Θα πάμε δηλαδή… βαρεμένοι στην κάλπη;

Με αφορμή την απείρου κάλλους σκηνή Βαρεμένου-Καραμανλή, ξαναθυμόμαστε ότι πολλοί υποψήφιοι (όλων των κομμάτων) θεωρούν ότι αυτός που κερδίζει είναι ο φασαριόζος! Του το έχει επιτρέψει ο… κυρίαρχος λαός!

Πώς το έλεγε ο γίγαντας ο Αλέφαντος για να δείξει ότι κάτι είναι δεδομένο; «Καλώς τα παιδιά, 3-0!»

Ή το άλλο; «Κάνε ρε ένα ντιμπέϊ! Ντιμπέϊ ρε, αύριο το πρωί! Τι κωλώνεις ρε; Ντιμπέϊ!»

Ε, λοιπόν, με ή χωρίς… ντιμπέϊ, το βέβαιο είναι ότι θα φτάσουμε στις κάλπες με τρομερή πόλωση. Όχι ότι δεν το ξέραμε, αλλά το… ντιμπέϊ Γιώργου Βαρεμένου-Άννας Καραμανλή μας υπενθύμισε ότι έχουμε

Πολλοί υποψήφιοι (όλων των αποχρώσεων, για να εξηγούμαστε) θεωρούν ότι κάνοντας φασαρία, ακόμα και ακρότητες, αποσπούν την προσοχή του ψηφοφόρου κι έτσι εξασφαλίζουν ψηφαλάκια, που έλεγαν και οι παλιοί.

Και δεν το λένε τυχαία αφού έχει διαπιστωθεί. Οι φασαριόζοι υπερέχουν έναντι των ήσυχων, αποκτούν πλεονέκτημα!

Γιατί όπως έχει πει ένας άνθρωπος που έχει ασχοληθεί με δημοσκοπήσεις και την ψυχολογία των εκλογών, ο ψηφοφόρος γουστάρει να βλέπει τον υποψήφιό του να μη… μασάει και να τσαμπουκαλεύεται! Να κάνει τον συνομιλητή του… μία χόρτα!

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, «σκόνη τον κάναμε τον γραβατάκια, είδες πώς κατάπιε τη γλώσσα του;»

Μα περνάνε ακόμα τέτοιες τακτικές; Προφανώς ναι! Μπορεί να αποσύρθηκαν οι πλαστικές σημαίες , αυτή η αηδία περασμένων δεκαετιών, αλλά ο τσαμπουκάς –θεωρούν οι πολιτικοί- είναι απαραίτητος!

Κι αφού υπάρχει κόσμος, ψηφοφόρος δηλαδή, που αποδέχεται τέτοιες συμπεριφορές, οι υποψήφιοι εξακολουθούν να μην πατάνε φρένο.

Και συμβαίνει και με τους έμπειρους στο γυαλί, όπως ο Γιώργος Βαρεμένος, με δεκάδες ώρες «πτήσης» στον τηλεοπτικό αέρα.

Ενοχλήθηκε από την φωτογραφία που κράδαινε η Άννα Καραμανλή; Το θεώρησε πατριδοκαπηλεία; Μπορεί να πει χίλια δυο. Αλλά να την αρπάξει με σχεδόν βίαιο τρόπο και να την πετάξει; Πολύ απλά, ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ!

Και τι είπε ύστερα, όταν η σκηνή αυτή κυκλοφορούσε παντού;

«Μετά από τρεις ώρες εκδίδει ανακοίνωση η Νέα Δημοκρατία και λέει ότι εγώ έκανα σεξιστική επίθεση. Όποιος θέλει το πιστεύει αυτό και δεν ξέρω αν είναι κάποιος που το πιστεύει. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές ο συναισθηματισμός έχει επηρεάσει την πολιτική μου συμπεριφορά όμως ο χαρακτήρας είναι το πεπρωμένο μας και το πεπρωμένο μου χτύπησε την πόρτα»

Ε ας μη σας χτυπάει την πόρτα έμπειρε κύριε Βαρεμένε, δεν γίνονται αυτά!

Ναι, αυτό το… κλέψιμο στο… μπάσκετ δεν είναι φάουλ –αφού δεν της άγγιξε το χέρι- αλλά η πολιτική είναι κάτι διαφορετικό.

«Σκέφτηκα τι σημαίνει αυτό, ότι τη σημερινή ημέρα κάποιοι δεν μετέχουμε στην οδύνη; Κάποιοι μπροστά σε μια τραγωδία απολαμβάνουν κάτι άλλο; Γίνεται μια πλειοδοσία πατριωτισμού», συμπλήρωσε ο Γιώργος Βαρεμένος, που ναι μεν ζήτησε συγγνώμη αλλά με αστερίσκους.

«Κάποιες στιγμές πρέπει να αναγνωρίζουμε τα λάθη για να μην μένει καμία σκιά. Δήλωση μετάνοιας δεν θα κάνω στον οποιονδήποτε μηχανισμό και κρεατομηχανή, αφελής δεν είμαι αλλά μπορεί να έχω συμπεριφερθεί αφελώς».

Προφανώς έχουμε να δούμε πολλά ως τις κάλπες, αφού, όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, το κλίμα θα πολώνεται όλο και περισσότερο.

Αλλά εδώ γεννάται ένα ερώτημα, πέρα από την ιστορία Βαρεμένου-Καραμανλή. Ποιους θέλει εκπροσώπους του στη Βουλή ο περίφημος… «κυρίαρχος λαός»;

Φασαριόζους, προβεβλημένους, εκπροσώπους του lifestyle, ή ανθρώπους που εκφράζουν πολιτικό λόγο χρησιμοποιώντας επιχειρήματα; Λεκτικά έτσι; Γιατί κι αυτό πρέπει να το πούμε!

Τελικά, όπως έχουν πει άνθρωποι του πνεύματος, ο λαός δεν είναι και τόσο κυρίαρχος. Γουστάρει να ψηφίζει τους εκπροσώπους του ανάλογα με τον αν τους έχει δει σε κάποια.. ταινία, σίριαλ ή αθλητικό αγώνα!

Έτσι, έχουμε δει στη Βουλή –τη δική μας αλλά και την Ευρωβουλή- βουλευτές που δεν άνοιξαν ΠΟΤΕ το στόμα τους. Αλλά τι σημασία έχει; Είναι δημοφιλείς στο λαό!

Πάντως η συγκεκριμένη σκηνή μπορεί να γίνει μάθημα σε πολλούς υποψήφιους. Ότι άλλο η κουβέντα και η σκληρή αντιπαράθεση κι άλλο τα υπόλοιπα.

Ή μήπως όλα αυτά είναι φωνή βοώντος επειδή ο κυρίαρχος λαός γουστάρει το τζέρτζελο;