Egg Hell – Once Part of a Whole Ship

Όσοι και όσες ήρθατε μέχρι σήμερα σε επαφή με τους καλλιτεχνικούς προσανατολισμούς του Jef Maarawi, δεν θα απογοητευτείτε ούτε στο ελάχιστο από την αλλιώτικη τροπή που εκείνοι λαμβάνουν μέσα στο καινούργιο του πόνημα.

Βλέπετε, στο πρώτο πλήρους διάρκειας άλμπουμ του πολυπολιτισμικού –με την εντοπιότητά του να μοιράζεται μεταξύ Συρίας, Βραζιλίας και Ελλάδας– νεαρού που δραστηριοποιείται μουσικά με το προσωνύμιο Egg Hell, αυτός εξακολουθεί να μετουσιώνει επιτυχώς σε γλυκόπικρα ρομαντική τραγουδοποιία ένα μέρος από όσα τον απασχολούν.

Τούτη τη φορά, με την καθοριστική, για το ηχητικό αποτέλεσμα, στήριξη τεσσάρων ακόμη μουσικών ∙ των Βασίλη Βλαχάκου (βοηθώντας στις κιθάρες), Κώστα Ekelon (στα ηλεκτρονικά και βοηθώντας στην παραγωγή), Κώστα Ζάμπου (στα τύμπανα) και Ντέννη Μόρφη (στο μπάσο). Πλέον, οι συγχωνεύσεις των δικών τους παραστάσεων με εκείνες του Jef, μετατρέπουν το εγχείρημα του ενός σε εγχείρημα συνόλου, γεγονός που γίνεται αντιληπτό μέσα από την ακρόαση του νεοφερμένου Once Part of a Whole Ship.

Από τις πρώτες κιόλας ημέρες του ως δημιουργός πίσω στο 2007, που αποτυπώθηκαν το 2009 στο φερώνυμο EP του, ο –23χρονος σήμερα– Jef εκδήλωνε έμπρακτα την αγάπη του για τη μελαγχολική και νευρωτική φολκ γραφή των Elliott Smith και Jeff Buckley. Ή καλύτερα, εν γένει τη ροπή του προς το εσωστρεφές στίγμα των singers-songwriters, ενόσω έδειχνε να αφομοιώνει στοιχεία από το εναλλακτικό –αμερικανικό και βρετανικό– ροκ των 80s/90s, με τις αναφορές του στους Radiohead να βρίσκονται επίσης στο πλευρό του. Αυτές του οι τάσεις ενσωματώθηκαν και στο δεύτερο EP του, το εξαιρετικό Brownie Crumbs δύο χρόνια μετά, παράλληλα με τα βραζιλιάνικα αρώματα των fado. Εάν, λοιπόν, προσπαθήσουμε να βρούμε το συνδετικό κρίκο εκείνων των μελωδικών στιγμιότυπων με αυτά που περνούν από μπροστά μας κατά την ακρόαση του Once Part of a Whole Ship, θα τα καταφέρουμε εφόσον αναλογιστούμε ότι πέντε από τα έντεκα κομμάτια του τελευταίου καταφθάνουν από τα δύο προηγηθέντα EPs. Πολύ περισσότερο, αν προσέξουμε ότι όπως τότε έτσι και τώρα, η αμεσότητα και η ευθύτητα του ύφους των τραγουδιών του Jef ήταν αυτές που μας έκαναν να δεθούμε και να νιώσουμε οικειότητα μαζί τους, να τα αφήσουμε να μπλεχτούν με τις ζωές μας και να ταυτίσουμε τις ιστορίες τους με τις δικές μας.

Πάραυτα, οι παλαιότερες συνθέσεις αποκτούν περισσότερη πειθώ και εξωστρέφεια (sing along χροιά), καθώς και βάθος με τη διαφορετική προσέγγιση στην εκτέλεση, την ενορχήστρωση και την παραγωγή. Ακούς τα “Gingerhead” και “Particles” (δύο σωστά αλά The Bends κομψοτεχνήματα), και διαπιστώνεις πως η λεπτοδουλειά στα (υπέροχα) φωνητικά και τις κιθάρες, η προσθήκη των εγχόρδων (τσέλου από τον Σταύρο Παργινό, βιόλας από την Μαρία Καρακουσόγλου, βιολιού από τη Νεφέλη -Walking Undercover- Λιούτα), τα τύμπανα και το μπάσο που «γεμίζουν» το χώρο, τους επιτρέπουν να αναπνεύσουν και να εντυπώσουν πιο έντονα το λυρισμό τους στο δέκτη. Περνάς στο “Pandemic Blues” και δέχεσαι με χαμόγελο τις παρεμβάσεις των ηλεκτρονικών ρυθμών και μοτίβων, όπως και τις αντίστοιχες πνευστές του αλαλάζοντος flugelhorn του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου στο κλείσιμο… Στα “Napoleon” και “Black and White Shoes” νιώθεις τις shoegaze αντηχήσεις των κιθάρων και των φωνών να σε αγκαλιάζουν, μέσα σε μια ευάερη παραγωγή. Ο ελεγχόμενος αυτοσχεδιασμός και ο πλουραλισμός στα εκφραστικά μέσα, δε, μοιάζουν να διακατέχουν και ολόκληρο το ηχογράφημα.

Όσο για τις καινούργιες συνθέσεις και την εν γένει μετάπλαση του ύφους, παρατηρούμε πως η μετά-britpop νοοτροπία που συναντήσαμε στους Doves και Elbow, οι ψυχεδελικές (βλέπε λ.χ. “Fish” και “Oh Lord”), μπαρόκ ποπ (βλέπε “Porto Madero”) και ηλεκτρονικές παρεισφρήσεις, τις προικίζουν με επιπλέον θέλγητρα. Το “Never Sailed”, επί παραδείγματι, φοράει αρχικά ένα ηλεκτρονικό πανωφόρι στην αφήγηση του Jef για να το αφαιρέσει αργότερα και να επιδοθεί σε ένα ευφορικό οργανικό κρεσέντο. Στο συγκλονιστικό “Suffering”, η δραματικότητα της ερμηνείας (σε crooning και όργανα) μου έφερε στο νου τα συναισθήματα απώλειας και πόνου που εισέπραξα όταν πρωτοάκουσα το “Rooks” των Shearwater.

Μπείτε…

Label: Inner Ear
Track(s) For Your Mixtape: “Never Sailed”, “Suffering”, “Napoleon”