Μας φύτεψαν φόβο, μα φύτρωσαν φτερά

Διαπλοκή, ολιγαρχία, αδιαφάνεια, διαφθορά, υποκλοπές, ακρίβεια, ανεργία συνθέτουν ένα μίζερο και σκοτεινό πολιτικό σκηνικό. Ένα σκηνικό, που επιφέρει το σκοτάδι στην πολιτική για τους νέους. Ένα σκοτάδι, που έχει σκεπάσει την πολιτική σκηνή της χώρας κοντά μια 15ετία τώρα, και μοιάζει πιο βαθύ από ποτέ.

Μήπως όμως, το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή;

Η γενιά μου έχει μια μεγάλη ευθύνη. Να είναι παρούσα στην αλλαγή. Η πρόοδος είναι ωραία λέξη. Αλλά αυτό που τη δημιουργεί είναι η αλλαγή. Και η αλλαγή για να επιτευχθεί θέλει δουλειά μπόλικη, ατομική και συλλογική, σε ένα πλαίσιο

ασφυκτικό. Τα μεγάλα ψάρια το έχουν μυριστεί και έχουν βαλθεί να ξεκάνουν τον όρο ιδεολογικές διαφορές και να τα κάνουν όλα ίσωμα. Και όμως, υπάρχουμε και εμείς οι ιδεολόγοι, που έχουμε ως σκοπό να κάνουμε τον άνθρωπο καλύτερο από την ανθρωπότητα, με τα όνειρα και τις αγωνίες μας να μας ενώνουν.

Τα όπλα μας;

Η απόγνωση, η απογοήτευση να μας μετατρέψουν από ζωντανούς νεκρούς σε ένα ορμητικό ποτάμι, ένα ποτάμι που θα επαναφέρει την αξιοπιστία της πολιτικής στο προσκήνιο. Ένα ποτάμι, που θα παλεύει για μια κοινωνία δίκαιη, που θα σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η γενιά μου με όχημα τον δημοκρατικό σοσιαλισμό πρέπει να βγει μπροστά. Πρέπει να βάλει ένα stopστην αλαζονεία μιας κυβέρνησης που έχει ξεκάθαρη πολιτική επιλογή να αφήσει την αγορά δήθεν να αυτορρυθμίζεται, να βουλιάζει στο βούρκο, που ο ίδιος Πρωθυπουργός δημιούργησε ή ανέχτηκε μέσω των υποκλοπών.

Μιας κυβέρνησης, που παράγει πολιτικές υπέρ των ολίγων και δεν επιφέρει καμία ριζική αλλαγή στο τρόπο που λειτουργεί το κράτος.

Μιας κυβέρνησης, που δεν έχει καμία ενσυναίσθηση για κοινωνική δικαιοσύνη.

Μιας κυβέρνησης, που πουλάει εθνικισμό και εκφοβισμό, κάθε φορά που το μικροπολιτικό της συμφέρον φαντάζει ως αυτοσκοπός.

Να μπορούμε να ονειρευτούμε ξανά..

Δημοκρατία ή Νέα Δημοκρατία; Πρόοδος ή Συντηρητισμός, για τον Άνθρωπο ή για την καρέκλα; Οι εκλογές, που έρχονται, αν και σε κλίμα τοξικότητας, έρχονται σε μια στιγμή που ο κάθε πολίτης οφείλει να σκεφτεί και να επιλέξει στα παραπάνω διλήμματα.

Η βαρβαρότητα, η σήψη, ο μη σεβασμός των θεσμών έχουν γίνει η καθημερινότητα μας. Η στιγμή είναι οριακή. Το σημείο μηδέν είναι εδώ και η ανάγκη για δημοκρατική αλλαγή, που θα θεμελιώσει τη Νέα Ελλάδα ουρλιάζει.

Η αγωνία μιας γενιάς και μιας κοινωνίας που αναζητά τις δικές της πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές διεξόδους. Στην εποχή της κλιματικής κρίσης, της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της κρίσης των θεσμών και της δημοκρατίας, των εθνικών προκλήσεων, των κοινωνικών ανισοτήτων που «προάγει η κυβέρνηση της ΝΔ, η προσδοκία της ελπίδας για καλύτερες μέρες είναι , ίσως ξανά, όπως το 1981, παρούσα και ισχυρή.

Η νέα γενιά πρέπει να πάρει την τύχη στα χέρια της και να δρομολογήσει τις εξελίξεις ώστε η πρόοδος, η κοινωνική δικαιοσύνη να πρωταγωνιστήσουν ξανά για να επιστρέψουν τα χαμόγελα στις ζωές μας.

Πνοή και ελπίδα σε έναν κουρασμένο κόσμο, που παλεύει με αξιοπρέπεια και όλες του τις δυνάμεις. Για αρχή, να ξεκινήσει να μπορεί να ονειρεύεται. Η πεμπτουσία της πολιτικής  το χρώμα της ζωής.

*Ο Θανάσης Μυλιόρδος είναι μέλος τoυ Δικτύου Νεολαίας  του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής  της πολιτικής κίνησης “Ανανεωτική Αριστερά”