Τα supercars που (πιθανότατα) ξέχασες ότι υπήρξαν – μέρος 7/10

Kodiak F1 (1983)

Το 1983, ο Σέρβος Mladen Mitrovic αποκάλυψε ένα υπεραυτοκίνητο στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης, το οποίο υποτίθεται ότι θα υπερτερούσε κάθε άλλου τετράτροχου δημιουργήματος μέχρι εκείνη την εποχή. Με 320 ίππους από τον Chevrolet V8 των 5.4 λίτρων, η F1 είχε σχεδίαση εμπνευσμένη από τη C-111 της Mercedes με φτερά γλάρου. Ο πατρόνος της δήλωνε ότι θα μπορούσε να γυρίζει όλη τη μέρα με 270 χλμ/ώρα στο κοντέρ, με απόλυτη ασφάλεια

κι αξιοπιστία. Οι μεταγενέστερες εκδόσεις θα χρησιμοποιούσαν έναν V8 5.6 λίτρων της Mercedes – αλλά ουπς, δεν υπήρχαν μεταγενέστερες εκδόσεις!

Volkswagen W12 (1997)

Όταν η VW αποκάλυψε την W12 coupe των 5.6 λίτρων στην έκθεση αυτοκινήτου του Τόκιο το 1997, υποστήριξε ότι το αυτοκίνητο θα έβγαινε στην παραγωγή εάν η αποδοχή από το κοινό ήταν ευνοϊκή. Και πράγματι, το κοινό αγκάλιασε την προσπάθεια, οπότε η VW απάντησε αποκαλύπτοντας ένα roadster W12 στην έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης το 1998. Το πρωτότυπο κατέρριπτε σωρεία ρεκόρ ταχύτητας κι εξελίχθηκε περαιτέρω με κινητήρα 6.0 λίτρων, αποδίδοντας 600 ίππους κι έχοντας τελική ταχύτητα που άγγιζε τα 350 χλμ/ώρα.

Στην έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης το 2002, η VW παρουσίασε ένα αναθεωρημένο W12 coupe , αλλά μέσα σε λίγους μήνες το project ακυρώθηκε για χάρη κάποιων άλλων supercars υπό τον ευρύτερο Όμιλο της Volkswagen, που άκουγαν στο όνομα Veyron.

Joss JP1 (2004)

Όταν το Joss JP1 παρουσιάστηκε σε διάφορες εκθέσεις αυτοκινήτου στην Αυστραλία το 2004, τα πράγματα έμοιαζαν πολλά υποσχόμενα. Το πρωτότυπο μαγνήτιζε τα βλέμματα και φαινόταν καλοφτιαγμένο, συν ότι ήταν πολύ γρήγορο χάρη στον V8 των 6.8 λίτρων. Με 500 ατμοσφαιρικούς ίππους και 650 Nm ροπής στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου πέντε σχέσεων της Porsche, υποσχόταν μια αγνή ανόθευτη οδηγική εμπειρία. Αλλά η εταιρία δεν είχε τα απαραίτητα κεφάλαια για να βγάλει το αυτοκίνητο στον δρόμο και παρ’ όλο που πραγματοποιήθηκε μια απόπειρα crowdfunding το 2014, το JP1 και πάλι δε βρήκε πρόσφορο έδαφος.

Dauer 962 (1993)

Ο Jochen Dauer συνεργάστηκε στενά με την Porsche στο αγωνιστικό της πρόγραμμα, επομένως γνώριζε αρκετά καλά την 962, η οποία ήταν ένα επιτυχημένο αγωνιστικό με διακρίσεις στις 24 Ώρες του Le Mans. Ο Dauer πήρε ένα γνήσιο σασί 962 και το έντυσε ξανά με ανθρακονήματα κι αμάξωμα kevlar, με βελτιωμένη αεροδυναμική σε σύγκριση με το πρωτότυπο.

Εφοδιασμένη με έναν twin-turbo flat-six 3.0 λίτρων κι απόδοση 730 ίππων, η 962 του Dauer ήταν τερατωδώς γρήγορη και με τιμή περίπου 700.000 £ όταν ήταν καινούρια, κατασκευάστηκαν μόλις 13.

Exagon Furtive e-GT (2010)

Το Exagon Furtive e-GT παρουσιάστηκε ως πρωτότυπο στην έκθεση αυτοκινήτου του Παρισιού το 2010, ενώ δύο χρόνια αργότερα παρουσιάστηκε το αυτοκίνητο παραγωγής. Περισσότερο ένα grand tourer παρά πραγματικό υπεραυτοκίνητο, το Exagon ήταν ένα αμιγώς ηλεκτρικό γαλλικό μοντέλο που ισχυρίστηκε ότι ήταν ικανό να φτάσει τα 250 χλμ/ώρα χάρη σε ένα ζευγάρι υδρόψυκτων ηλεκτροκινητήρων που απέδιδαν συνδυασμένη μέγιστη ισχύ 402 ίππων. Επιτάχυνε από στάση στα 100 χλμ/ώρα σε μόλις 3.5 δευτερόλεπτα, ενώ η μπαταρία των 53 kWh χάριζε αυτονομία 360 χιλιομέτρων. Η εταιρία υποσχόταν 3.000 κύκλους φόρτισης (αντιστοιχούσαν σε περισσότερα από ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα) με χωρητικότητα άνω του 80%. Ακόμα και σήμερα, αυτές οι υποσχέσεις φαντάζουν υπερβολικές. Πόσω μάλλον πριν μια δεκαετία…

The post Τα supercars που (πιθανότατα) ξέχασες ότι υπήρξαν – μέρος 7/10 appeared first on CarTalk.gr.