Αυτή η νύχτα μένει: Βρήκαμε το νυχτερινό κέντρο «Όνειρο» στο Αγρίνιο – Το περιβόητο «Βραχώρι» και η ιστορία του

Αυτή η νύχτα μένει: Ξεκινάει η νέα σειρά του Alpha, που εκτυλίσσεται στο Αγρίνιο, το 1984, στο νυχτερινό κέντρο «Όνειρο».

Όπως αναφέρετται στην περιγραφή της νέας σειράς του Alpha:

«Πίστα, καψούρικα τραγούδια, λουλούδια, πιάτα, αλκοόλ… η λαγνεία της νύχτας. Δύο γυναίκες που αναζητούν την τύχη τους φτάνουν στο Αγρίνιο.

Λάθη του παρελθόντος ζωντανεύουν. Καλά κρυμμένα μυστικά αποκαλύπτονται. Δύο άντρες

που καίγονται από τις αναμνήσεις έρχονται αντιμέτωποι. Συγκρούονται μέχρι τέλους.

Χιλιάδες ψέματα ψάχνουν την αλήθεια τους. Το σκληρό πρόσωπο της εκδίκησης οδηγεί σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή.      

Το «Όνειρο» είναι ο ναός της νύχτας, το σπίτι των ηρώων, το μπουζουξίδικο που ανοίγει για να υποδεχτεί και να αγκαλιάσει τον καημό, την καψούρα, το λυγμό, τον έρωτα, τη ζωή ξεγυμνωμένη από τα «πρέπει» της ημέρας. Κάθε μέρα, εξάλλου, τη νύχτα περιμένουμε για να χαθούμε στο όνειρο.

Το σκοτάδι της νύχτας κρύβει ανθρώπινες ιστορίες γεμάτες αλήθεια, πόνο, πάθη και δίψα για ζωή.

Ανθρώπους συχνά καθαρότερους από την υποκρισία της ημέρας. Αυτοί οι άνθρωποι με την αγάπη, τη συμπόνια, την ελπίδα και τη συγχώρεση μπορούν να καταφέρουν να ξεφύγουν από τη μοίρα τους και να βγουν στο φως». 

Το «Όνειρο» που στην πραγματικότητα είναι το «Βραχώρι»!

Ποιο είναι όμως, στην πραγματικότητα, το τηλεοπτικό νυχτερινό κέντρο «Όνειρο»;

Είναι το περιβόητο «Βραχώρι», εκεί όπου δημιουργούνταν έρωτες, εκεί όπου κάποιοι διασκεδάζοντας, έχασαν περιουσίες…

Πέρασαν από κει μεγάλα ονόματα, γνωστοί τραγουδιστές, καθώς τα μπουζούκια λειτουργούσαν καθημερινά.

Υπάρχουν, μάλιστα, ηχογραφήσεις που κυκλοφορούσαν σε κασέτες!

Ακούστε παρακάτω μια από αυτές με τον Μανώλη Αγγελόπουλο να τραγουδάει στο «Βραχώρι» το 1985:

Βέβαια, όπως έχει γράψει στο Agrinionews σε άρθρο του με τίτλο «Η νύχτα του Αγρινίου των 80ς βγαίνει στην TV. Θα είναι όμως έτσι;», ο ιστορικός Λίνος Υφαντής:

«…η αφάνα μαλλί, το ανοικτό πουκάμισο με το δασύτριχο στήθος, το γυναικείο μαλλί μπούκλα και η κατάμαυρη όψη από τη θερινή ενασχόληση με το χωράφι και τον καπνό.

Βάζοντας τα κιτρινισμένα χέρια από το άφιλτρο τσεμπέλι τσιγάρο, τις μπουκάλες στο τραπέζι και τις ελάχιστες γυναικείες υπάρξεις, συνθέτουμε ένα μεταμοντέρνο αγρινιώτικο σκηνικό που ήταν συνδυασμός θεοκρατίας, συντηρητισμού και καπνοπαραγωγικής αγροτιάς. Στην καλύτερη περίπτωση η enfant gâté του Αγρινίου να ήταν η πιο συμμορφωμένη μορφή των παραπάνω.

Απέναντι σε αυτά το τρέιλερ της τηλεοπτικής εκδοχής της σειράς μας παρουσιάζει κουστουμάτους με το μούσι στην πένα, να θυμώνουν με το ζόρι χωρίς την βλαχιά και βαρβατίλα της εποχής.

Επίσης κόντρα ξυρισμένοι ήταν σπάνιο φαινόμενο στο μεταμοντέρνο νυχτερινό Αγρίνιο όπως επίσης και τόσες γυναίκες με ολόισιο μαλλί  έστω και εισαγόμενες από άλλα μέρη της Ελλάδας.

Εν ολίγοις η πρώτη γεύση της σειράς αποτελεί αναχρονισμό και ετεροτοπία πολλαπλών επιπέδων.

Λίγο νύχτα από Αθήνα με μίξη όλες της δεκαετίες, 80ς, 90ς, 2000ς, λίγο ελληνάδικα συνοικιακά, λίγο το αργό focus στις κινήσεις και τα πρόσωπα μας κάνει να πιστεύουμε ότι κάποιος Αγρινιώτης προλετάριος, που ο πατέρας του ξέφυγε από τα υπόγεια κλαριντζίδικα της Καραισκάκη και της Ομόνοιας της δεκαετίας του 70, που πήγαινε σε αυτά πριν πάρει το υπηρεσιακό για δουλειά προς Ελευσίνα, αποτελεί ίσως την υποσυνείδητη έμπνευση για όλο αυτό».