Λουκάς Αποστολίδης: Το «κώνειο» των υποκλοπών και το κράτος δικαίου

Η λέξη «κώνειο» είναι συνδεδεμένη με τον φιλόσοφο Σωκράτη. Κατηγορήθηκε ότι διακήρυσσε «έτερα καινά δαιμόνια» και «νέες ιδέες» που διέφθειραν τους νέους.

Υπερασπίστηκε δικαίως στην απολογία του την αθωότητα του και το φιλοσοφικό του έργο, με την μαιευτική μέθοδο, να διαλέγεται με τους πνευματικούς ανθρώπους της εποχής του και να διδάσκει τους νέους «καινά δαιμόνια», χωρίς χρήματα, όπως αναφέρει στην απολογία του.

Δυστυχώς, δεν έπεισε τους δικαστές και καταδικάστηκε σε θάνατο. Παρά τη δυνατότητα που του

υπέδειξαν οι μαθητές του να τον φυγαδεύσουν από τη φυλακή, αποφάσισε να πιει το κώνειο, σεβόμενος τους νόμους αυτής της εποχής. Σεβόμενος τη θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου, ότι ουδείς υπεράνω του νόμου.

Σήμερα το «κώνειο» των υποκλοπών, που αντικειμενικά έχει «δηλητηριάσει» την πολιτική ζωή και τις αρχές του κράτους δικαίου, κάποιος πρέπει να το πιει για να υπάρξει κάθαρση στους σκοτεινούς δρόμους της εξουσίας και να αποκατασταθεί η έννομη τάξη δικαίου, το αίσθημα δικαίου των πολιτών.

Φαίνεται όμως, όπως στα σκοτεινά γίνονταν οι συνακροάσεις και υποκλοπές, με την ίδια μέθοδο επιχειρείται να «κουκουλωθεί» η υπόθεση. Δεν φθάνουν δύο παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών για να αμβλύνουν κοινώς «θολώσουν» τις ευθύνες μιας τόσο σοβαρής υπόθεσης, που υπονομεύει τα θεμέλια της Δημοκρατίας και τις αρχές του κράτους δικαίου.

Δεν φθάνουν οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού ότι: «Νόμιμες οι υποκλοπές, αλλά πολιτικά απαράδεκτες» και συνεπώς καταδικαστέες. Δεν φθάνουν τα καλέσματα του κ. Γεραπετρίτη προς τον Ν. Ανδρουλάκη, «έλα να τα πούμε στο αυτί» «για ποιους λόγους εθνικής ασφάλειας» η ΕΥΠ αποφάσισε να «κρυφακούει» τον αρχηγό του τρίτου κόμματος της Βουλής που φιλοδοξεί να αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας.

Δεν φτάνουν οι ψίθυροι από τα «παπαγαλάκια» να διασκεδάσουν την υπόθεση ότι διάφορες μυστικές υπηρεσίες ζήτησαν την παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη. Αυτή η παραδοχή «εξευτελίζει» το κύρος του θεσμού και την έννομη τάξη της χώρας. Δεν φτάνουν τα δημοσιεύματα επιδοτήσεων και παροχών του Πρωθυπουργού που προπαγανδίζεται στα ΜΜΕ για να αμβλύνουν το ζήτημα των υποκλοπών.

Η λειτουργία του κράτους δικαίου και της Δημοκρατίας δεν αντισταθμίζεται ούτε συμψηφίζεται με αυτές τις παροχές, όσο και αν έχει πραγματική κοινωνική και οικονομική ανάγκη ο Έλληνας πολίτης.

Δεν φτάνουν οι θεσμικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες, (είτε να διευρύνουν το χρονικό διάστημα ελέγχου και λογοδοσίας, όσων υπηρέτησαν στην πρώην ΚΥΠ, νυν ΕΥΠ, είτε η μάχη των εντυπώσεων στη συζήτησή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων να θολώσουν το έγκλημα της υποκλοπής), ο υπεύθυνος ή οι υπεύθυνοι οφείλουν να πούνε την αλήθεια για ποιό λόγο χρειάστηκε να “κρυφακούνε” το κινητό του Ν. Ανδρουλάκη.

Η απάντηση στο μείζον αυτό πολιτικό πρόβλημα που έχει προκύψει και η πλήρης αποκάλυψη της αλήθειας είναι απλή, μία και καθαρή. Να απαντήσει η κυβέρνηση, το γραφείο του Πρωθυπουργού ή και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, αφού θα έχει πλήρως ενημερωθεί, για τους λόγους «εθνικής ασφάλειας» που επέβαλαν την παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη.

Η δήλωσή του «πείτε δημόσια για ποιόν λόγο κάνατε τις υποκλοπές στο τηλέφωνό μου και επιχειρήσατε με το «Predator» να με θέστε σε συνεχή ακρόαση». Εξηγήσεις στο «αυτί» δεν δέχομαι, ανέφερε ο ίδιος. Θέλω να μάθει ο λαός την αλήθεια. Αν σε αυτό το κεντρικό ερώτημα δεν δοθεί απάντηση το σκάνδαλο των υποκλοπών θα ζωντανέψει μνήμες του «κράτους της δεξιάς», που είχε διαχωρίσει τον λαό μας σε εθνικόφρονες και μη.

Τότε που είχαμε στοίβα τα «φακελώματα» και τους συχνούς ελέγχους εθνικοφροσύνης. Για τους αμετανόητους δε ήταν κλειστές παντού οι πόρτες. Πιστεύω με τις υποκλοπές να μη στόχευαν στον έλεγχο «εθνικοφροσύνης» του Ν. Ανδρουλάκη. Αν αυτός ήταν ο λόγος, ας μας ενημερώσουν αν πέρασε τις εξετάσεις!! Στο νέο ψηφιακό περιβάλλον οι υποκλοπές φαίνεται να είναι η νέα παθογένεια της εξουσίας.

Σήμερα τα τεχνολογικά μέσα έχουν δώσει τεράστιες δυνατότητες στις εξουσίες για υποκλοπές, πέραν από το νομοθετικό, θεσμικό πλαίσιο. Κύριο ζητούμενο η πληροφορία για τη ζωή και τη δράση των άλλων. Είναι πολύτιμη να γνωρίζεις την άλλη πλευρά του φεγγαριού και υπάρχουν τα κατάλληλα τεχνολογικά εργαλεία.

Αυτή την «πληροφορία» ήθελε φαίνεται ο Πρωθυπουργός να έχει γνώση. Και πριν καλά- καλά αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης επέσπευσε τις διαδικασίας, η ΕΥΠ να υπάγεται στον ίδιο προσωπικά, στο γραφείο του και όχι στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Φαίνεται ότι από εδώ ξεδιπλώνεται ο «μύτος της Αριάδνης». Το πρώην «κράτος της δεξιάς» που πιστεύαμε ότι το είχαμε θέσει στο «χρονοντούλαπο» με τα φακελώματα και τα σημειώματα να προσέλθεται «στο τμήμα δια προσωπική υπόθεση», αντικαταστάθηκε με τις αντιλήψεις και πρακτικές του λεγόμενου «επιτελικού κράτους» που ψηφιακά πλέον ανιχνεύει τις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς των πολιτικών αντιπάλων.

Είναι γεγονός ότι το «επιτελικό κράτος» ζωντάνεψε παλιές νοοτροπίες και πρακτικές. Μάθαμε  ευτυχώς μέσω ευρωκοινοβουλίου για αυτές τις πρακτικές. Και ακούσαμε από τον Πρωθυπουργό ότι η παρακολούθηση ήταν «νόμιμη, αλλά πολιτικά μη αποδεκτή από τον ίδιο αν είχε πληροφόρηση»!! Και τώρα που έχει πληροφόρηση, γιατί δε λέει την αλήθεια για πιο λόγο «εθνικής ασφάλειας», παρακολουθείτο ο Ανδρουλάκης; Αμείλικτο το ερώτημα.

Φαίνεται ότι το «το επιτελικό κράτος» ήθελε έγκυρες πληροφορίες, για τις επαφές και τη δράση του Ν. Ανδρουλάκη, φοβούμενο, νιώθοντας την απειλή για την επιστροφή της δημοκρατικής παράταξης στην εξουσία. Αυτός πιστεύω ήταν ο βασικός και μοναδικός λόγος των υποκλοπών γι’ αυτό δεν έχουν το πολιτικό σθένος να πούνε την αλήθεια.

Η φυγή προς το μέλλον, με προτάσεις για νέες θεσμικές παρεμβάσεις στη συγκρότηση και λειτουργία της ΕΥΠ, δεν μπορεί να «κουκουλώσει» την αλήθεια. Σε παρόμοια μείζονα υπόθεση υποκλοπών, στις ΗΠΑ, το περιβόητο «Γουότερ Γκάιτ» στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος, το «κώνειο των υποκλοπών» ο Νίξον το ήπιε μετά από δύο χρόνια, το 1974. Προς το παρόν δεν γνωρίζουμε πότε και στη χώρα μας ο υπεύθυνος ή οι υπεύθυνοι  θα πιούνε το «κώνειο των υποκλοπών».

Η Δικαιοσύνη, η Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής και η Εξεταστική Επιτροπή να επιταχύνουν τις διαδικασίες αποκάλυψης της αλήθειας και να μην χρειαστεί δύο χρόνια ο υπεύθυνος ή οι υπεύθυνοι να πιούν «το κώνειο των υποκλοπών», διότι στο κράτος δικαίου, ουδείς είναι υπεράνω του νόμου.

Αναλογιστείτε ότι ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, επειδή δίδασκε «καινά δαιμόνια για ξένους θεούς» και «νέες ιδέες» στους νέους. Αλήθειες που με τη μαιευτική μέθοδο, αρχής γενομένης από τον «έλεγχο» ακόμη και σήμερα καθοδηγούν την ανθρωπότητα. Παρά την αλήθεια της διδασκαλίας του και της άδικης καταδίκης του, σεβόμενος τις αρχές του κράτους δικαίου, ότι ουδείς πάνω από τον νόμο, ήπιε το κώνειο.

Στην προκειμένη περίπτωση υποκλοπής του Ν. Ανδρουλάκη (και βέβαια δεν υποτιμώ τις παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και άλλων πολιτικών προσώπων), τα «καινά δαιμόνια» μας οδηγούν στις μέρες παντοδυναμίας του «κράτους της δεξιάς» (με φακελώματα, τα σημειώματα στα Α.Τ, αποκλεισμός από δημόσιες υπηρεσίας) και την ιστορική μνήμη των «ανώμαλων πολιτικών περιόδων» της Δημοκρατίας μας.

Πιστεύω ότι η πολιτική λύτρωση, όπως γίνεται και στις τραγωδίες για την αποκάλυψη πλήρως της αλήθειας, θα γίνει μόνο αν ο υπεύθυνος και οι υπεύθυνοι πιούν το «κώνειο των υποκλοπών» και ο λαός θα αποφασίσει για τον κύριο υπεύθυνο στην κάλπη. Όσοι όμως ως υπεύθυνοι αναβίωσαν τις πρακτικές υποκλοπών των πολιτικών αντιπάλων ή των μη αρεστών, αυτοί πρέπει να λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Μονάχα μέσα από αυτές τις διαδικασίες θα αποκατασταθεί το κράτος δικαίου και το περί δικαίου αίσθημα.

Πριν 40 χρόνια, 23 Αυγούστου 1982, ο Αν. Παπανδρέου θεσμοθέτησε την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, γυρίζοντας σελίδα του «εμφυλιακοπολεμικού διχασμού» του λαού μας, γκρεμίζοντας το αστυνομικό, συγκεντρωτικό και αυταρχικό «κράτος τα δεξιάς» και των φακελωμάτων.

Είναι ανεπίτρεπτο σήμερα να γυρίζουμε έναν αιώνα πίσω. Είναι ανεπίτρεπτο, νομικά, πολιτικά, ηθικά να παραβιάζονται βασικές ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών και του πολιτικού προσωπικού, με τις τηλεφωνικές υποκλοπές, μάλιστα για λογαριασμό της κυβερνητικής εξουσίας, όταν το κράτος είναι ο θεματοφύλακας της τήρησης των συνταγματικών δικαιωμάτων του πολίτη. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ταιριάζει η λαική ρήση: “έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα”.

Τί μέλλει γενέσθαι: Η δημοκρατική παράταξη έχει χρέος στην ιστορία της και το μέλλον της πατρίδας, όπως ο Α. Παπανδρέου γκρέμισε το κράτος της δεξιάς  και σήμερα με έναν συνασπισμό δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων να γκρεμίσει το «επιτελικό κράτος» των υποκλοπών και των αντιδημοκρατικών πρακτικών.

*Ο Λουκάς Αποστολίδης είναι δικηγόρος και πρώην βουλευτής