Καρλ Μαρξ: Ένας από τους κορυφαίους και επιδραστικότερους διανοητές στην ιστορία της ανθρωπότητας

O Mαρξ  γεννήθηκε το 1818 στην πόλη Τριρ στην Πρωσική Ρηνανίακ σε μια πολύτεκνη οικογένεια εβραικής καταγωγής. Ο  πατέρας του ήταν δικηγόρος και είχε βαπτιστεί Χριστιανός λίγο πριν από τη γέννησή του.

Ο πατέρας του είχε επαφές με πλούσιους εμπόρους και δικηγόρους και ο Μαρξ έτρεφε βαθιά αισθήματα σεβασμού προς το πρόσωπό του. Από μικρός διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στο σχολείο και για την επιμονή του. Έπαιρνε μέρος σε συζητήσεις μεγάλων, είχε ανεπτυγμένη κριτική σκέψη και είχε άψογη διαγωγή.

Ο άνθρωπος που έπαιξε καθοριστικό

ρόλο στη μετέπειτα ζωή του ήταν ο βασιλικός σύμβουλος Λούντβιχ φον Βεστφάλεν, ο οποίος ήταν στενός φίλος με τον πατέρα του.

Μόλις τελείωσε το σχολείο αποφάσισε να γίνει ποιητής καθώς ήταν μεγάλος θαυμαστής του έργου του Εβραίου ποιητή, Χάινε. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Βόννης και τον επόμενο χρόνο αρραβωνιάστηκε με την Τζένη Βεστφάλεν, κόρη του μέντορά του.

Με τη σύζυγό του, Τζένη το 1866

Την περίοδο εκείνη ζούσε σε ένα σπίτι στο Βερολίνο και άρχισε να έρχεται σε επαφή με ανθρώπους της διανόησης και των γραμμάτων. Έγραφε ακατάπαυστα στίχους αφιερωμένους στην Τζένη, νουβέλες και ποιήμαα.  Μέχρι τότε η πολιτική δεν κυριαρχούσε στα γραπτά του.

Τα επόμενα χρόνια έκανε στροφή στη Φιλοσοφία, μελέτησε τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και προσκολλήθηκε στον αθεϊσμό, που ήταν η αιτία που έχασε τη θέση του υφηγητή στο πανεπιστήμιο της Βόννης.

Το 1842 έπιασε δουλειά ως δημοσιογράφος στην «Εφημερίδα του Ρήνου» («Rheinische Zeitung»), ωστόσο πέρασε αρκετός χρόνος μέχρι να γράψει το πρώτο του άρθρο το οποίο δημοσίευσε μετά από πέντε μήνες χωρίς υπογραφή. Ωστόσο, ανέλαβε θέση διευθυντή, διαμαρτυρήθηκε για τη λογοκρισία και ήρθε σε ρήξη με την εκκλησία όταν δημοσίευσε ένα άρθρο για το θέμα του διαζυγίου που είχε ως αποτέλεσμα να ανασταλεί η κυκλοφορία της εφημερίδας.

Τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο Παρίσι, εξέδωσε τα «Γερμανογαλλικά Χρονικά» που τον οδήγησαν στη σύλληψη.

Τότε ήρθε σε επαφή με τον Φρίντριχ Ένγκελς ο οποίος διατύπωσε την αρχή ότι οι νόμοι της εξέλιξης των κοινωνιών οδηγούν αναπόφευκτα προς τον κομμουνισμό.

Ο Μαρξ άρχισε να δίνει το παρών στις συγκεντρώσεις των γερμανών εργατών στο Παρίσι και των μυστικών εταιρειών. Έγραφε στην εφημερίδα «Vorwärts» , προκαλώντας την αντίδραση των Γερμανών ηγεμόνων οι οποίοι τον εκτόπισαν στις Βρυξέλλες. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Αγγλία μαζί με τον Ένγκελς με τον οποίο συνέγραψε το έργο «Η γερμανική ιδεολογία».

Συμμετείχε στο συνέδριο του «Συνδέσμου των Δικαίων», όταν αποφασίστηκε η αντικατάσταση του συνθήματος «Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια» σε «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!». Τότε ανέλαβε να συντάξει μαζί με τον Φρίντριχ Ένγκελς το  «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η κομμουνιστική ιδεολογία.

Ο Μαρξ φυλακίστηκε στις Βρυξέλλες, απελευθερώθηκε, πήγε στην Κολονία, όπου τον κατηγόρησαν για ένοπλη αντίσταση κατά της Αρχής.

Μετά το τέλος της επανάστασης του 1848 στη Γαλλία και την ανατροπή του βασιλιά Λουδοβίκου Φιλίππου αποχώρησε από το κίνημα σε ηλικία 32 ετών.

Απέκτησε τέσσερα παιδιά και έζησε σε κατάσταση φτώχειας. Τότε, ξεκίνησε τη συγγραφή του «Κεφαλαίου» και παρείχε συμβουλές στην Παρισινή Κομμούνα, την εργατική επαναστατική κυβέρνηση που εγκαθιδρύθηκε στο Παρίσι, η οποία κατέβηκε βίαια από την εξουσία μετά από δύο μήνες.

Τα επόμενα χρόνια έζησε μαζί με τη πολυαγαπημένη του σύζυγο και τα επτά παιδιά του στο Λονδίνο. Ο θάνατος της Τζένης το 1878 από καρκίνο του στοίχισε και τον βύθισε στη θλίψη. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Καρλ Μαρξ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών και κηδεύτηκε στο Κοιμητήριο Χάιγκεϊτ στο Λονδίνο. Πριν πεθάνει είπε στην εξής φράση: «Τα τελευταία λόγια είναι για τους ανόητους που δεν έχουν πει αρκετά».

Το έργο του αναγνωρίστηκε αρκετά χρόνια αργότερα και μέχρι σήμερα θεωρείται από τους πιο επιδραστικούς φιλοσόφους της παγκόσμιας ιστορίας.

Μερικά από τα σημαντικότερα αποφθέγματα του Καρλ Μαρξ:

“Ας τρέμει η κυρίαρχη τάξη από την κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους”

“Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος”

“Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”

“Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα”

“Ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων”

“Ο άνθρωπος είναι οι σχέσεις του”

“Η φιλοσοφία είναι για τον πραγματικό κόσμο ό,τι είναι ο αυνανισμός για τη σεξουαλική πράξη”

“Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία, που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει”

“Προλετάριοι όλων των λαών, ενωθείτε!”

“Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί από την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου, συμπεριλαμβανομένων των άσχημων γυναικών”

“Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη”

“Η θεωρία του κομμουνισμού μπορεί να συνοψισθεί σε μια πρόταση: κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας”

“Τίποτε δεν μπορεί να έχει αξία, αν δεν έχει χρησιμότητα”

“Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας”

“H Ελληνική Φιλοσοφία φαίνεται ότι βρήκε κάτι που μια καλή τραγωδία δεν πρέπει να βρίσκει ποτέ: ένα πληκτικό τέλος”