«Πρωθυπουργός ο Ανδρουλάκης;»: Τι είχε γράψει ο καθηγητής Θ. Διαμαντόπουλος για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ

Με τις δηλώσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη σχετικά με το πρόσωπο του πρωθυπουργού στο ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας που δεν πρέπει-σύμφωνα με τον ίδιο-να είναι ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε ο Αλέξης Τσίπρα, αξίζει να ανατρέξουμε σε ένα σχόλιο-ανάλυση του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Θανάση Διαμαντόπουλου στο πρόσφατο παρελθόν.

Ειδικότερα, ο Θανάσης Διαμαντόπουλος ανέλυε σε ανάρτησή του στο facebook γιατί πιστεύει

«…σε αντίθεση με τον λεγόμενο πλειοψηφικό κοινοβουλευτισμό, όπου τον πρωθυπουργό αναδεικνύει συνήθως απευθείας η λαϊκή ψήφος… Στον συναινετικό κοινοβουλευτισμό -σύνηθες προϊόν των αναλογικών συστημάτων- ο πρωθυπουργός αναδεικνύεται από σύνθετους, ενίοτε απρόβλεπτους, κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς και συμβιβασμούς», έγραφε μεταξύ άλλων ο κ. Διαμαντόπουλος σε μια ανάρτηση που μπορεί να χαρακτηριστεί άκρως επίκαιρη!

Αναλυτικά η ανάρτηση του Θανάση Διαμαντόπουλου:

«Πρωθυπουργός ο Ανδρουλάκης;

Στις αρχές της 10ετίας του 80…

Για πρώτη φορά μεταπολεμικά…

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας δεν προήλθε από τους κόλπους της ΧΔ…

Το αξίωμα αυτό κατέλαβε ο Μπετίνο Κράξι…

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα του οποίου, σημειώνοντας εντυπωσιακή άνοδο, έφτασε στο 15 %…

Ενώ, με αισθητή πτώση, η ΧΔ περιορίστηκε κοντά στο 30%…

Με αυτό δεν θέλω να πω ότι…

Σε περίπτωση που καταγραφούν και στη δική μας κάλπη ανάλογες δυναμικές…

Πρωθυπουργός πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να είναι ο Ανδρουλάκης ή πρόσωπο της επιλογής του…

Θέλω να πω ότι, σε αντίθεση με τον λεγόμενο πλειοψηφικό κοινοβουλευτισμό, όπου τον πρωθυπουργό αναδεικνύει συνήθως απευθείας η λαϊκή ψήφος…

Στον συναινετικό κοινοβουλευτισμό -σύνηθες προϊόν των αναλογικών συστημάτων- ο πρωθυπουργός αναδεικνύεται από σύνθετους, ενίοτε απρόβλεπτους, κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς και συμβιβασμούς (πχ μετά τον Κράξι πρωθυπουργός έγινε και ο Σπαντολίνι, ηγέτης κόμματος του …2%).

Αυτός είναι ένας από τους λόγους -υπάρχουν πολλοί ακόμη: πχ η ίδια λαϊκή ετυμηγορία δίνει κυβερνήσεις διαμετρικά αντίθετου ιδεολογικού στίγματος*- που είμαι πάντα μετωπικά αντίθετος στην απλή αναλογική…

* Σκεφθείτε μόνο πως στη Γαλλία της 10ετίας του 50 η ίδια Βουλή έφερε στην πρωθυπουργία τον (“Στέφανο Μάνο” ) Αντουάν Πινέ και τον (“Πάν. Λαφαζάνη”) Πιέρ Μαντές-Φρανς.

Την ίδια περίπου περίοδο στην Ελλάδα ο οπαδός του κατευνασμού τότε Νικόλαος Πλαστήρας και ο κομμουνιστοφάγος Σοφ. Βενιζέλος έγιναν πρωθυπουργοί από την ίδια Εθνική Αντιπροσωπεία.

Επίσης νωρίτερα η ίδια Γαλλική Βουλή, που έφερε στην εξουσία τη σοσιαλκομμουνιστική (στηριζόμενη από τους κομμουνιστές) κυβέρνηση Λεό Μπλουμ, έδωσε τις απόλυτες εξουσίες στον στρατάρχη Φ. Πεταίν».