18 χρόνια από το ΑΠΟΛΥΤΟ θαύμα!

Πολλοί δυσκολεύονται ακόμα να πιστέψουν ότι η Ελλάδα πήρε το Euro του 2004 στην Πορτογαλία. Θεωρούν ότι… κοιμήθηκε ο Θεός! Αλλά δεν είναι έτσι. Ήθελε ψυχή και μαγκιά!

Πώς να ξύπνησαν σήμερα ο Ζαγοράκης, ο Χαριστέας, ο Νικοπολίδης, ο Καραγκούνης, ο Δέλλας κι η υπόλοιπη παρέα;

Ίσως να είδαν στον καθρέφτη τους τον εαυτό τους πριν δεκαοκτώ χρόνια. Νέοι, σφριγηλοί, τρελοί κι αλλοπαρμένοι. Μπορεί και ενοχλημένοι βέβαια, με τις τότε θεωρίες που δεν εξαλείφθηκαν με το

Μα πάει ποτέ διακοπές ο… Θεός; Με την απλή έννοια, για να μην παρεξηγηθούμε κι έχουμε άλλα. Δηλαδή, φτιάχνει μια βαλιτσούλα για να μετακομίσει για λίγες μέρες σε ένα πιο ευάερο σύννεφο με καλύτερη θέα, πιο ανάλαφρο και πιο σκιερό;

Όσοι ξένοι πιστεύουν σ’ Αυτόν, θεωρούν ότι πριν δεκαοκτώ Ιούνηδες και Ιούληδες, ο καλός Θεός πήγε διακοπές διαρκείας και μάλιστα κοιμήθηκε ήσυχος!

Και, συνεχίζοντας τις σκέψεις τους, θεωρούν ακόμα ότι επειδή… κοιμήθηκε ο Θεός η Ελλάδα κατέκτησε το Euro στην Πορτογαλία το 2004! Κι ύστερα, λένε, ξύπνησε κι άκουσε τους Έλληνες να τραγουδάνε και να πλημμυρίζουν τους δρόμους όπου γης!

Ψέματα, ο Θεός δεν κοιμήθηκε στην Πορτογαλία!

Ο Γιώργος Καραγκούνης λέει άλλα. Ότι ο Θεός ήταν ξύπνιος κι η Ελλάδα έκανε τον μεγαλύτερο άθλο της ποδοσφαιρικής
ιστορίας με τη μαγκιά και την ψυχή της!

Εκεί στην Πορτογαλία έγιναν μαγικά πράγματα! Κι αν υπάρχει λογική στο ποδόσφαιρο, φαίνεται ότι δεν θα ξαναγίνουν! Ποτέ!

Βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ, το υποστήριζε πάντα και ο… Τζέημς Μποντ!

Μα όλο ήταν μαγεία, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, κάθε λεπτό της Πορτογαλίας, εκεί που συντελέστηκε το
ελληνικό θαύμα!

Πόσες πιθανότητες υπήρχαν να νικήσει η Ελλάδα την διοργανώτρια Πορτογαλία δύο φορές, στην πρεμιέρα αλλά και
στον τελικό; Κι όμως έγινε!

Ψέματα, ο Θεός δεν κοιμήθηκε στην Πορτογαλία! Πόσες πιθανότητες υπήρχαν να νικήσει η Ελλάδα την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία; Κι όμως έγινε! Και με τι
τρόπο! Ο δόλιος ο Λιζαραζού ακόμα έχει εφιάλτες από την ντρίμπλα που έφαγε από τον Ζαγοράκη στη φάση του γκολ, ήταν η ενέργεια της ζωής του για τον Θοδωρή! Κι ο Μπαρτέζ ακόμα βλέπει στο βίντεο την κεφαλιά του Χαριστέα, που… τον σκότωσε!

Πόσες πιθανότητες υπήρχαν να βγούμε σώοι και αβλαβείς από το στραγγάλισμα της Τσεχίας, εκεί που σφύριζαν οι ταμπέλες πίσω από την εστία του Νικοπολίδη; Κι όμως τους βουλιάξαμε με εκείνο το απίθανο γκολ του Τραϊανού Δέλλα στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, ξαφνικός θάνατος!

Κι ήρθε κι ο… θάνατος της Πορτογαλίας στον τελικό, εκεί που η κάμερα εστίαζε στον Κριστιάνο Ρονάλντο που είχε βάλει –ξανά- τα κλάματα!

Ψέματα, ο Θεός δεν κοιμήθηκε στην Πορτογαλία!

«Μα τον Δία! Είναι αλήθεια, κι όμως είναι αλήθεια!», ούρλιαζε ο σπίκερ της γερμανικής τηλεόρασης, που προσπαθούσε live να πιστέψει ότι η Ελλάδα πήρε το Euro της Πορτογαλίας!

Και το ξαναείπε: «Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης! Και οι Θεοί τρελάθηκαν! Μα το Δία! Απίστευτο!»

Είπε όμως κι ένα… ψεματάκι! «Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική έκπληξη στα τελευταία πενήντα χρόνια!»

Πενήντα μόνο; Τέτοια έκπληξη σε επίπεδο εθνικών ομάδων δεν έγινε ποτέ από την απαρχή του ποδοσφαίρου!

Γιατί ναι, πάντα υπήρχαν εκπλήξεις, αλλά τέτοιου βεληνεκούς ποτέ στο παρελθόν!

Ψέματα, ο Θεός δεν κοιμήθηκε στην Πορτογαλία! Για παράδειγμα, όταν η Δανία πήρε το Euro του 1992 προερχόμενη από τις… παραλίες, είχε φανταστική ομάδα με
παιχταράδες και δεν μπορούσε να τους υποτιμήσει κανείς!

Γιατί η αίσθηση που δημιουργήθηκε είναι ότι την Ελλάδα την υποτίμησαν πολλοί, αν όχι όλοι.
Θεωρούσαν ότι κάπου θα σπάσει, θα λυγίσει, δεν θα περάσει από τις συμπληγάδες!

Παταγώδης διάψευση και ελληνικός θρίαμβος, που αποτελεί την Ακρόπολη του ελληνικού αθλητισμού!
Το ελληνικό θαύμα –γιατί περί αυτού πρόκειται!- είχε και κάποιες λεπτομέρειες που ακόμα και σήμερα φαντάζουν απίθανες, όπως αυτή που έγινε στα προημιτελικά.

Στο κρισιμότατο παιχνίδι με τη Γαλλία λοιπόν, εκεί που όλα θα μπορούσαν να τελειώσουν για την Ελλάδα –κι αυτό έλεγε η λογική!- ο Ρεχάγκελ φοβόταν πολύ την ισχύ των τρικολόρ.

Διέθεταν παίχτες παγκόσμιας κλάσης κι ο Γερμανός σκέφτηκε ότι ο μόνος τρόπος να τους φρενάρει κάπως ήταν να βάλει αρκετά μαν του μαν για το μαρκάρισμα.

Έβαλε λοιπόν… οκτώ μαν του μαν, κάτι που στους παίχτες φάνηκε αδιανόητο! Κι εκείνοι –όλοι σπουδαίες προσωπικότητες- αποφάσισαν με κρυφή συνεννόηση να
δείξουν… ανυπακοή!

Ψέματα, ο Θεός δεν κοιμήθηκε στην Πορτογαλία! «Ρε δεν γίνονται αυτά!», ειπώθηκε μέσα σε ένα δωμάτιο.

Στην ουσία κράτησαν μόνο ένα: αυτό του ταχύτατου Γιούρκα Σεϊταρίδη πάνω στον Τιερί Ανρί.

Οι υπόλοιποι μάρκαραν στον χώρο και η συνταγή τους αποδείχτηκε χρυσή!

Ο Ρεχάγκελ, που έβλεπε ότι τα πράγματα εξελίσσονται καλά, δεν αντέδρασε! Ήταν κι αυτό μέρος της ευφυίας του. Μόνο στον Μιχάλη Καψή φώναξε στο ημίχρονο αλλά κι αυτό πέρασε.

Η τεράστια πρόκριση στα ημιτελικά είχε κι ένα χρώμα ανυπακοής που αποδείχτηκε θαυματουργή!

Το τελικό θαύμα παρέπεμπε ως ένα βαθμό σε αυτό της Βέρνης το 1954 με τον θρίαμβο της Δυτικής Γερμανίας επί της πανίσχυρης Ουγγαρίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Όμως ήταν Γερμανία, με ό,τι αυτό σημαίνει. Εδώ όμως η Ελλάδα ήταν απ’ όλους ξεγραμμένη.
ΞΕΓΡΑΜΜΕΝΗ!

Και για να συμβεί αυτό το ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, χρειάστηκε η υπέρβαση… των αιώνων από τους παίχτες, η ψυχή και η μαγκιά
που έλεγε κι ο Καραγκούνης! Κι αλήθεια λέει!

Υπάρχει και κάτι ακόμα ως παρεπόμενο αυτού του θαύματος.

Ποιο; Μα το δεύτερο θαύμα!

Για πρώτη φορά μετά τη νύχτα της μεταπολίτευσης, τότε με την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενώθηκαν ΟΛΟΙ οι
Έλληνες!

Το θαύμα! Δεξιοί κι αριστεροί, πλούσιοι και φτωχοί, αριστοκράτες και μεροκαματιάρηδες, γυναίκες και παιδιά και παππούδες όλοι στους δρόμους, όλοι οι Έλληνες όπου γης!

Για το έπος, την Ακρόπολη του αθλητισμού μας, που ναι, ένωσε όλους τους Έλληνες!

Πρωθυπουργοί και υπουργοί και αρχιεπίσκοποι και καθηγητάδες και εργάτες, όλοι μια αγκαλιά!

Αυτό δεν είναι θαύμα;

Ψέματα, ο Θεός δεν κοιμήθηκε στην Πορτογαλία!

Όλα οφείλονται στους legends του 2004, που κατάφεραν να αλλάξουν ΟΛΑ μα όλα τα δεδομένα και να τα ανατρέψουν!

Δυστυχώς το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν εκμεταλλεύτηκε εκείνον τον θρίαμβο, δεν άλλαξε το ρου της ιστορίας κι η ανυποληψία
μάς περίμενε στο βάθος του δρόμου.

Το κρίμα στο λαιμό μας.

Αλλά εκείνη η 4η Ιουλίου του 2004 θα γιορτάζεται πάντα ως η επανάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου.