Greek2Speak: Cpt Νeφοs – Silence Interrupted

Αναζητώντας εκείνες τις φιγούρες που διέγραψαν μια χαρακτηριστική κι ιδιότυπη πορεία στην ανεξάρτητη μεριά του εγχώριου μουσικού στερεώματος, προσκρούουμε θαρρείς αβίαστα στο καλλιτεχνικό προσωπείο του Άκη Μπογιατζή. Ο εν λόγω μουσικός που εξασφαλίζει τα προς το ζην μέσα από την επιστήμη της Χημείας, εξέφρασε έως σήμερα από ποικίλες σκοπιές τις αγωνίες του και διαμέσου δραστήριας ενασχόλησης που χρονολογείται απ’ τις πρώτες ημέρες της δεκαετίας του 80’. Κι οι αρχικές του απόπειρες καταγράφηκαν υπό τους

απολαυστικούς ηχητικούς περιπάτους των Cpt Νeφοs (Captain Νeφοs). Μόλις το 1983 και στο διπλής όψης σεισμικών προδιαγραφών 7” single Cadillac Dreams στην Happening Records.

Το ολοκληρωμένο πλάνο καταστρώθηκε και εσωκλείστηκε μερικούς μήνες αργότερα στο LP Silence Interrupted που εκδόθηκε υπό την σκέπη της δικαίως πολυθρύλητης Creep. Στα ενδότερα του δίσκου παρατηρείς το τετραμελές σύνολο να ρέπει επιδέξια μεταξύ των ανδραγαθημάτων των Clash και της ύστερης της πανκ έκρηξης περιόδου κατά την οποία τα πνευστά αναλαμβάνουν καίρια θέση στον ρου των συνθέσεων. Πατούν, δε, με στιβαρότητα στο τότε “παρόν” προσδιορίζοντας εντυπωσιακά το ζενίθ τους στο προαναφερθέν “Cadillac Dreams”. Από κοντά στα αδιάσειστα προσόντα τους και το γεγονός πως εκπέμπουν σε καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ την αμεσότητα ζωντανής ηχογράφησης. Ή ορθότερα, παράστασης επί σκηνής. Πιάστε το νήμα απ’ την άψογη συστοιχία “What Did You Say” – “ Your Incense ” και θα το αντιληφθείτε τάχιστα.

Το τετραμελές συγκρότημα διαθέτει επαρκές υπόβαθρο σε μουσικά μορφώματα της εποχής και επικαλείται αναφορές μεταπλάθοντάς αυτές σε κάτι αλλιώτικο. Στις φωνητικές του τοποθετήσεις ο Μπογιατζής επιλέγει φαλτσέτο συγγενικό προς αυτό του Robert Smith, ενώ οι μπασογραμμές του ποικίλλουν από το ασυγκράτητο στακάτο του Peter Hook μέχρι τα ευέλικτα dub κοψίματα του Paul Simonon. Οι κιθάρες του Ιάκωβου Μάνη εκκινούν απ’ την μεγάλη rock n’ roll παρακαταθήκη και προσεγγίζουν ακόμα και τις εξάρσεις του Andy Gill των Gang Of Four. Στα φυσήματα του Γιώργου Τσουρλάκη εκ του σαξοφώνου συναντάς ένα συναρπαστικά εξαντλητικό μείγμα από jazz ιχνοστοιχεία και εύθυμες ska παραινέσεις, ενώ τα τύμπανα του Μάκη Βρεττού διακατέχονται από ορμητήριες πανκ προθέσεις. Όλοι οι παραπάνω ανεξαιρέτως, ωθούν τους Captain Νeφος στην αποκρυστάλλωση ενός ιδιάζοντος ηχητικού στίγματος.

Είναι ξεκάθαρο πως ενώ το γκρουπ επιμένει σε ένα προσανατολισμό αμιγώς βρετανο-νεοκυματικό, δεν εγκλωβίζεται στα όρια κάποιας φόρμας,  διατηρώντας έναν ορθάνοικτο δίαυλο επικοινωνίας με οτιδήποτε θα μπορούσε να συνεισφέρει ενεργά στο ψηφιδωτό τους. Ο κυρίαρχος πόλος της γραφής τους έγκειται στο φλερτ με μια εύθυμα προδιατεθειμένη τραγουδοποιία, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Οι γραμμές του σαξοφώνου προσδίδουν έναν τέτοιο αισιόδοξο τόνο παράλληλα με τις χορευτικές ιδιορρυθμίες που κινητοποιούν το σώμα μέχρι τελικής πτώσης. Οι απαραίτητες συστάσεις καλό θα ήταν να πραγματοποιηθούν με την ακρόαση των “Crystal Palace” και “Evil Dance”, όπω