Είναι άραγε… κότες οι παίχτες;

Όλοι περιμένουν στο μουντιάλ αντιδράσεις από τους διεθνείς του Ιράν για τις δολοφονίες στη χώρα και βέβαια τον τραγικό θάνατο της Μάχσα Αμινί, αλλά δεν θα είναι εύκολο. Τι συνέβη στο Μουντιάλ του 1978 και τη χούντα της Αργεντινής.

Αν –κατά τον θρυλικό Γρηγόρη Μπιθικώτση- «Κάθε ωραία ιστορία έχει κι ένα πικρό φινάλε», ποιο θα είναι αυτό για την ποδοσφαιρική ομάδα του Ιράν στο επικείμενο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ; Και τι σκέφτονται άραγε οι παίχτες, έστω κι αν ζουν το όνειρό τους;

Απλώς να είναι μέρος της ιστορίας παίζοντας σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο με Αγγλία, Ουαλία και Ηνωμένες

Το Γαλλικό Πρακτορείο ανακοίνωσε ότι το καθεστώς του Ιράν προχώρησε σε δεύτερη θανατική καταδίκη διαδηλωτή που συμμετείχε στις αντικαθεστωτικές διαμαρτυρίες που πυροδότησε ο θάνατος της 22χρονης Μάχσα Αμινί κατά την κράτησή της από την αστυνομία ηθών επειδή δεν φορούσε σωστά το χιτζάμπ της!

Οι παίχτες λοιπόν στα γήπεδα του Κατάρ θα κάνουν ότι δεν τρέχει τίποτα;

Δύσκολο το ερώτημα. Γιατί ακόμα κι αυτοί που ζουν στο εξωτερικό ενδεχομένως θα φοβούνται για την τύχη των συγγενών τους, που κινδυνεύουν από τους αιμοσταγείς κυβερνήτες.

Αλλά πώς μπορούν να κλείσουν τα μάτια όταν η πατρίδα τους συγκλονίζεται και μόνο τους δύο τελευταίους μήνες έχουν σκοτωθεί 344 άνθρωποι και έχουν συλληφθεί περί τους 20 χιλιάδες; Για διαδηλώσεις στη μνήμη της αδικοχαμένης Μάχσα Αμινί έτσι;

Βέβαια έχει υπάρξει μια πρώτη αντίδραση ή τουλάχιστον έτσι ερμηνεύτηκε, όταν οι παίχτες του Ιράν κάλυψαν το σήμα της εθνικής τους ομάδας σε δύο φιλικά τον Σεπτέμβριο.

Πολλοί όμως το θεώρησαν υποκριτικό, αφού πριν την αναχώρηση για το Κατάρ, η αποστολή της εθνικής συναντήθηκε με Ιρανούς ηγέτες, απολύτως υπεύθυνους της μεγάλης σφαγής. Για 344 νεκρούς μιλάμε και για κάμποσους που θα εκτελεστούν!

Πάντως ο Πορτογάλος προπονητής της Εθνικής Ιράν, ο Κάρλος Κεϊρόζ, μόνο που δεν πλακώθηκε σε συνέντευξη Τύπου, όταν τον ρώτησαν αν είναι περήφανος που προπονεί την Εθνική ομάδα μιας χώρας που καταπιέζει τις γυναίκες.

Απάντησε –ή μάλλον ρώτησε- πολύ άκομψα, λέγοντας στον δημοσιογράφο πόσα θα τον πλήρωνε για να του απαντήσει στην ερώτηση!

«Ποιο κανάλι εκπροσωπείτε; Πόσα μου δίνετε για να απαντήσω στην ερώτηση; Είστε σε μια ιδιωτική εταιρεία, πόσα μου δίνετε; Μιλήστε με το αφεντικό σας και στο τέλος του Μουντιάλ θα σας δώσω μια απάντηση αν μου κάνετε μια καλή προσφορά. Σας ευχαριστώ».

Ο δημοσιογράφος του επισήμανε μια απάντησή του, ότι δηλαδή «… είπατε πως είναι τιμή σας να είστε στον πάγκο».

Ο Κεϊρόζ έγινε κατακόκκινος αλλά δεν πτοήθηκε:

«Μη βάζετε λόγια στο στόμα μου. Θα πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε τι έγινε και με τους μετανάστες στην Αγγλία. Σκεφτείτε και αυτό!»

Πάντως μπροστά στο τεταμένο κλίμα, αναγκάστηκε να πει:

«Οι παίκτες είναι ελεύθεροι να διαμαρτυρηθούν όπως θα έκαναν αν ήταν από οποιαδήποτε άλλη χώρα, εφόσον συμμορφώνεται με τους κανονισμούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου και είναι στο πνεύμα του παιχνιδιού»

Όμως είχε κι έναν αστερίσκο:

«Οι παίχτες μου πρέπει επίσης να σκεφτούν το παιχνίδι. Έχουν μόνο ένα πράγμα στο μυαλό τους και αυτό είναι να παλέψουν για να προκριθούν στον δεύτερο γύρο»

Το ερώτημα βέβαια –όντως δύσκολο- είναι τι θα κάνουν οι παίχτες, όχι ο προπονητής.

Πάντως υπάρχει σίγουρα ένας τολμηρός και μάλιστα δεδηλωμένος!

Ο 27χρονος κυνηγός της Λεβερκούζεν Σαρντάρ Αζμούν, ο οποίος έχει εκφράσει επανειλημμένα την υποστήριξή του στις διαδηλώσεις στο Ιράν σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο λογαριασμός του Αζμούν στο Instagram, τον οποίο ακολουθούσαν περίπου πέντε εκατομμύρια άνθρωποι, «εξαφανίστηκε» ως δια μαγείας αλλά ενεργοποιήθηκε ξανά, δηλώνοντας ότι δεν φοβάται!

Το μακρινό 1978, σε ένα άλλον μουντιάλ ντροπής, αυτό της Αργεντινής του δικτάτορα Βιντέλα που είχε αιματοκυλήσει τη χώρα –δεκάδες οι εκτελεσμένοι και οι αγνοούμενοι- ελάχιστοι αντέδρασαν αν και όλοι ήξεραν τι συνέβαινε.

Ένας απ’ αυτούς ήταν ο ιστορικός της αρχηγός Χόρχε Λόμπο Καρασκόσα, που αρνήθηκε να παίξει  ξεκαθαρίζοντας ότι η συνείδησή του δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο τη στιγμή που η Αργεντινή κολυμπούσε στο αίμα!

Αλλά ο πιο χαρακτηριστικός ήταν ο συγκλονιστικός Γερμανός Πολ Μπράϊτνερ, παγκόσμιος πρωταθλητής τέσσερα χρόνια πριν, ο οποίος αρνήθηκε να ταξιδέψει με την Εθνική του για να εκφράσει με το δικό του τρόπο την αλληλεγγύη του στον λαό της Αργεντινής!

Η Αργεντινή είχε στον πάγκο της έναν κομμουνιστή, τον Σέσαρ Λουίς Μενότι, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι όχι μόνο δεν μίλησε, αλλά είχε και επαφές με μέλη της χούντας.

Όμως με το τέλος του μουντιάλ έκανε μια ανατριχιαστική δήλωση:

«Με χρησιμοποίησαν απόλυτα, να το ξέρετε. Το γεγονός ότι η εξουσία εκμεταλλεύεται τον αθλητισμό, είναι τόσο παλιό όσο και η ανθρωπότητα…»

Λίγο αργότερα, οι ίδιοι οι παίχτες αποκάλυψαν ότι πριν τον μεγάλο τελικό με την Ολλανδία τους φώναξε και έκανε μια πύρινη ομιλία:

«Εμείς είμαστε ο λαός, εμείς είμαστε τα θύματα και εκπροσωπούμε το μοναδικό νόμιμο σε αυτή τη χώρα, το ποδόσφαιρο. Δεν παίζουμε για τις κερκίδες που είναι γεμάτες από στρατιωτικούς, αλλά για τον κόσμο. Εμείς δεν υπερασπιζόμαστε την δικτατορία, αλλά την ελευθερία»

Πολλοί είπαν ότι και ο θρυλικός Γιόχαν Κρόιφ δεν ακολούθησε την αποστολή της Ολλανδίας για να διαμαρτυρηθεί για τη χούντα στην Αργεντινή, αλλά τελικά ήταν αστικός μύθος τον οποίο διέψευσε ο ίδιος το 2008 στο Radio Catalunya.

Όπως αποκάλυψε, ο λόγος που δεν ακολούθησε την αποστολή, ήταν η επίθεσης στο σπίτι του από αγνώστους, με θύμα τον ίδιο και την οικογένεια του, η οποία επί τέσσερις μήνες προστατευόταν από την αστυνομία.

Από εκείνα τα χρόνια άλλαξαν πολλά και –εκτός των άλλων-τελειοποιήθηκε η μέθοδος του βουλώματος των στομάτων.

Κι αν οι περισσότεροι το βουλώσουν για το ματωμένο μουντιάλ του Κατάρ με τους παραπάνω από 6.500 χιλιάδες νεκρούς εργάτες, οι Ιρανοί έχουν λόγους να περιμένουν αντιδράσεις από τους διεθνείς τους.