«Ο Κεν Φόλετ παρουσιάζει το πολυαναμενόμενο “Ποτέ”» του Χρήστου Ιωάννου

Με αφορμή την κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου νέου μυθιστορήματος του Κεν Φόλετ, με τον τίτλο Ποτέ, παγκοσμίως στις 9 Νοεμβρίου –στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Bell, σε μετάφραση της Βεατρίκης Κάντζολα-Σαμπατάκου–, το γραφείο δημοσίων σχέσεων του συγγραφέα (The Follett Office), σε συνεργασία με την Ένωση Συντακτών Ξένου Τύπου του Λονδίνου, διοργάνωσε κλειστή συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου προσκαλώντας δημοσιογράφους όλων των μέσων παγκοσμίως

να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του βιβλίου από τον ίδιο τον συγγραφέα, να συνομιλήσουν μαζί του και να του υποβάλουν τις ερωτήσεις τους.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Στην αρχή της διαδικτυακής εκδήλωσης τον λόγο πήρε ο συγγραφέας, ο οποίος παρουσίασε με λίγα λόγια το νέο έργο του τονίζοντας ότι φεύγει αυτή τη φορά από το ιστορικό είδος, που του έχει χαρίσει παγκόσμια φήμη, και στρέφεται σε κάτι διαφορετικό γι’ αυτόν: το Ποτέ αποτελεί ένα δραματικό μυθιστόρημα που εξελίσσεται στη σημερινή εποχή και πραγματεύεται το ενδεχόμενο και τους κινδύνους ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, με κύρια εστίαση στη σημασία της λήψης καθοριστικών αποφάσεων. Το ενδιαφέρον του για τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το ερώτημα που γεννήθηκε μέσα του: «Θα μπορούσε να ξανασυμβεί το ίδιο;», τον έστρεψαν προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να δημιουργήσει έναν κόσμο που θα εξετάζει σε παγκόσμια κλίμακα, μέσα από τη μυθοπλασία, το βάρος των αποφάσεων των ηγετών των κυρίαρχων χωρών και θα εστιάζει στις λεπτομέρειες που δημιουργούν μία κρίση και στις βαθμίδες μιας κλιμάκωσης, μέχρι να φτάσει στο ακραίο σημείο να πυροδοτηθεί ένας παγκόσμιος πόλεμος.

Όπως ανέφερε στη συνέχεια ο Κεν Φόλετ, η δουλειά του χωρίζεται σε τρία στάδια: πρώτα στον σχεδιασμό και στην έρευνα πάνω στο θέμα του, δεύτερον στη συγγραφή μιας πρώτης εκδοχής της ιστορίας του και, τρίτον, στη διόρθωση και στη συγγραφή εκ νέου των σημείων που χρειάζονται αλλαγή. Έτσι, λοιπόν, και στο τελευταίο του βιβλίο η έρευνα αποτελεί τεράστιο και ζωτικής σημασίας κομμάτι· σε αυτό το πλαίσιο, συνομίλησε και πήρε συνεντεύξεις από πολλούς πολιτικούς, όπως ο πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Γκόρντον Μπράουν, αλλά και πανεπιστημιακούς καθηγητές πολιτικών επιστημών και διεθνών σχέσεων.

Στις ερωτήσεις που δέχτηκε από τους 50 συμμετέχοντες δημοσιογράφους απάντησε πως μέσα από την έρευνά του για το βιβλίο κατάλαβε ότι οι πολιτικοί παίρνουν λογικές αποφάσεις σε δύσκολες καταστάσεις, ενώ στην αιτιολόγηση της επιλογής του να χρησιμοποιήσει γυναικείο χαρακτήρα για τη θέση του προέδρου των ΗΠΑ ανέφερε ότι «μια γυναίκα πρόεδρος είναι πιο απίθανο να ξεκινήσει έναν πόλεμο, σε αντίθεση με έναν άντρα πρόεδρο» κι επανέλαβε τα λόγια που άκουγε συχνά από μικρός: «Αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο, δε θα είχαμε καθόλου πολέμους».

Παράλληλα, τόνισε ότι κατά την άποψή του δεν υπάρχει λόγος να γίνει κανείς πολιτικός, εκτός αν θέλει πραγματικά να αλλάξει τον κόσμο, και πως οι κρίσεις προέρχονται από μια ευρύτερη μερίδα ανθρώπων παρά από την απόφαση ενός μόνο ατόμου. Χώρισε τους κινδύνους που απειλούν σήμερα την ανθρωπότητα με καταστροφή, πρώτα στους ιούς και στις πανδημίες, όπως αυτή που δυστυχώς ζούμε όλοι στην εποχή μας, δεύτερον στην απειλή ενός πυρηνικού πολέμου μεταξύ των χωρών και, τρίτον, στο σοβαρότατο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, που επηρεάζει ήδη τον πλανήτη μας.

{jb_quote} «Αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο, δε θα είχαμε καθόλου πολέμους». {/jb_quote}

Στο ερώτημα πώς διαλέγει τι ιστορία θα γράψει, η απάντηση που έδωσε είναι απλή: «Θέλω να γράψω μια όμορφη ιστορία, κάτι διαφορετικό, ώστε να επανεφεύρω τον εαυτό μου. […] Θέλω οι αναγνώστες μου να νιώθουν πολλά συναισθήματα όταν διαβάζουν τα έργα μου, να μπαίνουν στον κόσμο που δημιουργώ και να αλληλεπιδρούν. Δεν είμαι πιο έξυπνος από αυτούς. Δεν υπάρχει κάποιο κρυφό μήνυμα στα βιβλία μου».

Για τον Κεν Φόλετ όλα αφορούν το συναίσθημα και τον σχεδιασμό, που πιστεύει ότι είναι το κλειδί για την επιτυχή δημιουργία μιας ιστορίας με ενδιαφέροντες ήρωες που κεντρίζουν την προσοχή του αναγνωστικού κοινού.

Στην ερώτηση αν θα έγραφε ποτέ ένα ακαδημαϊκό έργο, δεδομένων των ιστορικών γνώσεων που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια, απάντησε: «Δεν είμαι ειδικός σε κανέναν τομέα, ώστε να γράψω ένα ακαδημαϊκό έργο αντί για μυθιστόρημα. Εξάλλου, η δύναμή μου είναι η φαντασία μου». Επίσης, τόνισε ότι ο ίδιος δεν θεωρεί τον εαυτό του ιστορικό, «αντιθέτως πληρώνω επαγγελματίες ιστορικούς, ώστε να ελέγχουν την ακρίβεια όσων γράφω στα μυθιστορήματά μου, και αυτό με κάνει να νιώθω ότι επιστρέφω ένα μικρό κομμάτι από την τεράστια συνεισφορά τους στον κόσμο μας».

Επιπλέον, για την ακρίβεια που διακρίνει τα έργα του δήλωσε ότι η ιδιότητα του ρεπόρτερ που είχε στην αρχή της καριέρας του του έμαθε να είναι τόσο ακριβής και να ελέγχει καθετί που δημοσιεύει, ώστε τα πάντα να είναι σωστά. Επίσης, προσπαθεί στα βιβλία του να είναι πολύ προσεκτικός για να μην προσβάλει κάποιον ή κάποια κοινωνική ομάδα, σε αντίθεση με την προσωπική του ζωή, όπου είναι πιο ελεύθερος από τα όρια της πολιτικής ορθότητας.

Στο συγγραφικό κομμάτι, η ρουτίνα του περιλαμβάνει γράψιμο καθημερινά από τις 06:00 μέχρι τις 16:00, με ενδιάμεσα διαλείμματα για φαγητό, ενώ το απόγευμα είναι αφιερωμένο στο διάβασμα, καθώς ασπάζεται την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει συγγραφέας χωρίς να είναι πρώτα αναγνώστης ο ίδιος, ενώ πρόσθεσε ότι μαθαίνουμε τα πάντα από το διάβασμα και προέτρεψε τον κόσμο να διαβάζει ποίηση, διότι ειδικά οι ποιητές προσέχουν την κάθε λέξη που χρησιμοποιούν, αφαιρώντας καθετί περιττό.

Τέλος, στην ερώτησή μας για το πόσο κοντά πιστεύει ότι βρισκόμαστε σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετά την έρευνα που έκανε για το Ποτέ και ποιος πιστεύει ότι θα ήταν ο ρόλος μιας χώρας όπως η Ελλάδα, απάντησε ότι πιστεύει πως η Ελλάδα, όπως και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, δεν θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και θα κινηθούν ως ενιαία οντότητα, καθώς και ότι δεν είμαστε κοντά σε τέτοιο ενδεχόμενο, όμως οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί και πρέπει να προσέχουμε ως ανθρωπότητα.