Μαίρη Καλανδαρίδου

Τα Αναίμακτα γράφτηκαν τα τελευταία δυο χρόνια. Τα χρόνια του εγκλεισμού, της πανδημίας. Έγραφα αργά τη νύχτα πάντα. Διάβαζα τα κείμενα το πρωί στη δουλειά, έχω φαρμακείο, και μου φαίνονταν ξένα, άλλα. Τα μαθήματα δημιουργικής γραφής με εξανάγκασαν σε μια συχνότητα γραψίματος, η οποία εντέλει αποδείχτηκε λυτρωτική. Έγραφα από παιδί. Δεν είχα τολμήσει όμως να δημοσιοποιήσω κείμενά μου, μέχρι τη στιγμή που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπήκαν στη ζωή μας. Εκεί κατάλαβα την αποδοχή που είχαν κάποια μικρά κείμενα

που δημοσίευα. Πήρα θάρρος. Σκέφτηκα ότι κόσμος που δεν με γνώριζε προσωπικά, με «μάθαινε» μέσα από αυτά που έγραφα και πολλές φορές τα έβρισκε ενδιαφέροντα.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Τα Αναίμακτα είναι μια συλλογή είκοσι ενός διηγημάτων, που εντελώς σημειολογικά συμπίπτουν με το τέλος του ’21. Στο βιβλίο αυτό, οι ήρωες είναι κυρίως μόνοι τους. Είναι μόνοι τους ακόμα και παρουσία άλλων. Ασφυκτικές σχέσεις ανθρώπων που πάσχουν να δικαιωθούν, πίσω από τις κλειστές πόρτες. Έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση, εγκατάλειψη. Ήθελα να μιλήσω για αυτούς τους ανθρώπους, να τους δώσω φωνή, δύναμη, ίσως και δικαίωση.

Στην κηδεία του πατέρα δεν έκλαψα. Βασικά, ήμουν πολύ χαρούμενη. Συγκρατούσα τα γέλια μου να μη γίνω αντιληπτή από τους άλλους.
Δεν ακούω τη μουσική – ούτε τον ήχο μου. Ο μοναδικός ζωντανός ήχος είναι το τίναγμα της εφημερίδας του Φρανκ. Το σαλόνι μας είναι ένα στοπ καρέ, ένα στιγμιότυπο ταινίας. Δεν ζούμε. Ποζάρουμε.
Δεν άργησα να γίνω το κατοικίδιό του. Η φωνή μου ξαναχάθηκε. Ακολουθούσα κάθε του επιθυμία και προσταγή. Πολλές φορές γινόταν προσβλητικός και απρόβλεπτος.
Έπεσε με τα ρούχα στο κρεβάτι. Απέναντι η πράσινη μούχλα έφτανε μέχρι το ταβάνι. Σηκώθηκε αηδιασμένος. Πλησίασε στον τοίχο και του έχωσε μια μπουνιά.

{jb_quote}Ήθελα να μιλήσω για αυτούς τους ανθρώπους, να τους δώσω φωνή, δύναμη, ίσως και δικαίωση.{/jb_quote}

Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μου συνάντηση με τους εκδότες μου, εκείνο το ζεστό απόγευμα του Μαΐου, όταν έπρεπε να στείλω μήνυμα στο 13033 για τη μετακίνηση. Και τι να γράψεις στο SMS, μετακίνηση για την ελπίδα; Νέστορα και Στράτο (Εκδόσεις Βακχικόν), σας ευχαριστώ για την ευκαιρία και την πίστη σας σε μένα.

Το βιβλίο αυτό το οφείλω στον Χρήστο Αγγελάκο και στον Διονύση Μαρίνο, που ως δάσκαλοι και εμψυχωτές μου ήταν εκεί για μένα ακόμα κι όταν δεν ήμουν εγώ…

Καλή ανάγνωση. Εις το επανιδείν.

Αναίμακτα
Μαίρη Καλανδαρίδου
Εκδόσεις Βακχικόν
82 σελ.
ISBN 978-960-638-296-3
Τιμή €10,60