2L8 + Pockets Full of Sand @ Bios

Όσο ενθαρρυντικό ήταν το σχεδόν γεμάτο bios το βράδυ της Παρασκευής για τους 2L8 αλλό τόσο αποκαρδιωτικό είναι το γεγονός ότι στο live της Πάτρας την επόμενη μέρα πήγαν μόνο 10 άτομα (!) ή κάτι τέτοιο και η συναυλία ακυρώθηκε. Τελικά τα μουσικά πράγματα εκτός Αθηνών δεν θ’ αλλάξουν με τίποτα…

Παρεμπιπτόντως ενώ επίσης την προηγούμενη Παρασκευή το bios

γέμισε για  ένα άγνωστο σε μένα αλλά αρκετά καλό post rock σχήμα τους Οne Hour Before The Trip, στο live τους στη Θεσσαλονίκη μαζεύτηκαν ούτε είκοσι άτομα επίσης. Δυστυχώς το κοινό εκτός Αθηνών φαίνεται ότι δεν ανταποκρίνεται θετικά έστω και στα λίγα live που γίνονται  οπότε ο φαύλος κύκλος της μουσικής υπανάπτυξης φαίνεται ότι διαιωνίζεται.

Εν πάσει περιπτώση αφήνοντας τον πρόλογο, οι σχετικά μικροί σε ηλικία Pockets Full of Sand έδειξαν ότι πατάνε γερά στο παρελθόν με εμφανείς επιρροές από Joy Division και Τhe Velvet Underground μέχρι το κλασικό 90s αμερικάνικο indie αλλά και νεότερα σχήματα όπως οι A Place To Βury Strangers, σε ένα φάσμα από το πανκ μέχρι το progressive. Αρκετά ενδιαφέροντες αν και με πολύ δουλειά μάλλον ακόμη μπροστά τους. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη στο διαδίκτυο βρίσκονται ελάχιστες πληροφορίες για αυτούς πέραν της σελίδας του στο myspace με κάποια από τα κομμάτια τους.

Φαινόταν βέβαια ότι το κοινό είχε έρθει και μάλιστα είχε μια σχετική προσμονή για τους 2L8 και την παρουσίαση του New Battles Without Honor and Humanity. Και απολύτως δικαιολογημένα αφού μας χάρισαν ένα άψογο live. Παρά τα κάποια θεατρικά στοιχεία όπως το ντύσιμο και το βάψιμο σίγουρα η σκηνική τους παρουσία ήταν πολύ πιο “ροκ” από τις προηγούμενες φορές τόσο λόγω  του χαρακτήρα των ίδιων των κομματιών φυσικά αλλά και λόγω της έντασης που διέκρινε τις εκτελέσεις των κομματιών. Σε αυτό φυσικά συντέλεσε τα μέγιστα τόσο η παρουσία των δύο drummer όσο και του συνδυασμού του μπάσου με το όρθιο ηλεκτρικό κόντραμπάσο, έαν δεν κάνω λάθος. Μάλιστα η μπασίστρια του 2L8 συνέδραμε με εξαιρετική επιτυχία στα φωνητικά τον K. The Clown. Aκούσαμε για πάνω από μιάμισι ώρα λοιπόν αρκετά από τα χαρακτηριστικά κομμάτια, όπως τα “Balkan Nigger”, “Let It Go”, “Love Is Gone” και “Fading” που προσωπικά ξεχωρίζω. Εξαιρετικά δεμένοι οι μουσικοί μας έβαλαν στην ατμόσφαιρα του δίσκου χωρίς μεγάλη προσπάθεια, ενώ η φωνή του Κ. ελαφρώς παραμορφωμένη (από τα πετάλια;) ήταν πιο αισθαντική και στοιχειωτική από κάθε άλλη φορά. Το κοινό τους αγκάλιασε με θέρμη και φυσικά απαίτησε το καθιερωμένο encore.

Παρακολουθώντας τoυς 2L8 σκεφτηκα ότι αν πίστευα ακόμη ότι σήμερα η μουσική μπορεί να προσφέρει κάποιου είδους “κάθαρση” για το κοινό θα έλεγα  ότι αυτό ήταν ένα τέτοιο live ή τελοσπάντων ότι αυτή είναι η πρόθεση, o λόγος ύπαρξης αυτού του δίσκου των 2L8. Επαφίεται στην διαθέσιμότητα του καθενός από εμάς έαν θα γίνει κοινωνός έστω για τη μια ώρα της συναυλίας αυτής της κάθαρσης που φαίνεται να βιώνουν οι 2L8 επί σκηνής.

(ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Αλεξάνδρα Κατσαρού)