20 Χρόνια απ’ το Slanted and Enchanted των Pavement

Παρήλθαν δυο δεκαετίες ολάκερες και το ακατέργαστο λιθαράκι του αμερικάνικου κιθαριστικού ήχου συγκινεί σαν λαμπερό διαμάντι.

Πιάνω τον εαυτό μου να νοσταλγεί ήχους, εικόνες, τοπία, χρώματα, εκφράσεις, μυρωδιές. Μερικούς γύρω μου να ξεσκονίζουν δισκοθήκες και να σηκώνουν στον αέρα συζητήσεις εκτοξεύοντάς τες στη σφαίρα του ανανεωτικού. Κι αυτό διότι καταπιάνονται με θέματα που αφυπνίζουν μνήμες αλησμόνητες κι ανέγγιχτες απ’ την αέναη διαδρομή του “άσπλαχνου” χρόνου. Στην αναπόληση του άλμπουμ-μνημείου κιθαριστικής τεχνοτροπίας Slanted and Enchanted, των

εκ Καλιφόρνιας ορμώμενων Pavement, δύναται να οφείλονται εν πολλοίς τέτοιες αναθερμάνσεις ενδιαφέροντος.

Τι είναι αυτό που σφηνώνεται στις γωνιές του νου όταν στην ετικέτα κείτεται το Slanted and Enchanted; Μην είναι ο καθοριστικά ακαταμάχητος ειρμός των εμπνευστών του, η χιουμοριστική πλευρά της εκφοράς στα φωνητικά του Stephen Malkmus, η ικανότητα του συγκροτήματος να παραδίδει αυτοσχεδιαστικά lo-fi τραγούδια που δεν στερούνται σε τίποτα απ’ την συμπαγή φροντίδα των στούντιο… Στην κορυφή όλων προτάσσουν την αφοπλιστική τους δυναμική οι μελωδικές γραμμές και παρόλο που καλύπτονται επιμελώς από τραχιές κι ασύμμετρες επιφάνειες κιθαριστικής παραμόρφωσης, διατηρούν αναλλοίωτο το ολοστρόγγυλό τους σχήμα, το κομψό τους υπόβαθρο, τη γλυκόπιοτη γεύση τους, την απαλή υφή τους, το προωθητικό τους περιεχόμενο, την αξιομνημόνευτη ανάπτυξή τους. Τις ψηλαφίζεις και νιώθεις πως συμπληρώνουν την ύπαρξή σου στο χώρο.

Σε ένα σχετικό προηγηθέν κείμενό μου για τον εν λόγω δίσκο, στάθηκα στις εκφάνσεις της χρονολογικής ουσίας αυτού, εστιάζοντας στην περίοδο που κυκλοφόρησε. Αναπόφευκτα επαναλαμβάνω εδώ, πώς οι Pavement προστέθηκαν ως αναπόσπαστος κρίκος σε μια αλυσίδα σπουδαίων αμερικάνικων συγκροτημάτων με κοινό συνθετικό το “εναλλακτικό” στο ροκ ύφος τους. Λίγο πριν την προσωρινή παύση δραστηριοτήτων των Pixies και το τελευταίο δισκογραφικό τέκνο των τελευταίων ονόματι Trompe Le Monde, οι Pavement κατέφθασαν ώστε να δώσουν συνέχεια σε μια φρενήρη κούρσα από ιδιότυπες περιπτώσεις καλλιτεχνών που αψηφούσαν κανόνες, σύνορα και διαφορές. Η ίδρυση γράφει 1989, το πρώτο επίσημο ηχητικό αποτύπωμα 1992…

Προχωρώντας στα ενδότερα, είναι πασίδηλο πως στο εκστατικό χαρμάνι του γκρουπ θα συγκατοικήσουν οι αλλοπρόσαλλες φωνητικές αρμονίες και τα εύληπτα riffs των Pixies, το πρωτόλεια ωμό στίγμα του rock n’ roll που κυλιόταν στα πατώματα κάθε που εμφανίζονταν οι Velvet Underground, οι ξυραφιές απ’ τα κιθαριστικά κρεσέντο των no-wave συστάσεων απ’ τους Sonic Youth και η λαχτάρα του J.Mascis για τα fuzzy σόλο… Πλησίον τους θα γνέφουν παντοτινά, οι σφιχτές μπασοσυχνότητες και ο ρυθμικός οχετός των Fall, η προοδευτική-punk(!) οπτική στα κιθαριστικά γυρίσματα των Television, τα κολεγιακά τερτίπια των R.E.M. που κατέθεσαν Τραγούδια, οι σκληροτράχηλες εξάρσεις των Slint.

Ντεμπουτάρουν, λοιπόν, εντυπωσιακά με προσιτά, άμεσα και προσβάσιμα κομμάτια. Δίχως να προβάλλουν κανένα υποβλητικό ανδρισμό, κάποια μ