Curtis Fuller Sextet @ Half Note Jazz Club

Ο Curtis Fuller είναι ένας θρύλος. Ένας αυθεντικός jazzman που το ένδοξο παρελθόν του μιλάει από μόνο του. Ό,τι και να γράψει κανείς για την ζωή και το έργο του τεράστιου αυτού καλλιτέχνη θα είναι ελάχιστο μπροστά στην συνολική του προσφορά, που καλύπτει κοντά 60 χρόνια τώρα και που ακόμα καλά κρατεί.

Έτσι κι εμείς μοιραία το βράδυ της Παρασκευής βρεθήκαμε στο Half Note Jazz Club, ώστε να βιώσουμε από κοντά, αυτό που ο κύριος αυτός πρεσβεύει όλα αυτά τα χρόνια.

‘Ήταν λοιπόν λίγο μετά τις 22:30 όταν η σκηνή του Half Note Jazz Club υποδέχτηκε το σεξτέτο του Curtis Fuller. Ένα σεξτέτο αποτελούμενο από τον Curtis Fuller στο τρομπόνι φυσικά, τον Josh Bruneau στην τρομπέτα, τον Ralph Reichart στο τενόρο σαξόφωνο, τον Rob Bargad στο πιάνο, τον Milan Nikolis στο μπάσο και τον Joris Dudli στα ντραμς.

Η μουσική έχει ξεκινήσει και οι πρώτες νότες από το τρομπόνι του Curtis Fuller διαχέονται στην αίθουσα. Η μπάντα είναι καλοκουρδισμένη και η νηφάλια προσωπικότητα του Fuller μαγνητίζει το ως εκ των επί των πλείστων νεανικό κοινό, που έχει σχεδόν γεμίσει την αίθουσα.

Η βραδιά κυλάει ανέμελα και στο διάστημα μεταξύ των κομματιών, ο Fuller μας διηγείται διάφορες ιστορίες που έλαβαν χώρα την εποχή εκείνη, μας παρουσιάζει ένα αγαπημένο κομμάτι του John Coltrane, ενώ δε θα παραλείψει να μνημονεύσει τον αγαπημένο του Art Blakey, όντας στο παρελθόν βασικό μέλος των περίφημων Jazz Messengers.

Ο Curtis Fuller μπορεί να περιορίζεται σε συνοδευτικό ρόλο, να πραγματοποιεί ελάχιστα σόλο, η παρουσία του όμως και μόνο, αλλά και το εκφραστικότατο φύσημά του φτιάχνουν ατμόσφαιρα μοναδική.

Το ρεπερτόριο βασίστηκε σε jazz standards, όπως σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδοχή στο “Caravan” του Duke Ellington, αλλά και σε προσωπικές συνθέσεις του Fuller, ενώ οι μουσικοί που τον περιστοιχίζουν είναι άρτια καταρτισμένοι, απέριττοι, σέβονται τον μέντορά τους και στέκονται επάξια δίπλα του.

Η ώρα έφτασε αισίως 01:00, μια όμορφη βραδιά φτάνει στο τέλος της και ένα ιερό κειμήλιο που εξακολουθεί να μεταδίδει το αυθεντικό πνεύμα της τζαζ μας αποχαιρετά. Respect!

Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού