Η προοπτική της Σοσιαλδημοκρατίας

Η Ελλάδα τα τελευταία 14 χρόνια ζει μια παρατεταμένη κρίση ως αποτέλεσμα τόσο των δικών της σοβαρών εσωτερικών  προβλημάτων, όσο και των παγκόσμιων κρίσεων.

Η κρίση αυτή εκτός από τα έντονα οικονομικά, κοινωνικά και πρόσφατα, υγειονομικά χαρακτηριστικά, έχει επίσης εμφανίσει από την αρχή της,  το στοιχείο της έλλειψης εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα και παράλληλα της αμφισβήτησης της αξιοπιστίας και του τρόπου λειτουργίας θεσμών, όπως είναι η δικαιοσύνη.

Στην έκθεση του οργανισμού για την οικονομική συνεργασία

και την ανάπτυξη (OECD), τα ποσοστά εμπιστοσύνης στο κοινοβούλιο είναι 14% με μέσο όρο τα ο 34% , στην κυβέρνηση 40% με μέσο όρο το 51% και στη δικαιοσύνη 48% με μέσο όρο το 57%. Φαίνεται πως τα πρωτεία της αμφισβήτησης έχει το πολιτικό σύστημα με τους υπόλοιπους θεσμούς να ακολουθούν.

Στην ίδια έκθεση η ικανοποίηση των πολιτών από τον τομέα της παιδείας και της υγείας είναι στα χαμηλότερα επίπεδα παγκοσμίως κάτω από χώρες όπως η Τουρκία και το Μεξικό και μόνο πάνω από την Πολωνία.

Ο τομείς της οικονομίας και της ανάπτυξης με τη σειρά τους εμφανίζουν μια προβληματική εικόνα, με την κατανομή του ΑΕΠ στο διάστημα των τελευταίων 10 ετών, να είναι 3% στον αγροτικό τομέα, 15% στην βιομηχανία, 10% σε άλλες δραστηριότητες και 70% σε υπηρεσίες.(πηγή, Παγκόσμια Τράπεζα)

Ο τομέας των επενδύσεων επίσης εμφανίζει χαμηλές επιδόσεις, με χώρες όπως η Ουγγαρία και η Πορτογαλία να είναι σε αισθητά υψηλότερα επίπεδα από τη χώρα μας.(35,58 – 56,10και 57,75 δις $, αντίστοιχα). Αξίζει να πούμε ότι οι επενδύσεις σημείωσαν πτώση την διετία 2018-2019.(πηγή, ΔΝΤ)

Ένα σημαντικό στοιχείο επίσης είναι ότι στους μισθωτούς και συνταξιούχους αναλογεί το 81% των άμεσων φόρων, ενώ την ίδια στιγμή οι αυτοαπασχολούμενοι είναι το 36% του ενεργού πληθυσμού.(πηγή, OECD)

Συνολικά η χώρα μας εμφανίζεται σαν μια χώρα με χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης, με σχετικά φτωχές προοπτικές και με ένα σχετικά ψηλό δείκτη διαφθοράς και φοροδιαφυγής, σε σύγκριση με τις προηγμένες χώρες.

Το ερώτημα είναι εάν υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης της εικόνας και της προοπτικής  και εδώ αξίζει να παραθέσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο. Οι χώρες που εμφανίζουν ψηλούς οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες, είναι χώρες με ισχυρό και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα, με ψηλού επιπέδου κοινωνικές παροχές και χαμηλή διαφθορά. Η εξήγηση πίσω από αυτό είναι προφανής. Η ασφάλεια που προσφέρουν αυτές οι χώρες διαμορφώνει ένα θετικό περιβάλλον και μια  θετική φορολογική συνείδηση και οι ιδιωτικές επενδύσεις στρέφονται στην παραγωγή και όχι στις υπηρεσίες.

Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο με τον περιορισμένο δημόσιο τομέα και τον ιδιωτικό να κυριαρχεί παντού, είναι ένα μοντέλο που συναντάμε στις πιο φτωχές χώρες και ιδιαίτερα αυτές της λατινικής Αμερικής, χώρες με μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. (πηγή, OECD)

Με βάση αυτά τα δεδομένα η σοσιαλδημοκρατική προοπτική της χώρας, που πολιτικός της φορέας είναι το ΠΑΣΟΚ-Κιναλ, είναι η μόνη προοπτική που μπορεί να την οδηγήσει στον εκσυγχρονισμό και την ισορροπημένη ανάπτυξη, με μοχλούς ένα σύγχρονο, ισχυρό και αποδοτικό δημόσιο τομέα και έναν εξωστρεφή, καινοτόμο και παραγωγικό ιδιωτικό τομέα.

*O Θωμάς Παπαδόπουλος είναι μέλος της συντονιστικής επιτροπής της Ανανεωτικής Αριστεράς και υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην Α’ Θεσσαλονίκης