Diamat – Being Is The Sum Of Appearing

Ένα άλμπουμ ιταλοελληνικής προέλευσης, που μας καλεί να κοπιάσουμε στις σφύζουσες από λυρισμό συνθέσεις του…

Η παραπάνω σημείωση δεν στέκεται μονάχα ως ένα απλό «δισκο-καλωσόρισμα», αλλά δίνει (κάπως αόριστα μεν) σημαίνουσες πληροφορίες για το ποιόν του Being Is The Sum Of Appearing. Όπως, για παράδειγμα, αυτή της καταλυτικής σύμπραξης που απαιτήθηκε για να μορφοποιηθεί ο παρών δίσκος, και την οποία έστησαν με μεθοδικότητα τρεις δημιουργοί· ο Ιταλός Attilio Bruzzone κι ένας εκ των δύο ιδρυτών του σχήματος των Port-Royal, o ομοεθνής

του ηλεκτρονικάριος μουσικός Andrea Zangrandi και από ελληνικής πλευράς ο συνθέτης Χρήστος Γαρμπιδάκης, ο οποίος υπογράφει ως Dergar προσωπικές δουλειές ambient και νέο-κλασικών προσανατολισμών με ηλεκτροακουστικό εξοπλισμό.

Οι δυο πρώτοι είχαν ξανασμίξει δημιουργικά μονάχα σε εγχειρήματα των Port-Royal, ενώ ο Γαρμπιδάκης πλαισίωσε ανεξάρτητα την περιοδεία του συγκεκριμένου γκρουπ πίσω στο 2011. Κι η εδώ συνεύρεση των τριών μουσικών ως αυτόνομο σύνολο κάτω από το όνομα Diamat, τους καθιστά υπεύθυνους για να εκθέσουν από κοινού κάτι εύστοχα πολυσυλλεκτικό. Στο πρώτο, λοιπόν, δείγμα της απόπειράς τους αυτής, που τιτλοφορείται σκεπτικιστικά ως Being Is The Sum Of Appearing, διασταυρώνουν το γαλήνιο άγγιγμα της ambient electronica με τις επουράνιες ιδιότητες των φασμάτων ήχου του shoegaze και τη μηχανιστική ρυθμολογία της techno (με IDM θύμησες).

Ωστόσο, επειδή ασπάζονται τη ρήση «λιγότερο ίσον περισσότερο», οι Diamat επιλέγουν τη λιτότητα για να φέρουν σε πέρας τις ιδέες τους, πλάθοντας ένα ύφος που προσιδιάζει σε στιγμές στο αντίστοιχο των M83, της πρώτης περιόδου αυτών. Κοντολογίς, το παρόν LP εκπέμπει έναν ηλεκτρονικό λυρισμό που θα μπορούσε – τηρουμένων των αναλογιών – να εκλύεται από το προ δεκαετίας Dead Cities, Red Seas & Lost Ghosts (των M83). Και το πράττει σε οκτώ μέρη, με μέση διάρκεια ανά μέρος-κομμάτι τα επτάμισι λεπτά, δίχως να πλατειάζει και να ξεχειλώνει τις εμπνεύσεις που κατατίθενται σε αυτό.

Προχωρώντας στα ενδότερα του δίσκου, ανταμώνεις με «υπεριπτάμενες» συχνότητες από κιθάρες και πληκτροφόρα (synths/sequencers κυρίως), καθώς και με στέρεες βάσεις από ηλεκτρονικά εργαλεία (PCs και pads πιθανότατα), που – όλες τους – δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «ονειρικά» τον οποίο αποδίδεις στα τρέχοντα στιγμιότυπα. Είτε μιλώντας για την είσοδο στο άλμπουμ εν μέσω οργανικών νεφελωμάτων που σαγηνεύουν (“I Can Love You Only If You Don’t Love Me”), είτε για τις νοσταλγικές μελωδίες πάνω σε μια συστοιχία από beats και bleeps (“Zralock” και “Misunderstood Pt. 1”), είτε για τις εναλλαγές γλυκύτητας και πικρίας, σε ρυθμομοτίβα και μελωδίες που επαναλαμβάνονται αλλά δείχνουν να εξελίσσονται διαρκώς (“Painkillers”). Σε τούτες τις τουλάχιστον αξιομνημόνευτες συνθέσεις, συνυπολογίστε και το “Shane Verdell”, το οποίο υποστηρίζει φωνητικά με την αιθέρια ερμηνεία της – προφέροντας ακατάληπτους στίχους – η Μαρία Παπαδομανωλάκη (με καλλιτεχνικό συνώνυμο το Dalot). Στις εν γένει δυνατότητες της οποίας, αναφερθήκαμε με αφορμή την πιο πρόσφατη κυκλοφορία της, στο άρθρο με τα Εξέχοντα Εγχώρια EPs του τρέχοντος Φθινοπώρου.

Στο ντεμπούτο του, το τρίο των Diamat παρουσιάζει ενώπιόν μας την ομορφιά και τη γοητεία της απλότητας, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως δεν απαιτείται να διατυπώσεις ρηξικέλευθες προτάσεις για να έχεις στιβαρό λόγο ύπαρξης ως καλλιτέχνης.

Label: n5MD
Track(s) For Your Mixtape: “I Can Love You Only If You Don’t Love Me”, “Misunderstood Pt. 1”, “Painkillers”