Caspian + we.own.the.sky @ AN Club

Caspian

Ήρθαν, μας ταρακούνησαν και πάλι για τα καλά, και απήλθαν. Τι και αν έλειπε το σοκ της πρώτης φοράς, τι και αν το set τους δεν είχε τελικά και τόσο μεγάλες εκπλήξεις παρά τα όσα μας είχαν υποσχεθεί – το πάθος, η ένταση και η ανυπέρβλητη μαγεία που μας είχαν χαρίσει πριν από τέσσερα χρόνια ήταν και πάλι παρών, αλώβητη και μεγαλειώδης. Οι Caspian επέστρεψαν στην Ελλάδα και μαζί τους επέστρεψε αναπτερωμένη

Καταρχάς, και για να μην ξεχνιόμαστε, θα πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στην αγαπημένη μας διοργανώτρια εταιρία CTS η οποία κατάφερε και κατόρθωσε το… ακατόρθωτο, κάτι το οποίο δύσκολα βλέπουμε να συμβαίνει στα μέρη μας, να ξεκινήσει δηλαδή η συναυλία ακριβώς στην ώρα της! 9:30 ήταν η έναρξη, 9:30 νταν οι we.own.the.sky βρίσκονταν ήδη επάνω στην σκηνή του ΑΝ. Σουρεαλιστικά πράγματα για την μικρή μας χώρα! Για τους Αθηναίους και το δυναμικό, ενίοτε μεταλίζον, post-rock τους τα έχουμε πεί και παλιότερα και είμαι βέβαιος ότι όσοι ασχολούνται έστω και επιδερμικά με τον συγκεκριμένο χώρο θα τους έχουν σίγουρα πετύχει κάπου τα τελευταία χρόνια, αφού πρόκειται για μία από τις πιο αξιοπρόσεκτες μπάντες της σκηνής (και ας έχουν κυκλοφορήσει ένα μόλις EP – αυτό δεν έχει καμία σημασία). Στα 50 περίπου λεπτά της ώρας που κράτησε η εμφάνιση τους ακούσαμε σχεδόν το σύνολο του υλικού τους με κομμάτια όπως το ‘Raindrops and Oceans’, το ‘Alterecho’, το ‘Transmissions of Static’ και το ‘A Stain of Ink’, ενώ μας πρόσφεραν και ένα ολοκαίνουριο κομμάτι ονόματι ‘Parasitic’, δείγμα φαντάζομαι της επόμενης δισκογραφικής τους δουλειάς.

we.own.the.sky

Ως γνωστόν, και λόγω και της γεωγραφικής μας θέσης, τα περισσότερα σχήματα του εξωτερικού που μας επισκέπτονται το κάνουν συνήθως πρός τα τελειώματα της περιοδείας τους, με ό,τι αυτό φυσικά συνεπάγεται. Έλα όμως που αυτή την φορά είχαμε το ευτύχημα να βιώσουμε μία από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου μία μπάντα επιλέγει να ξεκινήσει την περιοδεία της από εδώ! Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι οι Μασαχουσετιανοί φίλοι μας και πιο ξεκούραστοι και πιο ορεξάτοι ήταν, κάτι που έγινε προφανές από την πρώτη κιόλας στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο σανίδι. Μέχρι το τέλος του εναρκτήριου ‘Fire Made Flesh’ το ΑΝ κόντευε να ισοπεδωθεί (άντεξε όμως – τρανή απόδειξη ότι τα παλιά κτήρια την Αθήνας έχουν πραγματικά γερά θεμέλια! Χα!). Το αρχικό αυτό ξέσπασμα βέβαια θα υποχωρούσε ελαφρώς στην συνέχεια, κάτι απολύτως λογικό όμως αφού κάπως έπρεπε να ‘βγεί’ και η συναυλία.

Όσοι έχουν παρακολουθήσει δισκογραφικά τους Caspian τα τελευταία χρόνια θα έχουν παρατηρήσει ότι ο ήχος τους έχει μαλακώσει λιγάκι, τουλάχιστον όσον αφορά τις εξάρσεις γιατί η συναισθηματική βαρύτητα παραμένει αναλλοίωτη. Όπως αποδείχθηκε εν τέλει, η ‘αλλαγή’ αυτή ήταν στουντιακή και μόνο, αφού ελάχιστο αντίκτυπο φάνηκε να έχει στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Όπως είπαμε και πρίν, το setlist δεν είχε και πολλές εκπλήξεις, με μόνη εξαίρεση ίσως το ‘ASA’ το οποίο δεν παίζουν πλέον και πολύ συχνά. Από κει και πέρα όλες οι περίοδοι την μπάντας αντιπροσωπεύθηκαν ισάξια με αρκετά αγαπημένα κομμάτια να βρίσκουν την θέση τους στο χορταστικότατο 85λεπτο σετ των Αμερικανών: ‘Gone in Bloom and Bough’, ‘The Raven’, ‘Halls of the Summer’, ‘Of Foam and Wave’, ‘Sycamore’, κ.α. Το δε κλείσιμο του τελευταίου, με ολόκληρη την μπάντα -συν δύο από τα μέλη των we.own.the.sky- να επιδίδονται σε ένα ξέφρενο ρυθμικό παραλήρημα μετατρέποντας τα ταμπούρα σε μία ανεπανάληπτη ηχητική χιονοστιβάδα θα το ζήλευαν ακόμη και οι Stomp!

Δύναμη, όγκος, μελωδία, συγκίνηση… τι άλλο πια να πούμε που δεν έχει ήδη ειπωθεί για το ασυναγώνιστο κουιντέτο των Caspian; Λυπάμαι μόνο όσους φίλους του είδους έκαναν και πάλι το λάθος και τους έχασαν για δεύτερη φορά. Κάποια στιγμή σίγουρα θα το μετανιώσουν αλλά θα είναι αργά!

(Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού)