K. Bήτα @ Gagarin 205

Η εφηβεία είναι η ηλικία που οι περισσότεροι από εμάς ξεκινούμε λίγο -πολύ να ασχολούμαστε με τη μουσική. Έτσι και εγώ, ως ανήσυχος έφηβος συνήθιζα να κατεβαίνω στο δωμάτιο του μεγαλύτερου κατά κάποια έτη ξάδερφού μου, άρα και πιο προηγμένο μουσικά , με σκοπό να του δανειστώ-κλέψω κάποια από τις, με επιμέλεια είναι η αλήθεια, αντιγραμμένες TDK κασέτες του.

Μία από αυτές τύχαινε να περιέχει τα εξής δύο σημαντικά ντεμπούτα : η μία πλευρά το Dummy των Portishead , έναν από

τους καλύτερους δίσκους των 90s ( και όχι μόνο) και η άλλη το ομώνυμο ντεμπούτο των Στέρεο Νόβα . Αν το Dummy ήταν ένα σκοτεινό και περίεργο , αλλά συνάμα συγκινητικό και ιδιοφυές άκουσμα , για κάποιον που μέχρι τότε άκουγε στην καλύτερη Pearl Jam , η μουσική και οι στίχοι των Στέρεο Νόβα ήταν σίγουρα μια Αποκάλυψη με το Α κεφαλαίο: ποτέ μέχρι τότε δεν περίμενα ότι κάτι ελληνικό θα μπορέσει να με συγκινήσει τόσο βαθιά , να  ανοίξει διάπλατα τους μουσικούς μου ορίζοντες , να με κάνει να αισθανθώ ότι ακούω κάτι τόσο σύγχρονο και αυθεντικό…

Fast – forward στο 2012 : οι Στέρεο Νόβα έχουν προ πολύ διαλυθεί και τα μέλη τους έχουν χαράξει τις δικές τους , προσωπικές μουσικές πορείες. Ο Κωνσταντίνος Βήτα έχει πριν λίγες ημέρες κυκλοφορήσει τον καινούριο προσωπικό του δίσκο , τη Χρυσαλλίδα , και πρόκειται να τον παρουσιάσει, μαζί και με παλαιότερα κομμάτια , ενώπιον του κοινού της Αθήνας που τόσο αγαπάει.

Η αλήθεια είναι ότι παίρνοντας το δρόμο για το Gagarin είχα κάποιους ενδοιασμούς για το αν θα μου άρεσε το live , μιας και όσες φορές είχα δει τον Κωνσταντίνο Βήτα ζωντανά ήταν στα πλαίσια μεγάλων φεστιβάλ και υπό το φως της ημέρας , όπου ως γνωστόν είναι δύσκολο να σε κερδίσει η μουσική κάποιου που φέρει τον άχαρο ρόλο του support μεγάλων ονομάτων. Η θριαμβευτική εμφάνιση του Κ.Βήτα, όμως, το Σάββατο, δεν αφήνει κανένα περιθώριο: έχουμε να κάνουμε με έναν καλλιτέχνη – φαινόμενο , ένα χαρισματικό άνθρωπο που μπορεί να είναι ταυτόχρονα εξαιρετικός ερμηνευτής, μουσικός, χορευτής, performer…

Αρχή με Στέρεο Νόβα και Ταξίδι στη γη , ένα από τα ομορφότερα κομμάτια τους που το έχει καθορίσει η ερμηνεία της Πόπης Αστεριάδη και όμως ο Κωνσταντίνος Βήτα κατάφερε να το αποδώσει εξίσου συγκινητικά… Η πρόθεση του Βήτα είναι έκδηλη: θέλει να κάνει το κοινό να περάσει καλά, να χορέψει,  όπως και ο ίδιος πάνω στη σκηνή άλλωστε. Και πραγματικά καταφέρνει, να ενώσει ένα κοινό ετερόκλητο, από σαραντάρηδες , πρώην στερεονοβίτες,  μέχρι πρωτοετείς φοιτήτριες και το Gagarin σιγά-σιγά μετατρέπεται σε μίνι dancefloor, σαν αυτά στα οποία συνήθιζε να χορεύει και να ιδρώνει ο ίδιος ο Βήτα τις ένδοξες εποχές του αθηναϊκού clubbing. Και πώς να μην ξεσηκωθείς με κομμάτια σαν τον Αστροναύτη , το Κύμα, το Πάρτι από το νέο δίσκο, τον Κύκλωπα… κομμάτια που μπορεί να μην είναι εύκολα αναγνωρίσιμα , όπως είναι πλέον αρκετά κομμάτια των Σ.Νόβα , αλλά σίγουρα αποτελούν μερικά από τα ωραιότερα κομμάτια που έχει γράψει ο Βήτα .

Από ένα σημείο και πέρα σταμάτησα να σημειώνω : μου αρκούσαν τα χαμό