Σπυριδούλα Μίχου

Αντιλαμβάνομαι την ποίηση ως τον χώρο εκείνο όπου μπορούν να συνυπάρξουν σε απόλυτη αρμονία και με συνέπεια όλα αυτά που θα μπορούσαν να συμβούν μα δεν συνέβησαν, και όλα εκείνα που τελικά έγιναν και αναπόφευκτα όρισαν μέρος της ύπαρξής μας. Πιστεύω πως η ποίηση είναι ο χώρος και ο χορός των αναμνήσεων. Η αισθητική μου και η φύση μου τάσσεται στο ετεροχρονισμένο και στο απροϋπόθετο, έτσι η διάθεση της φθοράς κινητοποιεί το όλον μου και το συγχρονίζει με το εκάστοτε εγώ μου πάντα στο πλαίσιο της αναθεώρησής μου. Αυτό εκπροσωπεί λοιπόν η ποίησή μου, τα διαλείμματα της ζωής μέσα στην αέναη

{jb_quote}Βρίσκομαι με τον τρόπο μου στη συχνότητα του εκάστοτε θεού που αμετάκλητα ορίζω.{/jb_quote}

Η ποιητική συλλογή με τον τίτλο Υπερβατικές συννοσηρότητες είναι η πρώτη μου και αποτελείται από 25 ποιήματα. Πρόκειται για μία συλλογή ποιημάτων από διάφορες εποχές της ζωής μου, των πρώιμων και των ώριμων χρόνων, που χρονικά έχουν μεγάλη απόκλιση. Τα ποιήματα αυτά αναδεικνύουν την αισθητική μου προσέγγιση στο πλαίσιο του πεπραγμένου και τους υπαρξιακούς μου στοχασμούς κάτω από το βήμα μίας ματαιότητας που αποδίδει το άσκοπο της ζωής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο σκοπός αυτής δεν ρυθμίζει τη φύση μας στο όλον και ειδικά στο πρώτο πρόσωπο όπως το βιώνω εγώ. Στα ποιήματά μου υπάρχει έντονα το στοιχείο της φθοράς και της ετεροχρονισμένης διάθεσης. Πρακτικά δεν με απασχολεί ο χρόνος που φεύγει, ούτε πώς τα πράγματα τελικά αλλάζουν μέσα από αυτόν. Με ενδιαφέρουν κυρίως οι διαδικασίες. Αυτό που βιώνω, παρατηρώ και μεταφέρω μέσα από την ποίησή μου είναι η θέση του χρόνου όπως εφαρμόζεται μέσα από τη διάθεση της απώλειας, σε ό,τι αυτό μπορεί να χωρέσει. Μπορεί να είναι η απώλεια ενός προσώπου, μιας ιδέας, μιας συνθήκης ή ακόμη και μιας εποχής. Με απασχολεί ελάχιστα η μετάβαση, αλλά αυτό που τελικά κυριαρχεί μέσα μου και με ωθεί στο να γράψω τους στίχους μου είναι αυτή η εύθραυστη διάθεση που πυροδοτεί κάποιο τυχαίο ερέθισμα και είναι ικανό να με κάνει να σκεφτώ έτσι ώστε να θέλω να βάλω τις λέξεις με τέτοιον τρόπο, που για εμένα να θυμίζει ποίηση.

Γράφω ποίηση γιατί σε κάθε τώρα εξυμνώ το οποιοδήποτε τότε. Κάθε «τότε» ήταν ένα «τώρα». Αυτή ακριβώς η δυναμική του χρόνου υπερβαίνει σταθερά την ύπαρξή μου. Αυτό αποκαλώ ποίηση και γι’ αυτόν τον λόγο γράφω, βρίσκομαι με τον τρόπο μου στη συχνότητα του εκάστοτε θεού που αμετάκλητα ορίζω.

Με διέπει μία ανικανότητα από τη φύση μου να εκτιμώ αυτό που μου συμβαίνει στον χρόνο όπου συμβαίνει, κάθε μου ποίημα λοιπόν αποκαθιστά κάπως την ετεροχρονισμένη αυτή διάθεση από την απόσταση του χρόνου και κάπως τα πράγματα τοποθετούνται μέσα μου.

Υπερβατικές συννοσηρότητες
Σπυριδούλα Μίχου
Εκδόσεις Βακχικόν
38 σελ.
ISBN: 978-618-5733-12-4
Τιμή: 10,60€