Κλείστε το, το μπ@@@λο!

Η χροιά της φωνής της, αυτός ο λυγμός που ραγίζει καρδιές και κυρίως τα λόγια, έχει κάνει πολλούς να δακρύσουν αναλογιζόμενοι τα όσα συμβαίνουν διαχρονικά γύρω μας.

Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει…

Για την κάθε Ελένη ισχύει αυτό, που βιώνει δεκαετίες τώρα μια «επικηρυγμένη ζωή». Που ακούει κούφια λόγια, υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια για ευτυχισμένα χρόνια.

Μαυρισμένα χρόνια! Γιατί μέσα στο πέρασμα των ετών, κάμποσες ανείπωτες τραγωδίες και δεκάδες ανθρώπινες

ζωές ανάγκασαν πολλούς να φωνάζουν άλλοτε οργισμένοι κι άλλοτε φοβισμένοι:

«Σε τι μπ@@@λο ζούμε!»

Δυστυχώς είναι έτσι. Κι είναι έτσι γιατί τα πάντα είναι παρατημένα στην τύχη τους και στην ευχή «να μη συμβεί κανένα κακό».

Σε μια χώρα που έμαθε να ψελλίζει «πάμε και όπου βγει». Έτσι εκπαιδεύτηκε!

Αλήθεια; Όπου βγει; Δηλαδή όπου κάτσει η μπίλια; Να βοηθήσει δηλαδή η τύχη να μην καούμε, να μην πνιγούμε, να μην αποκλειστούμε, να μην έχουμε δυστύχημα;

Υπάρχει ένας –αριθμητικά ΕΝΑΣ- που να μη σκέφτηκε το κακό μπαίνοντας σε ένα τρένο, ένα καράβι, ένα λεωφορείο;

Έτσι του τη βάρεσε δηλαδή ή εκεί τον οδήγησε η ζοφερή πραγματικότητα;

Φορτηγά, σχολικά λεωφορεία, νταλίκες, πούλμαν, τρένα (…), καράβια, κυκλοφορούσαν –και συμβαίνει ακόμα- ανεξέλεγκτα, επειδή ακριβώς όλα είναι αφημένα στην τύχη τους. Επειδή όλο και… κάποιος μπάρμπας στην Κορώνη θα καθαρίσει για μας αν συμβεί η στραβή.

Αλλά όταν αυτή η χώρα μετράει κατά καιρούς πτώματα μετά από τραγωδίες, απαγορεύεται να μένει οτιδήποτε στην τύχη του, όπως συμβαίνει δηλαδή.

Αυτός ο ωχαδερφισμός, καθαρά ελληνικό «προνόμιο», θρέφει τις τραγωδίες.

Κι αν ο Έλληνας είναι από τη φύση του αυθαίρετος, μπαζώνοντας για παράδειγμα ρέματα ώστε να χτίσει σπίτι, το κράτος είναι εκατό φορές αυθαίρετο κλείνοντας τα μάτια. Για να μην κακοκαρδίσει τον ψηφοφόρο! Γιατί παντού τα ψηφαλάκια κάνουν κουμάντο!

Αλλά ΩΣ ΕΔΩ! Δεν μπορούμε να ζούμε στην τύχη και από τύχη! Να μπαίνουμε σε ένα τρένο κι ένα καράβι και να τρέμει η ψυχή μας, να σκεφτόμαστε ότι μπορεί και να μη φτάσουμε ποτέ στον προορισμό μας! Αυτά δεν γίνονται ούτε στη ζούγκλα!

Είναι αδιανόητο να υπάρχει στο μυαλό πάρα πολλών η φράση «στο μπ@@@λο που ζούμε είναι όλα πιθανά»!

Ε, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, δεν είναι κανονικό αυτό.

Κι από την άλλη ο κόσμος τρώει τις σάρκες του για το κόμμα του, αντί να απαιτήσει να έχει το αυτονόητο: ασφάλεια για το οτιδήποτε.

Η –μία ακόμα- τραγωδία των Τεμπών ανέδειξε και κάτι ακόμα. Ότι από τις τόσες κυβερνήσεις που πέρασαν –και μην αυταπατάστε, ας βγάλουμε τις παρωπίδες κάθε χρώματος- καμία δεν φρόντισε τα αυτονόητα.

Τσακώνονται πάνω από τους νεκρούς, τους καμένους, τους αγνοούμενους, ποιος φταίει λιγότερο και ποιος περισσότερο.

Ναι, υπάρχει υπαίτιος αυτής της τραγωδίας αλλά δεν είναι ο μόνος.

Κι εσύ κύριε κράτος τι έκανες για να αποτρέψεις κάποιο ενδεχόμενο λάθος; Τι μέτρα πήρες; Τι δικλείδες είχες; Τι προστασία παρείχες;

Ακούγοντας τους ειδικούς να μιλάνε –προσοχή, όχι τους πολιτικούς, από δω κι από κει, καταλάβαμε ότι τίποτα δεν θα συνέβαινε να το κράτος είχε φροντίσει χρόνια τώρα να κάνει τη δουλειά του, τοποθετώντας όλα τα απαραίτητα συστήματα.

Μα το 2023 να τρέχουν αντίθετα δύο τρένα στην ίδια γραμμή; Ούτε στη ζούγκλα!

Γιατί εδώ είναι το κλειδί της ιστορίας. Αν είχαν ληφθεί όλα τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ μέτρα, ήταν αδύνατο να συμβεί το παραμικρό. Ούτε φρενάρισμα δεν θα χρειαζόταν!

Δεν γίνεται να μην έχει ληφθεί μέριμνα για το ανθρώπινο λάθος. Πού ζούμε; Υπάρχουν συστήματα που διορθώνουν αυτό το ανθρώπινο λάθος. Δηλαδή αν ο εκάστοτε αρμόδιος πάθαινε έμφραγμα και δεν προλάβαινε να ενημερώσει, όλοι θα έπρεπε να πεθάνουν;

Ο κόσμος, ανάλογα με την πολιτική του ταυτότητα, κάνει αναρτήσεις κατά το δοκούν.

Εντάξει. Με μία διαφορά όμως που τα εξηγεί όλα. Ότι από το 2000 που σέρνεται αυτή η ιστορία, έχουν περάσει από τον συγκεκριμένο υπουργικό θώκο ΕΝΝΕΑ υπουργοί! Ε-ΝΝΕ-Α!

Να το ξαναπούμε; Εννέα. Και από τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν, εντάξει;

Άλλο ο σταθμάρχης, άλλο όλα τα άλλα. Υπαρκτά αμφότερα.

Κι από εκεί και πέρα, με τις σωρούς να είναι ακόμα άταφες.

Ας το κλείσουμε το μπ@@@λο! Να πάψει να λειτουργεί η γραμμή μέχρι να γίνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ και να υπάρχει ΑΠΟΛΥΤΗ ασφάλεια, ΟΛΑ εγγυημένα.

Όχι ημίμετρα, ψιλοτακτοποιήσεις, μπαλωματάκια, λίγη πιο αυξημένη προσοχή και πάμε παρακάτω. ΟΧΙ! Πρώτα να τακτοποιηθούν τα πάντα και μετά να μπει βαγόνι στις ράγες.

Είναι το ΛΙΓΟΤΕΡΟ που μπορεί να γίνει ώστε να υπάρχει πραγματική αίσθηση ασφάλειας σε όλους, μηχανοδηγούς και επιβατικό κοινό.

Γιατί ναι, χίλιες φορές ναι. Είναι άλλο να πεθαίνεις για την Ελλάδα κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει!

Keywords
Τυχαία Θέματα
Κλείστε,kleiste