμα την κάθε τους νότα και λέξη, καταλήγουν σταδιακά σε ένα αναγνωρίσιμο ύφος, δίχως στιλιστικές προσκολλήσεις και άνευρα αναμασήματα. Επί παραδείγματι, τις ιδιαίτερα καλοσχηματισμένες μελωδίες από πάππου ως πάππου στα “Too Late”, “Headache” και “Maybe (Ι) Don’t Wanna Be Free”, θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν σκαρφιστεί νεανίες που λιάζονται στις αμερικανικές ακτές και που διατηρούν στο εικονοστάσι τους τα πρόσωπα των Beach Boys. Ξάφνου, εντούτοις, διαπιστώνεις ότι άπαντα εκτυλίσσονται στο σύγχρονο μεσογειακό σκηνικό, με τις αχτίδες ξεγνοιασιάς να μη βρίσκουν συνήθως, λόγω στιχουργικής θεματολογίας, το δρόμο για την ψυχή και το πνεύμα.

Στις ερμηνείες, η πιότερα οπερετική τους ροπή (διάσπαρτη στα προαναφερθέντα κομμάτια, εμφανής και στο “Omen” λ.χ.), θα επωφεληθεί από τα ανεξίτηλα αποτυπώματα των Queen στις δεκαετίες και θα ντουμπλαριστεί από την αγάπη του γκρουπ για τα κατορθώματα των Σκαθαριών (“One Of These Days”, “Hallowed”). Οι κυκλικές κιθαριές στο “Diddley Bow”, από την άλλη, συνιστούν μια ζαχαρένια rock ‘n’ roll κατάθεση. Αρκούντως δημιουργικά, συνεπώς, οι επιρροές των VLS βρίσκουν διέξοδο μέσα από κάθε τραγούδι αυτού του αναζωογονητικού δίσκου.

Το αλισβερίσι που λαμβάνει χώρα στο τρίτο ολοκληρωμένο πόνημα- σκαρώθηκαν από το 1999 ακόμη πέντε, μη κυκλοφορημένα- των Voyage Limpid Sound, αποπνέει μια ελκυστική ποπ αύρα. Και παρόλο που εκείνοι αδιαφορούν για τον επαναπροσδιορισμό κάποιου ιδιώματος, επικοινωνούν μια απολαυστική ηχητική πρόταση, που πλαισιώνεται κατάλληλα από την εικαστική φροντίδα της έκδοσης στην οποία εσωκλείεται.

Label: Linger On Records
Track(s) For Your Mixtape: “Too Late”, “Headache”, “One Of These Days”