Ο Μέμος Ιωάννου στο Thecaller.gr για τον ελληνικό θρίαμβο στο Ευρωμπάσκετ του ‘87: «Άλλαξε όλη η ζωή μας»

Ο άλλοτε πλέι μέικερ της «γαλανόλευκης», μέσω αποκλειστικής του συνέντευξης, θυμάται την ιστορική βραδιά - ορόσημο, σαν σήμερα πριν 36 χρόνια (14/06/1987).

Ιστορική ημέρα αποτέλεσε για το ελληνικό μπάσκετ και τον ελληνικό αθλητισμό η 14η Ιούνη του 1987, καθότι η Εθνική μας ομάδα πανηγύρισε την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος!

Όλοι οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους ώστε να απολαύσουν με την ψυχή τους τη νίκη απέναντι στην Σοβιετική Ένωση με 103-101 στην παράταση, σε έναν αγώνα που συγκλόνισε.

Ο μεγαλύτερος θρίαμβος του ελληνικού αθλητισμού ήταν γεγονός για εκείνη την

εποχή, σε μια ημερομηνία – ορόσημο που θα μνημονεύεται για πάντα.

Ο Κώστας Πολίτης και η αρμάδα του!

Στο 25ο Ευρωμπάσκετ η Ελλάδα συμμετείχε μαζί με άλλες 11 ομάδες (Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Δυτική Γερμανία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία, Πολωνία, Ισραήλ και Ολλανδία), που χωρίστηκαν σε δύο ομίλους των έξι ομάδων η κάθε μία.

Οι τέσσερις πρώτες ομάδες κάθε ομίλου θα περνούσαν στην προημιτελική φάση και η Εθνική μας κληρώθηκε στον πρώτο όμιλο, που ήταν και ο δυσκολότερος, με αντιπάλους τη Σοβιετική Ένωση, τη Γιουγκοσλαβία, την Ισπανία, τη Ρουμανία και τη Γαλλία, με τους αγώνες να διεξάγονται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο Νέο Φάληρο του Πειραιά, από τις 3 Ιουνίου ως τις 14 Ιουνίου.

Μετά από μια σκληρή προετοιμασία και 9 φιλικούς αγώνες σε 10 ημέρες, ο Ομοσπονδιακός τεχνικός, Κώστας Πολίτης γνωστοποίησε τη δωδεκάδα της αποστολής που αποτελούταν από τους:

Νίκο Γκάλη (Άρης Θ., 29 ετών), Παναγιώτη Γιαννάκη (Άρης Θ., 28 ετών), Παναγιώτη Φασούλα (ΠΑΟΚ, 24 ετών), Φάνη Χριστοδούλου (Πανιώνιος, 22 ετών), Μέμο Ιωάννου (Παναθηναϊκός, 29 ετών), Λιβέρη Ανδρίτσο (Παναθηναϊκός, 27 ετών), Αργύρη Καμπούρη (Ολυμπιακός Π., 25 ετών), Νίκο Σταυρόπουλο (ΠΑΟΚ, 27 ετών), Νίκο Λινάρδο (Πανιώνιος, 23 ετών), Μιχάλη Ρωμανίδη (Άρης Θ., 21 ετών), Νίκο Φιλίππου (Άρης Θ., 24 ετών) και Παναγιώτη Καρατζά (Παγκράτι, 21 ετών).

Το έφτασαν μέχρι τέλους

Μετά από συνολικά 5 αγώνες στη φάση των Ομίλων και απολογισμό 3 νίκες (109-77 τη Ρουμανία, 84-78 τη Γιουγκοσλαβία και 82-69 τη Γαλλία) και 2 ήττες (106-89 από την Ισπανία και 69-66 από τη Σοβιετική Ένωση) η χώρα μας προκρίθηκε στην τελική φάση, όπου και ξεκίνησε την αντεπίθεση της για το απόλυτο όνειρο!

Πρώτο… θύμα η Ιταλία με 90-78, για να ακολουθήσει η Γιουγκοσλαβία την οποία υπέταξε στον ημιτελικό με 81-77 και να περάσει στον μεγάλο τελικό απέναντι στην Σοβιετική Ένωση, που θεωρούταν από πολλούς το φαβορί της διοργάνωσης.

Ωστόσο, ο μοναδικός… καθρέπτης ήταν και είναι το παρκέ με τους διεθνής να καταθέτουν ψυχή και ποιότητα και να κάνουν δικό τους έναν αγώνα ακατάλληλο για καρδιακούς στις 14 Ιούνη του 1987.

Η αναμέτρηση πήγαινε πόντο – πόντο και κρίθηκε με τις δύο βολές του Λιβέρη Ανδρίτσου, που πήγε το ματς στην παράταση (89-89 η κανονική διάρκεια) και τις δύο βολές του Αργύρη Καμπούρη στην εκπνοή της παράτασης, που διαμόρφωσαν το τελικό σκορ 103-101 υπέρ της εθνικής μας.

Πολυτιμότερος παίκτης αναδείχθηκε ο Νίκος Γκάλης (37 πόντοι μ.ο) και τη χρυσή πεντάδα της διοργάνωσης συγκρότησαν οι Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Αντρές Χιμένεθ (Ισπανία), Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις (ΕΣΣΔ) και Αλεξάντερ Βολκόφ (ΕΣΣΔ).

Ο Μέμος Ιωάννου ακολούθησε και προπονητική καριέρα στους Άρη, ΑΠΟΕΛ, ΓΣ Κεραυνό Στροβόλου, Ηλυσιακό, Πανιώνιο και ΑΕ Χολαργού.«Αυτά ήταν τα συστατικά της επιτυχίας μας»

Ένα από τα αναπόσπαστα μέλη της ελληνικής αποστολής που συνέβαλε τα μέγιστα από πλευράς του για να έρθει αυτή η μυθική επιτυχία ήταν ο Μέμος Ιωάννου.

Ο ύψους 1,90 πλέι μέικερ και σούτινγκ γκαρντ (έπαιξε στην καριέρα του σε Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και Άρη) αποτελούσε ένα εξαιρετικό «εργαλείο» στη φαρέτρα του Κώστα Πολίτη και μιλώντας στο Thecaller.gr εξιστόρησε τα όσα μοναδικά βίωσε το 1987, αλλά και πως η χώρα μας έφτασε πανάξια να πετύχει ένα τόσο ιστορικό επίτευγμα.

Η συνέντευξη στον Κυριάκο Δημητρόπουλο

-κ.Ιωάννου να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν το Ευρωμπάσκετ πραγματοποιήσατε μια ιδιαίτερα «γεμάτη» προετοιμασία. Πόσο ώθηση σας έδωσε αγωνιστικά και ψυχολογικά ώστε να εμφανιστείτε απόλυτα έτοιμοι στη διοργάνωση;

«Αυτό το σύνολο, είχε εξ’ αρχής μια πολύ καλή συνοχή, είχε αρχίσει να… δένει πολύ νωρίτερα και θα έλεγα και έγκαιρα ενόψει του Ευρωμπάσκετ.

Συνεπώς, μαζί με το τεχνικό επιτελείο και μέσα από τα φιλικά τουρνουά στα οποία λάβαμε μέρος, καταφέραμε να βάλουμε τις βάσεις, έτσι ώστε να παρουσιαστούμε με την ανάλογη ετοιμότητα στο Eurobasket.

Η χημεία υπήρχε, οι ρόλοι ήταν ξεκάθαροι, με αποτέλεσμα να μπορούμε να λειτουργήσουμε κατάλληλα. Ήμασταν ομάδα με όλη τη σημασία της έννοιας».

-Υπήρχε η σκέψη στο μυαλό όλων σας -πριν το τουρνουά- πως μπορείτε να πετύχετε πραγματικά κάτι τόσο σπουδαίο;

«Η αλήθεια είναι πως με ομάδες στη διοργάνωση όπως η Γιουγκοσλαβία, η Σοβιετική Ένωση και η Ισπανία, θεωρώ πως η πρώτη μας επιδίωξη ήταν να πετύχουμε ένα καλό πλασάρισμα. Δηλαδή να τερματίσουμε μέσα στην τετράδα.

Ωστόσο το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που κρύβει μοναδικές συγκινήσεις και ακριβώς μια από αυτές θα μας επιφύλασσε και εμάς στη συνέχεια».

-Όσο περνούσαν τα παιχνίδια και η Εθνική μας προκρινόταν, το πιστεύατε ολοένα και παραπάνω;

«Επειδή όλοι οι αγώνες ήταν κοντά μεταξύ τους χρονικά, τα βήματα που κάναμε προς τα πάνω δεν μπορούσαμε να τα συνειδητοποιήσουμε εύκολα. Ήταν σαν να είχαμε μια “άγνοια κινδύνου” για το τι καταφέρναμε, δεν καταλαβαίναμε ούτε από κούραση ούτε από τίποτα.

Και ακριβώς αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με την τρομερή ώθηση που μας έδινε ο κόσμος, ίσως να αποτέλεσε και το… κλειδί για να κατακτήσουμε το τρόπαιο».

-Μεταξύ σας στα αποδυτήρια τι λέγατε;

«Ο προπονητής μας, Κώστας Πολίτης ήταν πολύ αισιόδοξος, μας έλεγε ότι μπορούμε να κερδίσουμε τον οποιονδήποτε. Και αυτό ήταν κάτι εξαιρετικά σημαντικό για το ηθικό μας.

Γενικότερα, όλη η ατμόσφαιρα στην ομάδα ήταν η ιδανική. Ξέραμε ότι δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα και θέλαμε να παίζουμε πάντα το παιχνίδι μας. Ξεκινήσαμε μαζεμένοι, αλλά όσο κερδίζαμε μεγάλες ομάδες, τόσο περισσότερο ανέβαινε και η αυτοπεποίθηση μας».

-Όταν μετά από ένα τόσο συγκλονιστικό ματς, ο χρόνος “παγώνει” και είσαι ο μεγάλος νικητής, τι σκέψεις εκείνη την ώρα μπορούν να περιτριγυρίζουν το μυαλό;

«Δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τι έχουμε πετύχει, διότι η χαρά ξεχείλιζε μέσα μας.

Καταφέραμε κάτι μοναδικό, να ανεβούμε στην πρώτη θέση της Ευρώπης και συγχρόνως με την ιστορική… χροιά του επιτεύγματος που έβγαλε κι όλους τους Έλληνες στους δρόμους, νιώθεις σαν να μη πατάς στη Γη!»

-Πόσο άλλαξε τη ζωή σας το τρομερό αυτό επίτευγμα;

«Άλλαξε όλη η ζωή μας μετά το 1987. Κυρίως όσον αφορά την παρουσία μας τόσο στο χώρο του μπάσκετ, αλλά και στην ίδια την κοινωνία.

Ο κόσμος όπου μας έβρισκε, μας σταματούσε και μας εξέφραζε την ευχαρίστηση του για όσα καταφέραμε. Τα συναισθήματα που βιώναμε ήταν πολύ όμορφα».

-Τι εκτιμάτε πως χρειάζεται -στο σήμερα- η Εθνική μας ομάδα για να φτάσει ξανά σε μια ανάλογη διάκριση;

«Υπάρχουν πολλά κομμάτια σε μια ομάδα που πρέπει να… κουμπώσουν αρμονικά. Και δυστυχώς δεν φτάνει μόνο το ταλέντο.

Εκείνη η ομάδα είχε ορισμένα μοναδικά στοιχεία και εξαιρετικά υψηλή ποιότητα και αυτό αποδείχθηκε και τα επόμενα χρόνια του ’87, πως δηλαδή η επιτυχία μας δεν αποτέλεσε… φωτοβολίδα.

Δεν μπορεί συνεπώς πάντα η ίδια συνταγή να επαναλαμβάνεται. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε και να προσπαθούμε πάντοτε για το καλύτερο».