Δεν έχουμε πια το προνόμιο να σχολιάζουμε τις κληρώσεις!

Σε περασμένες δεκαετίες την επομένη των ευρωπαϊκών κληρώσεων όπου συμμετείχαν οι ελληνικές ομάδες, οι αθλητικές εφημερίδες κυκλοφορούσαν με πηχιαίους τίτλους όπου σχολίαζαν τον εκάστοτε αντίπαλο.

Πότε η κλήρωση ήταν εύκολη, πότε βατή, πότε «στα μέτρα μας» και πότε εξαιρετικά δύσκολη.

Απ’ όλα είχε ο μπαξές, πάντα όμως με την υποσημείωση πως «καθρέφτης είναι το γήπεδο κι εκεί κρίνονται όλα». Τα χρόνια πέρασαν και η αλήθεια είναι πως το ελληνικό ποδόσφαιρο πήρε την κατιούσα. Αυτό ήταν φανερό με βάση τα αποτελέσματα και σε επίπεδο συλλόγων, αλλά και σε επίπεδο εθνικής ομάδας.

Τόσο

η αδυναμία των ομάδων μας να προχωρήσουν στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ και να διακριθούν όσο και η αδυναμία της εθνικής Ελλάδος να βρεθεί σε μια μεγάλη διοργάνωση μετά την τελευταία της παρουσία στο Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014! Οπότε μαζί με όλα αυτά, χάθηκε και το… προνόμιο να σχολιάζουμε κληρώσεις.

Είναι πλέον και μάταιο, αλλά και αστείο να κρίνουμε μια κλήρωση εύκολη ή δύσκολη, όταν όλες οι ομάδες μας τα τελευταία χρόνια έχουν γνωρίσει αποκλεισμούς από ομάδες που θες προσπάθεια για να τις εντοπίσεις στους ευρωπαϊκούς χάρτες. Κι όμως συνέβη.

Όλες οι ομάδες του Big-5 κουβαλάνε μαζί τους ένα φιάσκο. Για την ακρίβεια και περισσότερα από ένα. Οπότε χαμηλά η μπάλα για όσα είδαμε το μεσημέρι της Δευτέρας στην κλήρωση της Νιόν. Δεν υπάρχει λόγος για σχολιασμό όταν έχουμε αποδείξει πως είμαστε ικανοί και για το καλύτερο και για το χειρότερο. Ειδικά για το δεύτερο τα πολλά τελευταία χρόνια. Σύμφωνοι, η Μαρσέιγ, η Ντιναμό Κιέβου και η Ντιναμό Ζάγκρεμπ είναι υψηλά εμπόδια.

Δεν χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση επί τούτο. Αλλά μήπως δεν είναι εμπόδιο η Γκενκ; Μήπως δεν είναι η Χάιντουκ; Ή αν πάμε στον επόμενο γύρο είναι εύκολες η Μπεσίκτας, η Κοπεγχάγη, η Μπράγκα; Εμπόδια μεγάλα. Δύσκολα. Ψηλά.

Μακάρι να ξαναβρούμε τον δρόμο μας και τον Σεπτέμβριο να έχουμε όσες περισσότερες ομάδες μπορούμε στους ομίλους. Και με νίκες και με βαθμούς. Το πρώτο όμως φετινό σεργιάνι στην Ευρώπη δεν μας κάνει και ιδιαίτερα αισιόδοξους. Εστω και αν καμία από Ντνίπρο, Μπεϊτάρ και Αραράτ δεν μας έκαναν ,μεγάλη ζημιά. Γρατσουνιές σίγουρα… Η συνέχεια επί χόρτου κι επί της οθόνης.