Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει τρόπους χαλάρωσης των στόχων που έχει θέσει για το κλίμα μέχρι το 2040

Τις επόμενες εβδομάδες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να προτείνει τη σχετική νομοθεσία για την υιοθέτηση του στόχου που έχει ήδη ανακοινωθεί για μείωση κατά 90% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2040.

Εντούτοις, ενόψει των αντιδράσεων που αναμένονται από τομείς όπως η βαριά βιομηχανία και η γεωργία, ο Επίτροπος για το Κλίμα Βόπκε Χούστρα εξετάζει τρόπους ώστε να αμβλύνει τους κλιματικούς στόχους που έχουν τεθεί.

Οι επιλογές που έχουν πέσει στο τραπέζι κυμαίνονται από το να επιτραπεί στις χώρες να αναβάλουν τις πιο δραστικές περικοπές μέχρι να υπολογίζονται

Για τους αξιωματούχους της ΕΕ, αντικατοπτρίζει μια προσπάθεια για να γίνει πιο ευχάριστος πολιτικά ένας όλο και πιο αντιδημοφιλής στόχος, αλλά και να διασφαλιστεί ότι το Ευρωκοινοβούλιο και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα εγκρίνουν τη νομοθεσία.

Ωστόσο, περιβαλλοντικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι η εξασθένηση των μέτρων θα μπορούσε να αποδυναμώσει τις συνολικές προσπάθειες της ΕΕ για την εξάλειψη των εκπομπών που προκαλούν υπερθέρμανση του πλανήτη.

Πρόκειται για «πολύ επικίνδυνες προτάσεις», δήλωσε ο Σαμ Βαν ντεν Πλας, διευθυντής πολιτικής της ΜΚΟ «Παρατηρητήριο Αγοράς Άνθρακα», σημειώνοντας ότι «όλα αυτά είναι πιθανοί περισπασμοί από την ανάγκη για άμεσες μειώσεις των εκπομπών, καθώς η ευελιξία μπορεί να εκληφθεί και ως παραθυράκι».

Η Επιτροπή εξετάζει αυτή τη στιγμή τέσσερις επιλογές ώστε να δώσει στις χώρες περισσότερα περιθώρια για συμμόρφωση προς τους στόχους.

Αρχικά, οι Βρυξέλλες σκέφτονται μια «μη γραμμική» διαδρομή μεταξύ του στόχου μείωσης των εκπομπών της ΕΕ κατά 55% το 2030 και του στόχου της για το 2040 — αντί για μια ευθεία γραμμή. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι θα ξεκινήσουν πιο αργές μειώσεις εκπομπών, αντισταθμιζόμενες από ραγδαίες μειώσεις αργότερα στη δεκαετία του 2030. Θα σήμαινε όμως επίσης και μεγαλύτερη ρύπανση συνολικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας.

Η Κομισιόν εξετάζει επίσης το ενδεχόμενο να επιτρέψει στις χώρες να αγοράζουν πιστώσεις άνθρακα στις διεθνείς αγορές. Αυτό θα επέτρεπε στις χώρες της ΕΕ να χρηματοδοτήσουν ένα έργο που μειώνει τις εκπομπές σε μία χώρα — όπως ένα πρόγραμμα αποψίλωσης των δασών ή μια πιο αποτελεσματική βιομηχανική μονάδα — με αντάλλαγμα πιστώσεις που μετρούν για τον τοπικό στόχο. Αυτές οι αγορές άνθρακα θεωρούνται βασικός τρόπος για την τόνωση των έργων καθαρής ενέργειας σε φτωχότερες χώρες, αλλά έχουν επίσης προσελκύσει επικρίσεις για το ότι είναι δύσκολο να αστυνομεύσει κανείς ότι διασφαλίζονται οι μειώσεις της ρύπανσης που έχουν συμφωνηθεί.

Μια τρίτη επιλογή θα επέτρεπε στις χώρες να εξαρτώνται περισσότερο από τις αρνητικές εκπομπές για να ανταποκριθούν στους στόχους τους – δηλαδή να μετρούν τον άνθρακα που αφαιρείται από τον αέρα είτε από δάση είτε από τεχνολογίες απορρόφησης άνθρακα.

Τέλος, μια άλλη ιδέα είναι να δοθεί στις χώρες η ευχέρεια να υπολογίζουν με μεγαλύτερη ευελιξία συγκεκριμένους στόχους εκπομπών ανά τομέα. Αν ένας τομέας δυσκολεύεται να επιτύχει τις υποχρεωτικές περικοπές του, για παράδειγμα, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να συνυπολογίζουν τις περικοπές από έναν άλλο κλάδο που κινείται ταχύτερα στη μείωση των εκπομπών.

Καμία από αυτές τις επιλογές δεν είναι βέβαιο ότι θα συμπεριληφθεί στην τελική νομοθεσία, ωστόσο διεξάγονται συνομιλίες μεταξύ του Χούστρα και των πολιτικών ομάδων, είπε στο Politico ο αξιωματούχος της Κομισιόν, υπό καθεστώς ανωνυμίας.

Οι ίδιοι οι κανονισμοί της ΕΕ απαιτούν να νομοθετήσει τον στόχο του 2040. Ωστόσο, η πολιτική προσοχή έχει απομακρυνθεί από την απειλή της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής σε άλλες προτεραιότητες, όπως η άμυνα και η βιομηχανική ανταγωνιστικότητα.

Έτσι, ο Κομισάριος για το Κλίμα προσπαθεί να ακολουθήσει μια δύσκολη πολιτική ισορροπία για να τηρήσει την υπόσχεση της Επιτροπής για πορεία μείωσης των εκπομπών κατά 90%.

Από τη μία, θα πρέπει να ικανοποιήσει τις ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θέλουν να διατηρήσουν τις ισχυρές φιλοδοξίες της ΕΕ για το κλίμα – όπως οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι – ενώ από την άλλη θα πρέπει να καθησυχάσει όσους θέλουν περισσότερη εστίαση στις επιπτώσεις της βιομηχανίας, όπως το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Πηγή: Politico